Ciemiernik tybetański
Helleborus thibetanus
Jako jedyny z helleborusów pochodzi z zachodnich, górzystych, powyżej 2000 m n.p.m., regionów Chin. W środowisku naturalnym rośnie na cienistych, wilgotnych polanach, przeważnie wśród paproci. Na zachodzie zaczęto go uprawiać dopiero pod koniec XX wieku. Niestety zaczęto go pozyskiwać z naturalnego środowiska. Przez to wiele kolonii zostało zdewastowanych.
"Jest byliną o 1–2 liściach odziomkowych i mniejszych pędach. Odziomkowe liście są podzielone na 7–10 segmentów, ząbkowane, skórzaste ale nie zimotrwałe. Kwiaty średnicy 4–6 cm, białe z różowymi żyłkami, w miarę przekwitania zielenieją. Kwitnie na przedwiośniu. Później zawiązuje charakterystyczną torebkę nasienną. Wyselekcjonowano odmiany o kwiatach czysto białych i pełnych". W odróżnieniu od innych ciemierników ten przechodzi okres letniego spoczynku i całkowicie zamiera w połowie lata.
"Mało znany rarytas dla kolekcjonerów. Wymaga starannego przygotowania /zbliżonego do naturalnego/ środowiska, czyli zacisznego, cienistego, leśnego zakątka z próchniczym i dość wilgotnym podłożem. Na zimę warto całe stanowisko zasypać ściółką, igliwiem. Ponieważ liście zaczynają wyrastać na przedwiośniu, wkrótce po rozmarznięciu gleby, należy przewidzieć konieczność zabezpieczenia ich i ich kwiatów przed silniejszymi przymrozkami. Rozmnażanie ze świeżo zebranych nasion lub przez podział rozrośniętych kęp, pod koniec lata".
Mam go w swojej kolekcji od wiosny 2015. Niestety, w zeszłym roku nie zakwitł /prawdopodobnie nie miał odpowiednich warunków/ jedyne zdjęcia jakie posiadam to krótko po zakupie. Niestety podróż do mnie troszkę go wymęczyła /kupiłam go jako mocno wypędzoną sadzonkę/.