Kania
Macrolepiota procera
Kania a właściwie, czubajka kania, to grzyb z rodziny pieczarkowatych (
Agaricaceae), której polską nazwę nadał w 1898 r. Stanisław Chełchowski. W wielu regionach Polski nazywana bywa różnie: bedłka, czubajka sowa, stroszka, parasolnik, gapa, drop, czubaj, czubak, gularka, sowa.
Kania ma kształt parasola o średnicy ponad 10cm z wybrzuszonym lekko garbkiem po środku kapelusza. Skórka jej jest łuszcząca i popękana. Młode osobniki mają zamknięte kapelusze, jajowatego kształtu, brązowawe. Blaszki znajdujące się pod kapeluszem są gęste i nie stykają się z trzonem (nóżką).
Charakterystyczną cechą, odróżniającą czubajkę kanię od innych, podobnych grzybów jest ruchomy pierścień na trzonie.
Kania na naturalnych stanowiskach występuje w wielu miejscach kuli ziemskiej: w Azji, w Ameryce Północnej, Europie i Nowej Zelandii.. W naszym kraju jest pospolitym grzybem, spotykanym na łąkach, obrzeżach lasów, nawet w parkach i poboczach dróg. Podobno nie przepada za ziemią kwaśną i mokrą.
Czubajka kania jest jednym z najbardziej ulubionych grzybów, powszechnie zbieranych w Polsce. Szczególnie popularna jest kania smażona w panierce ala schabowy i z tego, co pamiętam z dzieciństwa, kilka razy z tygodniu stanowiła danie obiadowe, lub kolacyjne.
Młody osobnik czubajki kani
.
.