Albicja jedwabista
Albizia julibrissin

Naturalnie występuje w Azji i jest średniej wielkości drzewem o parasolowatej koronie, na stanowiskach naturalnych osiąga około 10-12 metrów wysokości. Należy do rodziny bobowatych i podrodziny mimozowatych.
Wygląda bardzo egzotycznie, szczególnie w okresie kwitnienia. Co do zasady, z uwagi na słabą mrozoodporność, nie nadaje się do uprawy w naszym klimacie, z wyjątkiem Albizia julibrissin f. rosea, która rośnie
naturalnie w północnych regionach Chin i Korei i potrafi ponoć wytrzymać krótkotrwałe spadki temperatury nawet do -25 stopni Celsjusza. Nazwa tej rośliny pochodzi od nazwiska Filippo dle Albizzi,
który sprowadził ją do Europy w XVIII wieku. Cechą charakterystyczną tego drzewa są delikatne, jedwabiste kwiatostany oraz jej zachowanie podczas silnych deszczów i w nocy.
Albizia zwija wówczas pierzaste liście (trochę jak mimoza), co wygląda tak jakby układała się do snu (stąd też jest czasem nazywana śpiącym drzewem).

W polskich warunkach można ja uprawiać w cieplejszych regionach kraju, na słonecznych osłoniętych stanowiskach. Przy uprawie w gruncie powinna osiągnąć około 3-4 metrów.
Widziałem jeden 3-letni egzemplarz w ogrodzie znajomych pod Wrocławiem. Po ukorzenieniu się zaczął rosnąć dość dynamicznie więc może się okazać że z uwagi
na ocieplenie klimatu podawane w źródłach rozmiary okażą się nieaktualne
Gleba powinna być w miarę żyzna, ale koniecznie dobrze zdrenowana. Albizia jest wrażliwa na choroby grzybowe więc nie toleruje zastoisk wody.

Kwiaty: pojawiają się na początku lata i kwitnienie trwa aż do końca tego okresu (musi być jednak ciepło). Forma kwiatu jest niezwykła. Są one pozbawione płatków,
a z zielonego kielicha wyrasta mnóstwo jedwabistych pręcików. U nasady barwy białej, a na końcach różowej. Kwiaty dość intensywnie i przyjemnie pachną.
Liście: Mocno pierzaste, drobne, wręcz koronkowe. Zwijają się na noc.

fot. 15.08.2020 OB w Monachium

U mnie kilkuletnia albicja zachowuje się jak bylina (pędy marzną prawie do gruntu mimo łagodnych zim i okrywania; roślina niewiadomego pochodzenia kupiona w szkółce Szewczyk w Łodzi).
Trzymam ją, bo nawet niekwitnąca prezentuje się fajnie. W Wielkopolsce jest kilka sporych egzemplarzy, w tym kwitnące (można o nich przeczytać j je zobaczyć na pewnym forum palmowym).
Gdy uda się uzyskać rośliny z nasion polskich albicji zimujących w gruncie przez wiele lat, ten gatunek jest wart szerszego rozpropagowania. Dobrze znosi bowiem upał, palące słońce i suszę
(a wręcz uwielbia gorąco i słońce), a z powodu zmian klimatu w sezonie wegetacyjnym będziemy mieli najprawdopodobniej coraz mniej opadów i coraz wyższe temperatury.

Tomku właśnie z tych powodów o których piszesz na końcu bardzo zainteresowałem się albicją. Na razie jednak nie mogę dla niej wypatrzyć u siebie miejsca do jej posadzenia,
bo może urośnie taka olbrzymia jak na zdjęciach z Monachium W jednej z bielskich szkółek widziałem nawet kilka odmian tego drzewa np. o czekoladowych liściach,
ale z zakupem się powstrzymałem.


Fot. egzemplarz rosnący w ogrodzie botanicznym w Monachium, który podczas mojej tegorocznej wizyty był w pełni kwitnienia.

Jeśli chodzi o ten gatunek, to żadna wysoka temperatura mu nie straszna - widziałem duże okazy w krajach arabskich, gdzie bywa i powyżej 50*C Z informacji, które wyczytałem na pewnym forum, albicja lubi łapać grzyba w okresie zimowym na pniu i przez to pada. Zimowe okrycie, przede wszystkim szczelne temu sprzyja. Mam zwykły gatunek, ale też odmianę 'Summer chocolate' - niezwykle zjawiskowa, ale nie doczekałem się kwiatów. Rosną w donicach i chyba tam pozostaną na zawsze - sadzenie ich jest raczej nonsensem.
Ostatnio na rynku pojawiła się nowa odmiana, która wg opisów jest odporniejsza na grzyba i bardziej mrozoodporna. To odmiana 'Tropical dream' - mam ochotę spróbować jej uprawy .

W Polsce rośnie ponad 20-to letni okaz nad morzem, corocznie kwitnie i zawiązuje nasiona, ale niestety nie dojrzewają z racji krótkiego okresu wegetacyjnego. Ukorzenianie ze zdrewniałych gałązek nie przyniosło skutku.

fot. 16.08.2021, Wyspa Mainau




Na "wyspie kwiatów" jedna z restauracji rozlokowała się pod koronami, chyba kilkunastu, kwitnących albicji.

U mnie w donicy rośnie Albicja Summer chocolate.

Śliczna ta Chocolate.
Do tej pory omijałam, bo nie mam warunków do zimowania donic ale traktowanie jak byliny (dzięki za pomysł, rhodoman!) bardzo by mi odpowiadało, bo na duże drzewa nie mam miejsca a liście ma tak śliczne, że brak kwiatów nie przeszkadza.

Janko, ona jest zadołowana w donicy,po przymrozkach zabieramy ją do nieogrzewanego domku gospodarczego.
Nie ma szans na zimowanie w gruncie.

U mnie chyba nigdy nie zakwitnie,a szkoda,piękne ma te kwiaty.
Ale i tak się cieszę,ze w ogóle rośnie.Faktycznie upały i mocne słońce jej nie przeszkadza.

Kwitnąca albicja jedwabista w Wojsławicach

fot.10.07.2022

Moją albicję męczyłam w donicy, odkąd posadziłam w gruncie odżyła i nawet zawiązała pąki kwiatowe.
Zdjęcie dzisiejsze późnym popołudniem i liście już składała na noc.

Albicja jedwabista pomimo kwietniowych przemrożeń odżyła. Skromnie wprawdzie, ale zakwita.

fot. 26.06.2024 ok. godz. 19.



fot.02.07.2024 ok. godz. 9:30



Posadziłam ją za blisko ściany - nie spodziewałam się, że będzie tak dynamicznie przyrastać

Albicję Summer chocolate uprawiam w donicy od zeszłego roku. Pierwszą zimę spędziła w nieogrzewanym domku gospodarczym. W tym roku planuję opatulić ją ściętą, suchą trawą i dopóki temperatura nie spadnie poniżej -10 ℃ będzie stała na dworze. Donica jest zadołowana w gruncie.

fot. 07.06.2024