Kasiu, ja bym z Chopinami poczekała do momentu, aż zaczną nabrzmiewać oczka. To w środku wycięłabym całkiem, a te boczne, tak jak pisze Siberka, ciachnęłabym nad drugim oczkiem.
Moje Chopiny co roku tnę nisko i nie dopuszczam do tego, żeby się bardzo rozgałęziły (tak jak ten środek w Twoim), bo wtedy mają malutkie kwiaty. To jest mocna róża. Z niskich oczek potrafi wypuścić sztywny pęd na wysokość ponad metr. Przy niskim cięciu, po kilku latach ma dużo mocnych pędów od dołu, które kwitną bardzo obficie.

Iwonko, Ewuniu, dziękuję za podzielenie się Waszym doświadczeniem i dobre rady. Łodygi są martwe i te boczne i środek, wycięłam już dzisiaj co się dało, tylko to czarne. Na środek potrzeba mocniejszego sekatora do gałęzi, bo to bardzo gruba i zdrewniała łodyga, na zdjęciu tak dobrze tego nie widać. Pąków tam nie ma, będzie startować z tego pnia na dole i tych bocznych łodyg u podstawy. Przy takich uszkodzeniach roślina wypuszcza nowe pąki ze zdrewniałego pnia, które pojawiają się na nim w rożnych miejscach. Tak się regenerowała Lucia, po stracie całej korony pewnej zimy. Teraz ma się dobrze, ale to dla mnie też zawsze trudny czas.

jJa też muszę powalczyć z Moim Chopinem.
Mam go kilka lat i jakoś d..y nie urywa.
W Moich Górkach najlepiej wyglądają hultemie.

Jurku hultemie to bardzo dobry pomysł, jako róże pustynne, ciekawe, jak znoszą mrozy. Nie mam ani jednej, chyba spróbuję, jak by się tu sprawowały. Kwiaty mają
niezwykłej urody. Popatrzę na Twój watek, czy coś o nich zamieściłeś.

Wczoraj łoś na Gorze Kalwarii robił demolkę trampoliny, a ja właśnie wracałam z Malborka, poszłam nowa trasą za daleko i też spotkałam łosia .Był l bardzo przyjazny i słodki.
Taka pamiątka z radosnego spotkania w lesie, nie dało się lepszej jakości, oboje zachowaliśmy należny i bezpieczny dystans.

... ładny mi bezpieczny dystans, jak on był na wyciągnięcie ręki

Basiu to duże i szybkie zwierzę, w kilka sekund może być na wyciągniecie reki i nakopać. Zdjęcie jest maksymalnie przybliżone na komórce, dlatego taka marna jakość i zwierzę wygląda, jak jakiś dziadek, a to moda łosza, gniada, jak mój konik. Z daleka przywołała mi obraz moich koni w lesie, gdy poszukiwałam nie raz ucieczkowiczów.. Jest to sytuacja wprowadzająca w błąd na wielu poziomach. Pomimo zgodności w czasie zdarzeń z łosiami, tego z Góry Kalwarii i mojego spod Dzierzgonia, nie zaszła paralelna synchronizacja nastrojów, Zwierzę nie było agresywne, tylko zaciekawione, a ja uradowana, jakbym znalazła swoje konie po godzinach tropienia i biegania po lesie po śladach. Zaszedł jeszcze jeden związek pomiędzy tymi wydarzeniami, jest to związek semantyczny, a dokładnie dziadowski. Mamy bowiem Dziady kalwaryjskie i mamy dziadówkę wracającą lasem do chaty. ( w porównaniu z wypasionymi bogaczami śmigającymi tak samo wypasionymi brykami pędzącymi po asfalcie do wioski).

Ten łoś to ta ciemna plamka między drzewami.

W ogrodzie mam już pierwsze wiosenne dekoracje





Jeden z ciemierników białych dostaje czerwoną obwódkę dookoła płatków



inne w gruncie też zaczynają zdobić



na inne trzeba jeszcze poczekać

Wycięte zmarznięte łodygi róż posadzonych w zeszłym roku, ciemne wszędzie, co to będzie?



Jak myślicie, czy Donald
załatwił mi nazwę roży
u Makrona?

A Donald jest jasnowidzący? Czy może czyta nasze forum? Bo nie sądzę, żebyś do Niego napisała petycję

Co będzie z czarnymi różami? Ognisko może? Nie martw się, ogarną się

A ile kilometrów szłaś przez ten las? Z autobusu jakiegoś?

Iwonko , to taki żart z nieznanej historycznej róży francuskiej i niepodziewanej wizyty polityka we Francji.

Łodygi na ognisko, zbyt kolczyste, żeby w piecu palić, szkoda rąk. Już przebolałam zimowe straty w przyrostach, o które tak pieczołowicie dbałam w takie trudne lato z suszą, Anglicy mówią, don't put all your eggs in one basket, nie wkładaj wszystkich jajek do jednego koszyka....jak upuścisz wszystkie stłuczesz. Inaczej rozumiejąc, na różach ogród nie może się kończyć, trzeba mieć coś w zastępstwie.

Od najbliższego przystanku 4km , ale można dookoła i 5-6 km, zrobić, na gorszy dzień jest autobus szkolny, można się wpasować w godziny przejazdów, nie ma dramy.

Kwitną ciemierniki i przebiśniegi, na krokusy i przylaszczki jeszcze za wcześnie.







Mam też nowe paprotki znalezione przy drodze, takich jeszcze nie miałam



Z prac ogrodowych od kuchni

zasilenie róż wymagało wykopania niezapominajek i wiesiołków, jest dość wolnej przestrzeni, by sobie kolonizowały inne miejsca



likwidacja" donicy" z wypróchniałego już za bardzo dębowego pnia zajęła dużo czasu, to jeszcze jedna czwarta z całości do zabrania



Tak się komponowała zawartość pniaka z orlikami

Bardzo jestem ciekawa Kasiu, jak Ci będą rosnąc paprotki. U mnie miejsce im nie służy. za mokro i za ciężko. Są, ale raczej dogorywają niż rosną
Nie wiem, czy o nich już czytałaś, bo mamy je w naszej bazie

Chopina już lata temu straciłam i wcale nie tęsknię za nim, zawsze jakieś problemy z nim były.
Czarne pędy róż to częste u młodych i nie za dobrze zakorzenione, zeszłoroczna susza bardzo je osłabiła.
U mnie też będą cięcia, choć niektóre tak wyglądają jakby zimy nie było.
Spotkanie z łosiem ekscytujące.

Już zasilasz róże?
Przebiśniegi masz imponujące. Ja musiałam odpracować pielenie swojej wiosennej rabatki, żeby dogrzebać się do 5 kępek Oj, nie spieszy im się

A masz jakąś fotkę, gdzie dobrze widać tę donicę z pnia?

Ewuniu, masz prześliczną wegetację paproci, oglądałam w Twoim wątku, rosną mocno i zdrowo. Co do tej zimozielonej to mam profesjonalny klucz do oznaczania paproci krajowych, wygląda mi na paprotkę zwyczajną, ale z Wami to nigdy nic nie wiadomo, dopóki nie siądę nad tym i nie sprawdzę nie będę się wypowiadać..

Widzisz Maju a ja sobie jeszcze kolejnego Chopina kupiłam na udrękę, tamten sterczy czarny na rabacie i czekam na jakieś pąki, żeby z nim skończyć i oszczędzić wstydu i takiego widoku..Cześć róż nie odczula mrozu, tak jak piszesz Maju., większość wieloletnich ma się bardzo dobrze, Westerland trochę ucierpiał. Na liście jednorocznych twardzieli są :

Garden Spass
Winchester Cathedral
Mary Rose
Papageno
Cosmos
Berlenburg Castle
Bouquet Parfait,
Rad Leonardo Da Vinci
Blaze Superior

inne przeżyły, ale na 2 oczka, nie więcej, a czasem mniej, Cięłam do ziemi miedzy innymi :

Heritage
Pilgrim
Abraham Darby
Orange and Lemon
Lavender Dream
Ross Ami
Wedgewood
Roseromantic
Baroness
Maria Theresa
Red Eden
Rumba
Shakespeare
MacMillan Nurse, ta chyba już nie odrodzi się
i wszystkie inne

wypadła nieokreślona żółta wielkokwiatowa z Biedronki i może jeszcze jakieś, łodygi powoli zamierają, trudno powiedzieć jeszcze . Bedę wam zdawać relacje z pól Armagedonu.

Iwonko zmuszasz mnie do precyzji w mojej paplaninie. Chodziło o dorzucenie gliny do podłoża i akcja odbywa się od jesieni, wiec słowo już i zapytanie o zasilanie nie znajduje odzwierciedlenia w grafiku moich prac. Wszystkie róże dostają po pól wiaderka gliny, Noszę po wiaderku ewentualnie dwa dziennie, róż jest okolu 250 , można przeliczyć czas potrzebny do wykonania zadania. Nie traktuję tego jako nawożenie, raczej zmianę struktury podłoża. Jako zwolenniczka powrotu do przeszłości, nie powinnaś być zdziwiona takimi ekstensywnymi zabiegami agrarnymi.. Zdjęcie pniaka znalazłam o dziwo błyskawicznie, trochę tam bałaganu, ale widać jaki bór tutaj mieliśmy przed wiekami.W starym pniu urządziłam kwietnik, po 10 latach pniak się rozpadł. Stoją tam z prawej doniczki, zrobiłam tam sobie" rest area", czyli miejsce odpoczynku dla roślin, gdzie dochodzą do formy i pełni kwitnienia przed występami w miejscach reprezentacyjnych.

Hi hi, czyli nie było to zasilenie róż, tylko uzdatnienie gleby Oby skutek był podobny i gołym okiem zauważalny Niech zdrowo rosną -)

Ładnie wyeksponowałaś Polypodium vulgare

Tak mnie natchnęło Iwonko, że na ten piasek, nie ma innej rady, jak tylko dorzucić trochę gliny, bo nie poradzę sobie w upalne dni. Realizuję pomysł z żelazną konsekwencją, zostało mi może jeszcze z 10 róż do podsypania, licząc te dzikie polne, bo o nie dbam, jak o odmiany, na równi. Znalazłam też ku uczesze gawiedzi zdjęcie róży Chopin w pierwszym roku.



Dach stajni, ten w tle, został później spalony pod moją nieobecność, resztę uratowali strażacy.. Z perspektywy czasu, róża pokazuje, że dzieje się coś niedobrego, marny los czekał stajnię i jest bardzo smutna, po jednym kwiatku na jednego konia, tak rozumiem to zdjęcie. Czas jest zaklęty w każdym zdarzeniu i przeszłość i przyszłość i teraźniejszość wzajemnie przeplatają się. W tym samym czasie płonął dach Białego Pałacu w Kuźnicy niedaleko granicy z Białorusią, a pierwsza grupa imigrantów ją szturmowała. Sprawców pożaru nie odnaleziono. Jakie to polskie, ile majątków tak podupadło na przestrzeni wieków..

W miasteczkowej pierogarni róże pod kolor Moulinex i Leonardo, czyli wtedy ostatnie wpisy Wojtka na ZZ, kilka dni temu, krótko mówiąc, ktoś tu zaczyna się urządzać w miasteczku.







Pierogarnia głównie obsługuje stypy, ale ma dobry wybór dan vege, więc zawsze do niej zaglądam podczas wycieczki. Mają tu bogaty wybór surówek, co dla mnie najważniejsze,wiec zawsze biorę wszystkie, są pierogi z serem, kapustą i grzybami, czy ruskie, których nazwę przekręcam na pruskie, bo bardziej pasuje do miejsca. Są też różne placki, ale te smażą na jednym oleju z rybami i mięsem, wiec nie smakują jak wegetariańskie, tych nie zamawiam.
Szczególnie w zimie można tu odsapnąć po kilku kilometrach w nogach, wypić ciepłą herbatę, ogrzać się i zebrać siły do powrotnego marszu. Trochę jak schronisko w górach dla mnie.

Jaki Wojtek i jakie miasteczko, kooleżanko? Strasznie jesteś tajemnicza, a ja teraz nie zaznam spokoju

To się dobrały 'pani tajemnicza i pani ciekawska'. Nasz Wojtek z forum ZZ, zaraz wkleję link z różami, będzie data, a ja na drugi dzień byłam na polowaniu na zakupy, a pierogarnia w Dzierzgoniu, 15 km od chatki. Podchodzę do lady, a tam piękny bukiet różany w kuli szklanej jako dekoracja z wpisu Wojtka, czytają ZZ jak nic.

zielonozakreceni.pl/forum/roze/12198-roza-rosa-molineux#312699