Inkarwilla (Incarvillea)
Rośliny wieloletnie zielne lub jednoroczne, należące do rodziny bignoniowatych (
Bignoniaceae).
Rodzaj liczy ok. 16 gatunków pochodzących z Himalajów, oraz środkowej i wschodniej Azji.
Kwitnące w lecie lub wiosną rośliny o egzotycznie wyglądających trąbkowatych kwiatach i dużych pierzastych liściach. W brew pozorom nie są trudne w uprawie.
Należy zapewnić im dobrze zdrenowaną, umiarkowanie wilgotną, próchniczą, żyzną glebę i słoneczne stanowisko. Zimą inkarwille wymagają zabezpieczenia przed nadmiarem wilgoci (nadmiar może doprowadzić do zamierania roślin). Doskonale będą pasować do ogrodów skalnych, a silniej rosnące na rabaty bylinowe.
Wszystkie gatunki nadają się do uprawy pojemnikowej. Rozmnażać można przez wysiew nasion wiosną lub jesienią, albo przez podział dorosłych egzemplarzy.
Najczęściej uprawianą jest
inkarwilla Delavaya (Incarvillea delavayi), zwana
gloksynią ogrodową.
Jest byliną zielną o palowym korzeniu. Dorasta do 35 cm. wysokości.
Kwiatostan: 1-5 kwiatowy.
Kwiaty: dzwonkowate, skierowane ku górze, różowe, białe u odmiany 'Alba'.
Liście: pierzaste, mocno powcinane.
Rośliny po kwitnieniu zamierają.
Uwaga: inkarwille źle znoszą przesadzanie, więc należy od razu posadzić je na odpowiednim stanowisku.
Niby wiem, jak uprawiać inkarwille, ale kilka prób wprowadzenia ich do ogrodu skończyło się fiaskiem. Najczęściej nie budziły się po zimie. Chyba z zimie miały jednak zbyt mokro. Kusi mnie spróbować uprawiać je w donicy.
Incarvillea delavayi
Fot.wolne zasoby Wikipedii