Świstak alpejski (Marmota marmota)

Długość ciała: 42 – 54 cm, długość ogona 13 – 16 cm, waga ciała: 2,3 – 5,7 kg; samce są większe od samic.
Barwa jest różna – od żółtawobrązowej do czerwonawej lub szarej. Wierzch głowy zawsze czarny, boki ciała i nogi żółtawoszare.

Gatunek wysokogórski. Przebywa w piętrze hal i turni w miejscach trudno dostępnych. Unika okolic ruchliwych szlaków turystycznych. Kopie nory, głębokie na ok. 1m i osiągające długość do 10 m.
Służą mu one jako komora lęgowa, do ucieczki w razie zagrożenia, a w zimie spędza w nich sen zimowy. Prowadzi stadny tryb życia. Jest bardzo ostrożny i płochliwy.
W czasie żerowania stada zawsze jakiś osobnik stoi na czatach. Zwykle zajmuje wtedy pozycję, z której dobrze widać na wszystkie strony i staje "na słupka".
W razie zagrożenia wydaje głośny świst, od którego pochodzi właśnie nazwa gatunku - podaje Wikipedia

Nie wiem czy świstak pasuje na forum ogrodniczym, ale jakoś pustawo w zakładce ssaki
a że w drodze na Glödis (szczyt w Taurach Wysokich, w Austrii) poświęciłem tym gryzoniom prawie godzinę to publikuję

Wojtku! Dział ma tytuł "Wszystkie stworzenia duże i małe" więc myślę, że nie ma przeszkód. Tu możemy sie pochwalić spotkaniem ze zwierzętami zarówno w ogrodzie, jak i w naturze. Fajnie by było napisać coś o spotkaniu i okolicznościach, odczuciach, informacje takie encyklopedyczne też się przydadzą, ale nie są konieczne.
No i zawsze cieszą takie dobre zdjęcia!
Wszyscy tu na forum jesteśmy miłośnikami przyrody więc zachęcam wszystkich do dzielenia się obserwacjami i zdjęciami właśnie z takich spotkań!

Tym razem świstaki himalajskie. Nie wiem czy to ten sam gatunek ale są równie urocze. Wyglądają jakby trochę inaczej ale ja to się na faunie nie znam.
Nie spotykaliśmy ich jakoś specjalnie dużo ale w jednej dolinie było ich prawdziwe zatrzęsienie. W ogóle się nie bały więc można im było robić zdjęć do woli.
Niestety karawana szła dalej więc na szczęście dla mnie musiałem w pewnym momencie zaprzestać cykania zdjęć

Wojtku, super zdjęcia. Gratuluję.

Wracając do naszych, europejskich świstaków to najłatwiejszym miejscem do ich obserwacji jest chyba hala powyżej górnego parkingu będącego końcowym miejscem
alpejskiej drogi pod Großglocknera. Zwierzęta są dzikie ale szybko się zaadaptowały do nowych możliwości

fot. 10.08.2020


















Na świstaki można gapić się godzinami ale z tyłu widoki równie niesamowite. W tle najwyższa góra Austrii.
Przejazd tą malowniczą trasą pozostawia naprawdę niezapomniane wrażenia, a jadąc autem osiągamy wysokość większą niż nasze Rysy.

Ha, jakie cwaniaki! Zdjęcia przepiękne.

Jeszcze druga sesja zdjęciowa

Świstaki cudowne. Podziwiam rodziców dzieci, że nie ruszyli z odsieczą, bo "ugryzie" .
Widoki piękne, ale sporo tam asfaltu i betonu...

O matko, jak cudownie prosi. I odmów takiemu....
wojtek napisał:

Doroto w tamtym miejscu faktycznie jest sporo asfaltu i betonu ale góry w Austrii są dużo mniej przetworzone niż te nasze. Jest ich po prostu dużo, dużo więcej
i da się jakoś pogodzić ludzi i przyrodę. Wystarczy odejść trochę w bok i doświadczymy dzikich krajobrazów. Szlaki nie są tak ułożone jak w Tatrach
a ludzi spotyka się raptem kilku a nie istne pielgrzymki.









Są i dzikie świstaki, może nie tak zadbane jak te oswojone przy parkingu ale życie w głuszy wymaga przecież poświeceń

Pięknie....
ten ostatni świstaczek biedniusi, pewnie już staruszek...

Dorotko, piszesz o uśmiechniętym Michale?