Bardzo ważna rzecz, sprawdzać wielkość docelową . Ja mam skarpę obsadzoną jałowcami. Miały być płożące i ładnie zarosnąć skarpę. jakieś 15 lat temu to były maleńtaski, nie mogłam się doczekać kiedy wreszcie nie będę musiała oglądać gołej ziemi. Teraz to potwory, którym muszę wypowiedzieć wojnę. Dobrze, że ja się tak szybko nie starzeję jak te rośliny

Ano właśnie, zresztą rozmiar rośliny bywa kłopotliwy nie tylko w przypadku drzew i krzewów. Ja się przekonałam o tym na przykładzie wisterii, którą 12 lat temu posadzilam sobie po środku rabaty, z podporą w postaci rachitycznego kijka.
Pojęcia wówczas nie miałam, jakie rozmiary może osiągnąć wisteria (pomijając fakt, że czasem mocno wymarza), dla mnie liczyło się, że pięknie kwitła
Na szczęście W. wymyslił dla niej pergolę, która wpasowała się w tę część ogrodu i póki co dobrze służy.

Zuzanno piękną Wisterie widziałam w ogrodzie japońskim we Wrocławiu- poprowadzona w formie drzewa
Mnie też czeka w tym roku podcinane dolnych gałęzi w Tujach , sośnie i lipie .
A może znasz patent na lipę, żeby u jej stóp nie odrastały gałęzie?

Fabiolko dwa lata temu byłam we Wrocławiu w OJ, ale byl to sierpień i jakoś mi ta wisteria w oko nie weszła. Ale to dobry patent na formowanie tego pnącza.
Lipy nigdy nie miałam i niestety nie mam z tym gatunkiem żadnego doświadczenia.

Zuzanno jakbyś się wybierała na zlot to po drodze można zahaczyć o OJ i zdaję się , że pora odpowiednia.
Drzewko już sporych rozmiarów ,w dół za domkiem japońskim

Efkaraj napisał:
Można ładnie przystrzyc od dołu zostawiając tylko końce gałęzi (też nieco przycięte w formę kulistą) - będzie to piękna ozdoba w formie bonsai a pod spodem mogą rosnąć inne rośliny płożące, małe paprocie lub po prostu rośliny nie przekraczające kilkunastu cm wysokości

Po co do Wrocławia.W Jarkowie też rośnie.

Leszek.G napisał:
Tak, widziałam w kilku ogrodach. Problem w tym, ze takie bonsajopodobne nijak mi do mojego wiejskiego, rozwichrzonego nie pasują. Na pewno coś wymyślę... albo nie?

Jurku , ale to maleństwo w porównaniu z tą we Wrocławiu

Już dawno przeczytałam, co napisałam Zuzanna o przycinaniu wierzchołków sosen i temat powrócił. U mnie już jakiś czas temu firma wykonująca cięcia zdrowotne sugerowała zdjęcie wierzchołków świerkom, ale ja nie mogę sobie tego wyobrazić , ostatnio jednak zaczynam się niepokoić, a i Leszek trochę mnie nastraszył . Nie chciałabym, ale prawdopodobnie będę zmuszona ze względu na bezpieczeństwo domu.

Świerki posadziła teściowa ok 30 lat temu, sosny mają ponad 80, ale rosną trochę dalej i chyba ktoś je kiedyś przyciął od góry, albo to jakaś inna odmiana, górska ? - o czym przebąkiwał mąż.






Sosna w głębi została mocno poturbowana przez burzę z gradobiciem w 2012r, kiedy to na naszym osiedlu uszkodzone zostały drzewa, samochody i daszki z pleksi, a niepokoją mnie świerki po lewej, blisko domu.

Taaaa... teoretycznie to oczywiście trzeba znać wymiary docelowe sadzonych roslin... teoretycznie nawet je znamy, tylko co z tego jak przy zakupie (na ogół maluchów) i posadzeniu jakoś ta wiedza "paruje" z głów. Mówię z własnego doświadczenia.
Parę lat temu posadziłam sobie 3 sosny czarne - takie maluchy w donicach. Żeby za szybko nie wystrzeliły , corocznie ciacham im przyrosty o połowę... ale już teraz musze włazić na drabinę, żeby to robić na wyższych gałęziach. Za jakiś czas i tego już nie zrobię i sosenki pójdąąąąą w górę. Patrząc na wasze fotki będą wielkie - czy ja na pewno chciałam mieć takie wielkie drzewiszcza ...
A takie ładniutkie były za młodu...
Przeraziły mnie też krzewuszki, u mojej cioci to wielkie krzaczory, aż nie mogę uwierzyć, że moje też takie kiedyś będą Niby czytam, że rosną wielkie... ale i tak nie wierzę
Z dużymi roslinami jest ten kłopot, że kupowane małe, kiedyś dorastają i stają się potworami

Ewo, krzewuszki, przy odpowiednim cięciu, na potwory nie urosną

Dlatego tnę, tnę, tnę

Ja podobnie jak Ewa obsadziłam skarpę jałowcami. W tym samym celu- żeby szybko zarosła a korzenie utrzymały ziemię
A teraz, po 8 latach tnę na potęgę. Na szczęście lubię ciachać (czuję chorą satysfakcje )...
A jak juz przesadzą z wielkością - po prostu wymienię.
Gdzies kiedyś czytałam, że ogród należy odnawiać co 10 - 15 lat

Czytając wasze wpisy uśmiecham się bo wiem o czym piszecie.Na początku naszego ogrodowania kupowaliśmy z mężem
dużo szczepionych iglaków, niektóre były wielkości pięści.Sadząc je oczywiście nie robiliśmy dużych odległości

między nimi ,bo malutkie i kiedy to tam urośnie

Po kilku latach szok,jak to się rozrosło ,a nie jest to bylinka którą można dowolnie podzielić.

Pracy było co niemiara aby to wszystko poprzesadzać i z sensem ułożyć.
Teraz dwa razy się zastanowię zanim coś kupię

Zuzanno, cudowna wisteria. Ja bym chciała nasza prowadzić w formie drzewka.

Kiedy kupowaliśmy nasze ranczo w lesie to ten świerk miał zaledwie 3 metry, po 10 latach to już olbrzym przynajmniej 10 m jak tak dalej będzie rósł to nic światła nie dojdzie do domu.

Ja zawsze twierdziłam , że drzewa między sobą konkurują , które wyższe - u Ciebie Romo też tak chyba jest

Roma taki świerk zawsze można podciąć od dołu 2-3 piętra wtedy znacznie więcej świata zobaczysz

majek2106 napisał:
No właśnie Majku, ja się często zastanawiam, czy taki podcięty od dołu świerk nie będzie bardziej łamliwy przy dużym wietrze. Bo one mają dość cienkie pnie w stosunku do swojej wysokości, a gałęzie wysoko będą jak żagiel. Nie podcięty, zbiera podmuchy wiatru od góry do dołu.