Polu,rozmnażanie się już zaczęło,no to teraz jest jeszcze intencja.

Pięknie powitała jesień..

20221006

Moje dwa paprotniki Polystichum setiferum dzielnie zniosły gorące i suche miesiące, może dlatego. że bezpośredniego słońca mają niewiele. Rozhulały się we wrześniu po kilku intensywnych opadach. Za urodę należałoby im się jakieś bardziej eksponowane stanowisko

30.09.2022

Szybko się powiększa i za to go lubię.

Ładna ,bezproblemowa paproć,choć w tym roku ze względu na brak opadów nie było łatwo.

Podzielony na pół, trochę zmaltretowany, jednak mam nadzieję, że dobrze odbije w nowym sezonie. Na tę zimę, jeśli temperatury spadną poniżej -10C, dostanie okrycie z iglastych gałęzi. Nie jest jeszcze dobrze ukorzeniony, więc lepiej go trochę ochronić.


fot.06.11.2022r.
.

Śniegu jest zbyt mało, bym mogła być spokojna o rośliny...


fot.13.12.2022r

edit: Polystichum setiferum w nowym, 2023 roku, po zejściu śniegu






fot.11.01.2023r.
.

Polystichum setiferum ucierpiały mniej, niż inne paprocie i rozwijają frondy- w tym roku na nowym stanowisku: nie tak gorącym, jak poprzednie.


fot. 17.05.2023r.


fot. 14.05.2023r.
.
.

U mnie wychodzi jakoś nierówno...

20230517

Miała to być inna paproć,a jest Polystichum setiferum.Bezproblemowa paproć,duża i ładna.

Taki olbrzym zagościł u mnie w ubiegłym roku. Niewiele liści, ale bardzo duże.
To dzika forma z Włoch.
Polystichum setiferum 27.07.2023 r.

W tym roku wyrosła na dużą pannę, liście długie, ok. 100cm

20230912

Nelu, pięknie wyrosła. Moje nigdy tak duże nie były

Tomasz, Nelu i wszyscy inni paprociowcy, trudno w to uwierzyć, ale moje jedyne rośliny doniczkowe w domu to pojedynczy średniej wielkości Polystichum setiferum wraz z jednym Dryopteris filix-mas i jednym małym Polystichum aculeatum, wszystko razem w małej plastikowy garnek, pod którym znajduje się okrągłe pudełko na ciasto.
Nie, nie celowo jako rośliny pokojowe, po prostu czekam na lepszy dom w wąwozie, ale lubię je oglądać!

Kolejny P. setiferum rosnący w wąwozie Badl-Klamm jest rzeczywiście przerażająco ogromny, większy niż jakikolwiek inny, jaki kiedykolwiek widziałem! Kilka lat temu znalazłem izolowanego, wówczas małego osobnika w rowie, gdzie był to jedyny gatunek, bardzo daleko od jego zwykłego występowania w Styrii. Wziąłem ją i posadziłem w wąwozie, gdzie urosła do ogromnych rozmiarów, mając teraz wyraźnie trójpierzaste liście, przewyższające inne duże paprocie w pobliżu. Nie mam pod ręką dobrych zdjęć tego egzemplarza, być może dodam je później.

Dzisiaj 06.10.2023 dodaję kolejne zdjęcie, na którym widać, że Polystichum setiferum w międzyczasie wypuściło trzy nowe liście, to samo u Dryopteris filix-mas, podczas gdy mały Polystichum aculeatum dopiero zaczyna wypuszczać nowe liście.

Tomasz, Nelu, and all other fern freaks, you will hardly believe, but my sole potted plants at home are a single, middle-sized Polystichum setiferum together with one Dryopteris filix-mas, plus one small Polystichum aculeatum, all together in a small plastic pot, with a round cake-box below.
No, not intentionally as room plants, just waiting on a better home in the gorge, but i like to watch them!

Another P. setiferum growing in the gorge Badl-Klamm is indeed frightening huge, bigger than any other i saw ever! Some years ago i found an isolated, then small individual in a ditch where it was the sole of the species, very far from its usual occurrence in Styria. I took and planted it in the gorge, where it grew to the enomous size, having clearly tripinnate fronds now, exceeding other large ferns close by. I got no good photos of this one at hand now, will perhaps add some later on.

Today, on 06.10.2023 i do add another photo, showing that Polystichum setiferum has born three new leaves in the meanwhile, the same with Dryopteris filix-mas, while the small Polystichum aculeatum just starts to unfurl new fronds.

Niedawno przeniesiony na nowe stanowisko,mam nadzieję ze da radę.Na razie prezentuje się dość dobrze.

Jeden z najmłodszych, bo 3-letni paprotnik szczecinkozębny na w pełni słonecznym stanowisku.


fot. 08.10.2023r.
.

Mam go od 2019r i dopiero co odkryłam że to szczcinkozębny . Ponieważ padł mi duży świerk i zrobiło się zbyt słonecznie został wykopany z myślą że lepiej mu będzie w podkarpackim zagajniku





ale donica była tak ciężka że nie dałam rady przenieść go samodzielnie, więc podzieliłam go na dwie części



wkrótce pojadą na Podkarpacie a wtedy pokażę ich miejsca docelowe

A przy okazji kopanie odkryłam tuż obok jeszcze jednego i ten już dostał miejscówkę między sosnami na Śląsku

I obiecane zdjęcia paprotników już w podkarpackim zagajniku

Po przymrozkach.. w towarzystwie 'Jade' od Poli

20231023