Adiantum aleuticum var. subpumilum
'Subpumilum, to karłowa forma
Adiantum aleuticum , która w naturze występuje niezwykle rzadko - podobno tylko w pięciu miejscach północnego zachodu Ameryki a ściślej pisząc, na wybrzeżu Pacyfiku okalającego kanadyjską wyspę Vancouver i niedaleko położony, amerykański półwysep Olympic. Obie te lokalizacje mają cechę wspólną - znajdują się na tyle blisko Oceanu, że dociera do nich chłodna morska bryza, która często w postaci mgły osiada na tych terenach. Dzięki takiemu pochodzeniu, 'Subpumilum' jest uznawana za paproć świetnie znoszącą dużą wilgotność powietrza i mocne wiatry.
Od gatunku różni się przede wszystkim rozmiarami, gdyż nie osiąga zazwyczaj więcej, niż 10-15 cm wzrostu i z tego powodu zaliczana jest do form 'dwarf'/karłowych. Frondy o kształcie ptasiej łapki mają średnicę około 10 cm i zbudowane są z listków osadzonych na czarnych łodyżkach. Lstki są niewielkie i dość ciasno nakładają się na siebie. Zarodniki ukryte są w zawijkach położonych na ich skraju. Po dojrzeniu można je wysiewać, gdyż powtarzają cechy roślin matecznych.
Ze względu na kompaktowe rozmiary, Adiantum aleuticum var. subpumilum świetnie nadaje się do ogrodów skalnych, ale oczywiście na ich bardziej ocienione i wilgotniejsze części. Dobrze byłoby zapewnić mu nieprzesychające i niezbyt gorące miejsce, gdyż jej liście mogą w niesprzyjających warunkach czernieć. W naszych polskich warunkach klimatycznych dobrze sobie radzi z mrozami, ale dla pewności warto ją przykryć kilkoma iglastymi gałęziami.
Nazwa
Adiantum pochodzi od greckiego słowa
adiantos - niezwilżalny , hydrofobowy, co podkreśla cechę liści, znaną jako efekt lotosu. Efektem lotosu nazywa się zjawisko polegające na tym, iż struktura powierzchni liści nie pozwala im zamoknąć .Krople wody zbierają się więc w jednym miejscu, gdzie stoczyły się w wyniku np przechylenia liścia. Przypominają w ten sposób płynną rtęć, która wydaje się być żyjącym organizmem, zawsze dążącym do utrzymania formy kropli.
Moje
Adiantum aleuticum 'Subpumilum', to niewielka roślina z podziału, drugi sezon w ogrodzie/ zdjęcie wiosenne