Drobna bylina, osiągająca 8-15 cm wysokości z rodziny Szczawikowatych (Oxalidaceae). Występuje niemal w całej Europie, Azji i obu Amerykach. W Polsce pospolita w lasach liściastych i mieszanych, wilgotnych.
Liście na pełzającej łodydze, trójlistkowe, cienkie, długoogonkowe, przypominają swym wyglądem liście koniczyny.
Kwiaty pojedyncze, dłuższe od liści, pięciopłatkowe, delikatne. Płatki białe, zwykle czerwono żyłkowane z żółtą plamką u nasady. Trafiają się okazy o różowych kwiatach.
Preferuje stanowiska ocienione, wilgotne. Gleba zazwyczaj lekko kwaśna.
Kwitnie - w zależności od przebiegu pogody - w kwietniu, maju, a czasem nawet końcem marca. W wilgotne lata powtarza kwitnienie jesienią.
Liście w smaku kwaskowe, jak wszystkich szczawi i szczawików. Jadalne.

U mnie w lesie takie dywaniki

Jadalne liście

Byłam kiedyś w weekend majowy w Ojcowskim Parku - szczawiku widziałam tam dużo

Szczawik jest przepyszny polecam!

mondfa napisał:
Mnie również smakuje, zwłaszcza z białym serem, pomidorkiem i oliwą
Świetny również, jako dekoracja wszelakich sałatek
Zdrowotny, jednakże warto pamiętać, że nie należy go nadużywać, gdyż zawiera kwas szczawiowy, który źle wpływa na przyswajanie wapnia i magnezu do naszego organizmu.

Szczawik zajęczy rosnący w lasku przy rzece Czarna Hańcza, w rezerwacie przyrodniczym 'Głazowisko Bachanowo'

fot.23.07.2020