Krzewinka z rodziny Wrzosowatych (Ericaceae) o białych, mocno pachnących kwiatach.
Liście ma lekko skórzaste, równowąskie lub lancetowate, pod spodem brązowe.
Kwiaty na szczytach pędów zebrane w baldaszki. Kwitnie w maju i czerwcu
Owocem jest torebka pękająca aż do nasady pięcioma klapami (fot.3)

Dawniej dość mocno wyniszczana roślina, bo jej kwiaty umieszczano w szafach dla odstraszania moli. Obecnie coraz rzadsza ze względu na osuszanie i eksploatację torfowisk. W naturze podlega ścisłej ochronie gatunkowej.
Można próbować uprawiać przy oczku wodnym. Rozmnażanie - najpewniejsze - przez odkłady. Odgięta gałązka, przysypana kwaśnym torfem ukorzenia się około 1 roku.
Lubi półcień, ale może rosnąć i na stanowiskach słonecznych. W naturze występuje na torfowiskach i w borach bagiennych. Gleba musi być torfowa, kwaśna o odczynie pH 4 - 5.
Roślina dość okazała, wyrasta do 1,5 m wysokości. W maju, gdy kwitnie, rozjaśnia zarośla torfowiskowe rozsiewając bardzo charakterystyczny zapach.






Torebki nasienne pękają w nietypowy sposób, od strony szypułki.

Widziałam takie ładne w Wojsławicach niskie nawet fotkę mu zrobiłam że może by przy stawie albo koło potoczka mogło rosnąć