Gatunek małego drzewa z rodziny
Różowatych (Rosaceae), spokrewniony z jabłonią i gruszą. Istnieje wiele odmian, stosowanych głównie jako podkładki do szczepień, a tylko jedna odmiana o dużych owocach, zwana właśnie wielkoowocową, ma znaczenie jako drzewo owocowe. Owoce nie nadają się do bezpośredniego spożycia, ale są świetnym materiałem na przetwory.
Nazwa łacińska rośliny pochodzi od miejscowości Cydon na Krecie, gdzie już w starożytności uprawiano ten gatunek.
Białe lub różowe, duże kwiaty (osiągają do 5 cm średnicy) wydzielają przyjemny, intensywny zapach, a drzewo w czasie kwitnienia wygląda bardzo dekoracyjnie.
Cytrynowożółte owoce są duże (200-250 g), w zależności od odmiany w kształcie gruszki lub wydłużonego jabłka.
Wymiary: Dorasta do 8 m wysokości, ale w polskich warunkach jest znacznie mniejsza.
Stanowisko / gleba
Dobrze rośnie tylko na glebach żyznych, ciepłych, dostatecznie wilgotnych. W warunkach gdzie przez długi czas utrzymuje się woda oraz przy zbytnim przesuszeniu gleby reaguje osłabieniem wzrostu i zrzucaniem zawiązków. Pigwa wymaga lekko kwaśnego odczynu gleby (pH 5,9-6,5). Ze względu na niską mrozoodporność należy ją posadzić w cieplejszych rejonach, na osłoniętym od wiatrów stanowisku.
Zakupione w szkółce drzewko najlepiej posadzić wiosną i zaraz po posadzeniu przyciąć na wysokości 70-80 cm od powierzchni gleby. Pigwę można prowadzić zarówno w formie krzewu jak i drzewa. Zasadnicze cięcie powinno być wykonane w pierwszych latach w celu uformowania korony. W starszym wieku cięcie pigwy ogranicza się do cięcia prześwietlającego połączonego z cięciem sanitarnym. Cięcie pigwy wykonujemy wiosną, po rozpoczęciu wegetacji.