:
Polystichum setiferum 'Plumosum Group'
Charakterystyczną cechą tej grupy są duże listki podzielone często wielokrotnie, co nadaje paproci pierzasty wygląd. Zwykle nie wytwarzają zarodników, a jeśli się pojawią to w bardzo małych ilościach.
Jest to niewielka grupa paprotników., która na początku XX wieku liczyła zaledwie kilkanaście.odmian. Wszystkie one były bardzo podobne, z dużymi, nakładającymi się listkami. Niestety większość z nich była całkowicie sterylna, a te na których zarodniki się pojawiały były rzadkością. To pewnie (poza II wojną ) było jedną z przyczyn wyginięcia tej pięknej grupy paproci.
Prawdopodobnie jedną z tych starych odmian w 1961 roku, w ogrodzie pod Londynem odnalazł członek BPS , N.R. Schroder. Była ona bardzo ładna, ale nie tak dobra jak najbardziej znana
P.setiferum 'Plumosum Grande Moly' (na fotce poniżej.) .
Bardzo dobrą odmianę rozpowszechnił niedawno Reginald Kaye. Jest to prawdopodobnie potomek jednej z tych roślin, niechętnie wytwarzającej zarodniki. Nazwał ją
'Plumosum Kaye'
Polystichum setiferum Plumosum Grande Moly, wysoka,
pionowo i silnie rosnąca odmiana, całkowicie sterylna !.Liście szerokie dorastające do 120 cm. wysokości,
bardzo trwałe. Niestety , ze względu na ich rozmiar i wagę były ofiarą silnych wiatrów. Wymagała więc zabezpieczenia
Odmiana została znaleziona w Dorset przez Moly ponad 100 lat temu.
Roślina, która rośnie u mnie, prawdopodobnie przybyła do nas z Holandii. Jak na razie, nie jest tak ozdobna jak te stare, zaginione odmiany...ale jest jeszcze zbyt młoda żeby ocenić jej rzeczywisty wygląd..