Trochę podobnych opowieści słyszałam Pociąg z Wołynia dowiózł rodzinę i mamę mojego męża do Malborka, kilka dni czekali w pociągu na peronie czy ruszy dalej, w końcu wysiedli i znaleźli poniemiecki pusty dom do zamieszkania...

Mały jest ten świat Marysiu. Ci co tu teraz mieszkają mówią, że ciepłe jedzenie z garnkach stało na kuchniach, jak wchodzili do domów.

Bolesne to historie, tak dla Niemców, jak i Polaków. Polacy ze wschodu również stracili swoje majątki, zostali przesiedleni i choć w wielu przypadkach w lepsze warunki, to korzenie ludzkich istnień bardzo trudno wyrugać.
W Polsce również takie rzeczy się działy jeszcze w latach 60-70tych. Mieszkaliśmy w domu moich dziadków, którzy mieli bardzo dużą gospodarkę. Władza komunistyczna miała jednak plan pobudowania bloków i przedszkoli dla masy robotniczej. Dziadkowie w ciągu miesiąca stracili wszystko... zresztą nie tylko oni.
A ja chodzę w miejsce gdzie mieszkałam jako dziecko i nie ma nic, co przypominałoby tamten czas... tylko zdjęcia... ech...

Dzisiaj smuteczek, „kret na amfetaminie”, mam rozryty cały trawnik w miejscach z kępami krokusów, podobnie rabata z tulipanami, hiacyntami i żonkilami, wszędzie „kretowiska” i brak cebul... Aparat ze zdjęciami dostał się chyba w niepowołane ręce, niewiele zostanie z ogrodu, jak tak dalej pójdzie.

Kilka zdjęć mam na pulpicie i trochę tutaj na ZZ, reszta krąży po Gdańsku z aparatem, porażka. Mówiłam panu w serwisie, że została karta pamięci w aparacie, ale widać za późno.





Tu też już nie ma cebul, straty są na niespotykaną skalę, całkowity drenaż ogrodu. Pracowałam dzisiaj przy „kretowiskach” to jest po dwa 10kg kubły ziemi przy każdym wzgórku, na kazdym skorupa.

Kasiu, smutne wieści. Ja wiele cebulowych traktuję, jako jednoroczne, bo też mam wiele podziemnych podżeraczy. Nie ruszają tylko najwcześniejszych irysków żyłkowanych.
W tym sezonie dokupiłam mega pake/ 50 szt zwykłych żółtych narcyzów, bo czuję, ze tamtegoroczne wypasy już nie pojawiają się wiosną.

To okropne Pollu,przykro mi że się też tym borykasz. Ja też zakupiłam wiele nowych cebul i mam nasadzone w innych miejscach, te na pewno się udadzą, to trochę łagodzi dzisiejsze odkrycie. Zawsze coś wypada, ale nie spodziewałam się takiej skali zniszczeń. Totalna demolka.

Wspólczuję Kasiu, wiadomo że cebule nie są wieczne, ale nie po to się sadzi żeby podziemie je niszczyło.

Kasiu współczuję demolki, taki widok może doprowadzić do nerwicy.
Co do kretów to one są drapieżnikami i cebulek nie jedzą, ich działalność jest wywrotowa, zniknięcie cebulek to sprawa innych szkodników podziemnych.

Elżbieto, Maju dziękuję za dobre słowo i zrozumienie. Jestem wdzięczna, że zdjęcia są bezpieczne na forum.
Krotko mówiąc, skorupowa sobie urządza ogród pod przykrywką kreta, a raczej skorupy z rozbitej porcelany, zdjęcia za moment. Teraz chwila ciszy nad moją mini kolekcją „narodową ”,w cudzysłowiu, bo tu najwięcej niemieckich odmian. Nic nie jest proste w te dni.

.Mini hala górska, a tyle było radości...



















i te tulipany zniknęły



W ten sam sposób, "na kreta" wcześniej wybyło 40 cebul hiacyntów Fondante

RIP dla mojej mini hali, kopczyki uprzątnięte

Robię, sobie teraz zasłużoną przerwę, najchętniej do dnia zwrotu mojej kamery z kompletną kartą pamięci, ale to może być nieosiągalne, więc pewnie wrócę do was za jakiś czas.
Maju o przesyłce pamiętam, dam znać. Nie macie nic wspólnego z aferą gdańską. Dziękuję za wszystkie interakcje i słowa wsparcia, także nagany i korekty.
Pamiętajcie, bezpieczeństwo jest na pierwszym miejscu, warunki i kondycja roślin na drugim, a na samym końcu jest lista roślin.

Odchodzę na zawsze, a może i dłużej.

Po drugiej stronie
czekają na mnie
moje konie.

Kasiu, odpocznij, nabierz sił i wracaj. Konie i tak zaczekają.

Kasiu jeszcze się do koników na drugą stronę nie wybieraj, one zaczekają a Ty odpocznij sobie i wracaj.

Jestem, bo się mój profil zaczyna sypać, tak jak z ogniem trzeba dorzucać drew, bo zgaśnie. Dziękuję Ewo i Maju za pożegnanie. To było rola Ofelii, jeśli się ktoś domyśla, a teraz cytuję dalej: „dochodzimy do środka to tego wrzodu, Hamlet wraca”.
czyli jesienny nietypowy Shakespeare



i taka nowa ślicznotka w wielu ujęciach, która okazała się ostatecznie złoto- herbaciana, bez zdjęć, bo zaliczyłam jeszcze kradzież tel. po drodze, dałam się podejść jak dziecko. W Malborku tylko ukraiński na ulicach, nie słychać Polaków. Agresywne pieski puszczone luzem, biegają po bulwarach nad Nogatem. Skaczą i charczą, obszczekują i rzucają się na tych tych, co by chcieli pospacerować, widać już się zadomowiły. Na zwrócenie uwagi opiekunom usłyszysz: nie panimaju

Kasiu, cudne to ostatnie zdjęcie różyczki w towarzystwie habrowych asterków.

Dziekuje Elu! To jej pierwszy kwiatek, nowinka, wyglada jak Casanowa jak się rozwinie, wybarwia się mocno na herbaciny kolor

Jak przyszły dalie tydzień temu, spisałam listę, w sumie 11 było w paczce, jednana nadmiarowa, potraktowałam ją jak gratis, dzisiaj jest już tylko 10.
Tydzień temu zmieniłam zamek. Przez ten czas ubyła jedna dalia Suckow.
Teraz zdejmuję etykiety i wiążę kolorowe sznureczki, żeby nie można było sobie wybierać wg odmian, bo nie wiem, czy nadmiarowa dalia wróciła do właściciela, czy poszła do sąsiadki.


1. Aljo
2. Baret Joy
3. Mingus Leroy T
4. Ewa Demarczyk
5. Yuubi
6. Wyn's Mauve Mist
7. Lydia Suckow ( Suckow)
8.Faberge
9. Pink Surprise
10. Who Me


Źle się dzieje w państwie duńskim.

Kolory jesieni, listopad

Wspomnieniowe



i tegoroczne

Kolory jesieni przepiękne u Ciebie Kasiu