Efektowna roślina balkonowa z rodziny Bobowatych (Fabaceae), pochodząca z Wysp Kanaryjskich. Łodygi rozgałęzione (lubi cięcie) zwieszające się lub rozesłane. Liście ma srebrzystoszare, igiełkowate, delikatne. Wiosną pojawiają się wśród nich żółto-czerwonawe kwiaty w kształcie płomieni. Roślina ta nie zimuje w naszych warunkach, bowiem wytrzymuje zaledwie -4 do -5 stopni C. Uprawiana jest zwykle jako jednoroczna.

Rozmnaża się z nasion, ale można próbować z sadzonek pędowych. Jeśli jest przetrzymywana przez zimę w pomieszczeniu, wymaga przechłodzenia przez 5 - 6 tygodni w temperaturze zbliżonej do 5 stopni C. Warunkuje to obfitość kwitnienia. Jedyny problem to przechowywanie przez zimę, bo nie lubi w tym okresie wilgoci, ale nie może się bez niej całkowicie obejść, więc bardzo trzeba uważać z podlewaniem. Jeśli uprawiana jako jednoroczna, problem nie istnieje.

Lubi pełne słońce, ale nie za gorąco. Wskazane stanowisko przewiewne. Gleba przepuszczalna, lekko kwaśna, pH około 6,5.

Najbardziej wyróżniającą roślinę cechą są jej kwiaty, tak nietypowe jak na roślinę motylkową. Ich budowa wynika z przystosowania się rośliny do zapylania przez ptaki. Ta specyficzna budowa kwiatów w różnych krajach różnie się kojarzy, od szczypców homara, przez dziób papugi, dziób pelikana do płomienia świeczki, w kolorze żółto-brązowo-czerwonym. Istnieje gatunek o kwiatach czysto czerwonych Komonica płomienista, ale w warunkach uprawy mamy najczęściej do czynienia z mieszańcami obu gatunków. Sa jednak na tyle urocze, że nie warto się zastanawiać nad czystością botaniczną.

O rety, no i się w niej zakochałam

Natrafiłam na nią tylko jeden raz, widocznie nie jest popularna a szkoda bo jest piękna.