Pierwszy, najsłynniejszy mieszaniec azjatycki, wyhodowany przez holenderskiego przyrodnika Jana de Graafa, który w 1949 r. opatentował tę odmianę..
Była ona przez długie lata niedościgłym wzorem dla wielu hodowców. Stosunkowo niska lilia o 4-5 kwiatowym kwiatostanie skierowanym do góry.
Kwiaty są duże (około 17 cm średnicy), czerwono-pomarańczowawe o płatkach wydłużonych, zwężających się u nasady. Cętkowanie prawie niewidoczne.
Kwitnie dość wcześnie, często na przełomie maja i czerwca, jako jedna z pierwszych lilii. Bardzo łatwa w uprawie. Nadaje się na rabaty, zwłaszcza w towarzystwie niskich roślin o srebrnych liściach.
Na tym samym miejscu mogą pozostawać 4-5 lat. Rozmnaża się je z cebul przybyszowych.
Obecnie, gdy wyhodowano wiele efektownych odmian barwnych, traci na znaczeniu, ale warto ją mieć w swojej kolekcji.

> Ilustrowany wykaz gatunków i odmian lilii – E
> Wykaz odmian lilii mieszańców azjatyckich





Przekwitając traci nieco kolor.