Tak, to było najbardziej niezwykłe, niesamowite i ...upierdliwe zwierzę jakie do tej pory miałam pod opieką. Tak jak gdzieś tam wczesniej napisałam, 10 białych owczarków nawet w połowie nie sprawia takich problemów jak jeden wilczak. No ale w końcu pochodzenie zobowiązuje! Wilczak czechosłowacki to krzyżówka owczarka niemieckiego z wilkiem karpackim (takim prawdziwym, z lasu! ) i to krzyżowka z niedalekiej przeszłości bo z lat 60-tych, ubiegłegow ieku, więc tego wilka ma w sobie jeszcze bardzo dużo, a to się przekłada na zachowanie tego psa. Odgrażam się już tak wiele lat, ale jej wyczyny to gotowy materiał na książkę

No bo na przykład taka:
Jak juz pisałam dla wilczaka każdy ogrodzony teren, choćby miał 50ha jest po jakimś czasie za mały i wreszcie nastęopuje moment kiedy wilczak zaczyna zwiedzac okolicę (btw pokonując każde ogrodzenie). Halla też zwiedzała. Śledziłam ją kiedyś po tropach, każda ucieczka to była zwiedzana kolejna wieś. Kiedyś poszłam do wsiowego sklepu z wilczyskiem na smyczy. A tu przed sklepem babka woła "To ten wilk był u nas w domu!!!! ". Co sie okazało? Siedzą sobie ludzie w domu przy stole pod wieczór, nagle otwierają się drzwi wejściowe i do domu wchodzi...wilk. Wilk wszedł, powęszył, otworzył sobie drzwi do innych pomieszczeń, zwiedził po czym wyszedł. A ludzie? Jak ich zamurowało, tak grzecznie siedzieli i nie ruszyli się ni centymetra! Jak Halut wyszedł to dopiero rzucili sie zamknąć drzwi Szczerze mówiąc wyobrażam sobie ich miny ......

Cóż takiego się stało, że wątek zarasta pajęczyną? szkoda lubiłam tu zaglądać.

Romciu, Asia żyje, tylko zakuwa do sesji

Joasiu, to są fascynujące opowieści

Napisałaś już jakąś książkę dla potencjalnych posiadaczy psów? Musisz

Po niedawnej rozmowie z pewnym młodym człowiekiem ("Ja mu mówię siad, a on nie siada") i pewną bardzo wykształconą panią na bardzo wysokim stanowisku (z dumą i wyżdzością: "My go zupeeeeełnie niczego nie uczymy") wiem, że społeczeństwo jest kompletnie nieprzygotowane do posiadania psów i je przez swoją głupotę krzywdzi

Po rejestracji,wpisując się w wątek powitalny,pierwszy raz zobaczyłam nick Baba z psami i pod spodem Twoje zdjęcie Asiu w towarzystwie psów,zaintrygowała mnie Twoja osoba.
Spodziewałam się ciekawego wątku, po przeczytaniu i obejrzeniu zdjęć jestem pod wrażeniem .
Pisz dziewczyno,bo piszesz bardzo ciekawie.

Witajcie po długiej nieobecności i WYBACZCIE, że wątek zarósł "mchem i paprocią", a tak naprawdę kurzem i psim kłakiem łudziłam sie naiwnie, że zimą będzie duuuużo wolnego czasu na miłe pogaduchy na ZZ oraz nadrabianie zaległości czytelniczych, a tu roboty tyle, że doba za krótka ehhh...
Raz tu kiedyś w grudniu lub styczniu zajrzałam, naprodukowałam się, nawrzucałam zdjęć po czym cały post poleciał w Matrix Nie miałam juz siły, ani czasu by napisac go ponownie.
Krystyno (haw5) dziekuję i cieszę się, że podoba Ci sie moja "pisanina" o psach. Obiecuję, że nadrobię zaległości (a jeszcze mogę sporo i pokazać)
Siberko na napisanie ksiązki namawia mnie już wiele osób od kilku lat, ale przy moim trybie życia, ilości obowiązków zostanie ten temat chyba na emeryturę
Romciu, Ewuś - wybaczcie
Prosząc o wybaczenie wrzucę zaraz kilka zdjęć z zimy (a u nas śnieg od wielu tygodni wciąż leży, a mrozy mieliśmy za dnia do -25 a nocą ponad 30!! )
ale nauczona doświadczeniem zrobię to w oddzielnych i to kilku małych postach

Zacznę od wieści smutnych...jesienią odeszła babcia Mina. Przeżyła 13,5 roku z czego z nami 9. Mam nadzieję, że choć byliśmy jej 3 domem, była z nami szczęśliwa i odsapnęła od wcześniejszych nienajlepszych przeżyć. Na starość już nie bardzo słyszała, słabo widziała, ale ciagle miała werwę i siły...na koniec pokonało ja raczysko...Na pocieszenie, nie cierpiała długo, na szczęście te psie raczyska od momentu "odkrycia" najczęściej rozwijają sie błyskawicznie i psiaki nie zdążą sie nacierpieć...Teraz babcia Mina hasa po łąkach za tęczowym mostem ....

Joasiu, wróciłaś
Babunia miała kochany dom do końca

Dodałabym zdjęcia gdyby wchodziły juz drugi raz próbuję i znów nic

Asiu, po zmianie serwera trzeba zdjęcia zmniejszać.
Maksymalny rozmiar pliku obrazka: 2048 kB (2 megabajty)
Serwer zmniejszy wszystkie obrazy poziome do 800 pikseli szerokości, a pionowe do 800 pikseli wysokości.

Z pewnością są za duże. Podczas Twojej nieobecności musieliśmy nieco zmienić zasady dla dobra forum i teraz serwer już sam nie zmniejsza zdjęć, jak było do tej pory. Te wielkie zdjęcia obciążały nadmiernie serwer i powodowały wiele problemów, między innymi z robieniem kopii zapasowych.
Umiesz sama zmiejszyć, czy pokierować Cię do odpowiedniego wątku?

edit: Ewa mnie uprzedziła

aaaaa to już wszystko tłumaczy! Bo ja zazwyczaj mam duże foty! To teraz muszę rozpracować zmianę formatów ehhhhh...

Markitko jeśli macie już instrukcję to pokaż proszę ścieżkę, będzie szybciej bo ja rzadko zmniejszam foty i trochę potrwa zanim sobie przypomnę, a czasu mało

Odwołuję!!! Juz znalazłam

Joasiu, TU jest wątek o zmniejszaniu fotek.
Jak to robić, tłumaczy kilka osób.
Wybierz dla Ciebie najwygodniejszą metodę i piszzzz.... (jak tylko będziesz miała chwilkę)

Strasznie szkoda tyluletniego wiernego towarzysza, ale zawsze pocieszeniem jest fakt, że miał u nas dobre życie.
Zawsze z nim odchodzi kawałek naszego serca, ale całe szczęście zostaje go jeszcze trochę dla innych zwierzaków.

Wprawdzie teraz opiekuję się kotem, nie psem, ale jak to mówią „nie ważna płeć, ważne uczucie”.

Mało mam ostatnio czasu na długie , nad czym ubolewam bardzo (a psy chyba jeszcze mocniej ) ale udało nam się kilka razy wybrać w tym roku. Kilka tygodni temu mieliśmy straszny atak morozu (jak chyba prawie w całej Polsce?) no i wybrałam się pewnej soboty, było tak pięknie, że całą drogę co rusz na głos wyrażałam słowa zachwytu nad otaczającym mnie pięknem (dobrze, że moi sąsiedzi nie łażą zimą po łąkach bo by już za zupełną wariatkę mnie uznali a zresztą co mi tam! i tak pewnie myślą ) W każdym razie temperatura - 25 stopni, twarz zamarzła mi po kilkunastu minutach, palce również, bo obsługa aparatu w rękawiczkach jakaś słaba jest. Aparat zamarzł po około 45 minutach (dzielny był bardzo). Zdjęcia robione były kompletnie na czuja bo na wyświetlaczy nic nie widziałam bo się słońce odbijało, a do wizjera bałam się zbliżać oko by nie chuchac na aparat. Cud, że w ogóle coś udało się wyfocić Ale Maćkowi i Miszy się baaaaardzo podobało






tu po omacku zmieniałam ustawienia w aparacie





niestety mróz i snieg dawały się we znaki psim łapom


tu "pięknie" widać niebieskie niebo nad nami i smog nad horyzontem od strony Krakowa






tu już początki zamarzania aparatu



a po kolejnych kilku aparat "zemdlał"

Fantastyczne i fotki i widoki . No i psy oczywiście

Gosia1704 napisał:
Dziękuję Gosiu, już opanowałam Wątek opracowany fantastycznie, trudno się nie naumieć

Prześliczne zdjęcia
Asiu, a jak tam sesja? Chyba zaliczone wszystko, skoro jesteś z nami

Efkaraj napisał:
Ewuś, tamta już wspomnieniem a teraz właśnie w trakcie zimowej ...ostatnio ciągle mam jakieś egzaminy