Bylina z rodziny Powojowatych (Convolvulaceae) o mięsistym, rozgałęzionym kłączu, sięgającym do 2 m w głąb gleby.
Wijąca się prawoskrętnie łodyga jest pojedyncza, rozgałęziona tylko na końcu, Dorasta do 8 m długości.
Liście wydłużone, trójkątno-strzałkowate osadzone są na długich ogonkach.
Kwiaty na długich szypułkach wyrastają pojedynczo w kątach liści. W pąku płatki są zwinięte, od dołu otoczone nagimi podkwiatkami. Podkwiatki nie są zrośnięte.
Korona kwiatów lejkowata, śnieżnobiała, bez przebarwień (w odróżnieniu od powojów i wilców) o średnicy 4-5 cm.
Kwitnie od VII do IX.
Gatunek kosmopolityczny, występuje niemal wszędzie z wyjątkiem rejonów podbiegunowych i gór powyżej 500 m. npm. Porasta miejsca wilgotne (ziołorośla, szuwary, brzegi rzek i stawów) o zasobnych glebach.
Znanych jest kilka podgatunków. W Polsce C.s. subsp. baltica, który rośnie tylko w szuwarach strefy przybrzeżnej Bałtyku.
W medycynie ludowej kłącze wykorzystywano jako środek lekko przeczyszczający.

Zawsze myślałam, że to jakiś zwykły, ale podpasiony powój. Walczę z nim u mnie na działce i nauczyłam się - gdy wykopuję dziury pod rośliny - automatycznie wyłapywać wzrokiem jego białe, dość grube kłącza. Ciężko je wszystkie dokładnie usunąć, bo rozrywają się i przeważnie jakaś część zostaje w ziemi, by w niedługim czasie znów wybić nadziemną łodygą. Jeśli odpuści mu się sezonie choć na miesiąc, niepostrzeżenie wraca i cała walka zaczyna się od początku. Bardzo uciążliwa roślina-chwast, wymagająca kilkuletniego, bardzo systematycznego zwalczania.

Kielisznik zaroślowy umie się sprytnie wspinać po wszystkim, co napotka po drodze. Najwięcej walczyłam z nim na wilgotnych miejscach, ale kieliszniki na zdjęciach poniżej, rosną na bardzo suchym stanowisku pod świerkami








fot.26,08.2018r
.

Tak się wystraszyłam tego wypasionego powoju że poszłam swojego zlikwidować
Uf jaka ulga bo to jednak był zwykły wilec, miał maluteńkie 3 korzoneczki ale pędy już dobrych kilka metrów
Dziękuję Wam że przybliżacie takie rośliny