Ogród Karla Foerstera w Poczdamie

Tak naprawdę znajduje się w miejscowości Bornim, która obecnie stanowi dzielnicę Poczdamu.
Ogród nie jest duży, ma powierzchnię około 0,5 hektara ale robi wielkie wrażenie.

Działka na której go założono ma kształt nieregularnego wielokąta, a ogród składa się z kilku części zaprojektowanych tak by kształt ten jak najlepiej wykorzystać.
Pośrodku stoi dom Karla Foerstera, który jest zatopiony w zieleni. Wokół są położone natomiast cztery założenia o całkowicie odmiennym charakterze i stylu.
Mamy wiec Herbstbeet czyli jesienne rabaty, na których królują floksy.
Jest Steingarten (ogród skalny) założony, co ciekawe, w cieniu dużych drzew. Sprawia to, że miejsce nie ma charakteru klasycznego skalniaka z drobnymi,
wiosennymi bylinami lecz przypomina leśny zakątek z dzikiego, górskiego lasu. Rosną tu paprocie, tawuły, bergenie.
Kolejne założenie to Fruhlingsweg, wiosenna ścieżka. To królestwo roślin dających spektakl właśnie o tej porze roku.
Nie oznacza to jednak, że później robi się tu smutno, na scenę wkraczają bowiem róże i kaliny.

Najważniejszym i najpiękniejszym punktem ogrodu jest jednak Senkgarten. To założenie jest umiejscowione w zbudowanym na planie długiego prostokąta obniżeniu (wgłębniku),
którego centralnym punktem jest foremny zbiornik wodny. Nasadzenia zostały skomponowane w ten sposób by od wczesnej wiosny do jesieni coś kwitło,
by widok który roztacza się na to miejsce z okien domu ciągle się zmieniał.
W środku, przy sadzawce, zgromadzone są niskie byliny, a i im bardziej oddalamy się od punktu centralnego, nasadzenia się wypiętrzają by finalnie stworzyć obramowanie z wysokich drzew.
Stojąc w środku czujemy się jak na scenie w pięknym roślinny amfiteatrze.

W 2001 r. ogród Karla Foerstera poddano gruntownej renowacji, wpisując równocześnie na listę zabytków.
Niezależnie od tego ogród stanowi część wielkiego kompleksu parkowo-pałacowego Potsdam-Sanssouci znajdującego się na liście światowego dziedzictwa kultury UNESCO.
Obecnie tym miejscem zawiaduje fundacja, na czele której stoi córka wielkiego ogrodnika - Marianne Foerster, a wstęp do ogrodu - zgodnie z wolą założyciela - jest bezpłatny.


Wizyta pierwsza Mam nadzieję, że jeszcze tam wrócę ... i to nie raz.
fot. 04.07.2020







Persicaria polymorpha (Aconogonon speciosum) Johanniswolke

Lubię takie kontrastowe zestawienia w ogrodzie





Czyściec gęstokwiatowy (Stachys monieri) Hummelo














Elewacja domu została ostatnio odnowiona. Teraz jasna bryła budynku wygląda świetnie.
Mnóstwo poustawianych donic, skrzynek z kwiatami i ozdób ogrodowych sprawia,
że odnosi się wrażenie, iż w tym pięknym domu cały czas zamieszkuje gospodarz tego miejsca.

Super porównuje się te same miejsca widziane z odmiennej perspektywy. Niby te same elementy architektury a ogród wydaje się zupełnie inny.

Poll każdy trochę inaczej spogląda na świat i zwraca uwagę na inne szczegóły.
Do ogrodu dotarliśmy dopiero wieczorem, tak koło 20, gdy był już opustoszały i spokojny.
Zaczął też kropić drobny deszczyk tworząc specyficzny, intymny klimat tego miejsca.


Druga część ogrodu położona jest za domem. Ma charakter mniej formalny, z dzikim leśnym skalniakiem jako głównym punktem.
Mniej jest tam koloru kwiatów a więcej spokojnej zieleni liści.

Wojtku super zdjęcia, co to za drzewo na trzeciej fotce .

Czy 4 godziny wystarczyłyby na jakie/takie ogarnięcie tego ogrodu? Pytam, bo może - jeśli okoliczności dopiszą - wyskoczylibyśmy tam na naszym wiosennym zlocie? To 1,5 h jazdy, ale chyba warto?

Pawle to jakiś klon kulisty ale nie sprawdzaliśmy odmiany, nawet nie wiem czy był podpisany. Być może 'Globosum' ale to tylko przypuszczenia...

Poll na sam ogród 4 godziny to dość a dość, nam zajął jakieś 2. To jest ogród przydomowy więc nie ma rozmiarów parku. Oczywiście wizytę w nim dość poważnie może wydłużyć szkółka bylinowa,
która jest zaraz obok (w czasie naszych odwiedzin na szczęście była już zamknięta ) Jednak nie wiem czy jest sens jechać do Poczdamu tylko do ogrodu Foestera,
tam jest dużo więcej atrakcji pałacowo-parkowo-ogrodowych. Jak już się tam wybierać to lepiej chyba na cały dzień albo i dwa ...







Do szkółki zajrzeliśmy tylko przez ogrodzenie, ale po plantacji liliowców można było się przechadzać.

Wojtek, niektóre Twoje zdjęcia podniosły mi ciśnienie ,jestem w nich zakochana
Oglądam i wracam już klika razy i ciągle odczuwam

Dziękuję Majko ale zdjęcia wyszły ładne dlatego, że ten ogród jest taki piękny i perfekcyjne skomponowany. Ja też do tych zdjęć często wracam
bo można w nim znaleźć sporo inspiracji. Jak oglądam zdjęcia z Twojego ogrodu to odnajduję sporo wspólnego z ogrodem Foerstera,
wyczuwa się podobnego ducha i tożsame poczucie estetyki. Spokojnie można by wstawić zdjęcia od Ciebie do tego wątku i doskonale by pasowały.

Do tego ogrodu można zaglądać wielokrotnie i za każdym razem będzie nas urzekał.
Przez trzy lata buty się trochę zużyły ... niby wszystko w tym ogrodzie jest takie samo a jednak zupełnie inne.

fot. 04.07.2020

Wojtek nic nie powiem, bo mocno przesadzasz.
Oglądając ujęcia z tego ogrodu staram sie coś dla siebie wyciągnąć.
kolory, kształty krzewów i ich umieszczenie.
I gdybym teraz planowała swój ogród z pewnością byłby na pewno inny
a w moim wieku to tylko bawię się ogrodem tym bardziej ,że zostałam sama i nie ma, kto przejąć po mnie schedy.
Ogród zawsze był moim marzeniem i u schyłku mojego wieku spełniłam je.

Mnie najbardziej zachwyca ta część ogrodu . Ma wszystko co lubię: zróżnicowanie poziomów, wodę i piękne architektoniczne, wielopniowe drzewa . I tak sobie patrzę, że chyba w tej odsłonie wiosennej bardziej mi się podoba niż w letniej .

Majko najważniejsze, że ogród daje nam dużo radości, a każdy z nas gdyby miał zakładać go na nowo to pewnie zrobiłby wiele rzeczy inaczej.
Nasze ogrodnicze doświadczenie kształtuje nas nieustanie więc mamy ciągle nowe pomysły.

Edyto ja tam wolę chyba bujność późnego lata. No ale żeby je docenić musi być poprzedzone wiosną i tą fazą rozwoju roślin.
W ogóle najciekawsza jest zmienność w ciągu całego roku występująca w naszym klimacie, a dobrze skomponowany ogród wygląda dobrze o każdej porze. No może prawie o każdej

Edyto zastanowiłaś mnie z tymi wielopniowymi drzewami i tak sobie na początku pomyślałem, że pewnie właściciel nie mógł się cieszyć takim widokiem.
Doczytałem jednak, że zmarł w 1970 r. w wieku 96 lat więc faktycznie doczekał czasów gdy sadzone przez niego drzewa osiągnęły ten pokrój.


Wokół domu jest kilka miejsc niedostępnych dla zwiedzających - strefa prywatna. Można tam jednak zajrzeć z za krzaka i zobaczyć jak wyglądają.






I już ostatnie moje kadry z tego pięknego ogrodu.















end

wojtek napisał:
Ojojoj, jaka śliczna. Przydałaby mi się taka.