Drobna bylina, osiągająca 8-15 cm wysokości z rodziny
Szczawikowatych (Oxalidaceae). Występuje niemal w całej Europie, Azji i obu Amerykach. W Polsce pospolita w lasach liściastych i mieszanych, wilgotnych.
Liście na pełzającej łodydze, trójlistkowe, cienkie, długoogonkowe, przypominają swym wyglądem liście koniczyny.
Kwiaty pojedyncze, dłuższe od liści, pięciopłatkowe, delikatne. Płatki białe, zwykle czerwono żyłkowane z żółtą plamką u nasady. Trafiają się okazy o różowych kwiatach.
Preferuje stanowiska ocienione, wilgotne. Gleba zazwyczaj lekko kwaśna.
Kwitnie - w zależności od przebiegu pogody - w kwietniu, maju, a czasem nawet końcem marca. W wilgotne lata powtarza kwitnienie jesienią.
Liście w smaku kwaskowe, jak wszystkich szczawi i szczawików. Jadalne.