> Ilustrowany, alfabetyczny wykaz roślin cebulowych i bulwiastych
Śnieżniki (Chionodoxa/ Scilla)
Według najnowszych doniesień 'obecnie wszystkie gatunki śnieżnika zostały zaliczone do rodzaju
Scilla'.
Wiesław G napisał:
Zmiana ta dokonała się już dość dawno bo w latach 70 ubiegłego wieku. Wszystkie gatunki zachowały nazwy gatunkowe, ale zamiast chionodoxa jest teraz Scilla, np Chionodoxa luciliae to obecnie Scilla luciliae No oczywiście zmienił się także autor nazwy gatunkowej, ale autorów jesteśmy zobowiązani pisać w publikacjach naukowych i nas to specjalnie nie dotyczy.
Jedne z najwcześniej kwitnących wiosennych roślin. Kwitną najczęściej w marcu lub kwietniu. Są bardzo blisko spokrewnione z cebulicami.
Tak blisko, że mogą się ze sobą krzyżować. Jeśli w ogrodzie niedaleko siebie rosną śnieżniki oraz cebulice dwulistne to prawie pewne jest pojawienie się ich mieszańca –
×Chionoscilla.
Naturalnymi miejscami występowania śnieżników są m.in. tereny górskie Turcjii, Iranu, Krety i Cypru.
Rozróżnia się kilka gatunków śnieżnika, które tak na prawdę niewiele się od siebie różnią. Często też jedne gatunki są sprzedawane pod nazwą drugich. Najczęściej w sprzedaży jest śnieżnik Forbesa. Ma on kwiaty nieco większe niż śnieżnik lśniący.
• Śnieżnik lśniący (
Chionodoxa luciliae); 2–3 kwiatki na łodyżce; w środku kwiatka niewielkie białe oczko, rozmyte na brzegach (pochodzi z zachodniej Turcji, z okolic Izmiru)
• Śnieżnik Forbesa (
Chionodoxa forbesii); 4–10 kwiatków na łodyżce; w środku kwiatka nieco większe białe oczko o wyraźnych brzegach (pochodzi z zachodniej Turcji)
• Śnieżnik Sardeński (
Chionodoxa sardensis); do 22 kwiatków na łodyżce, koloru akwamaryny (gencjanowo-niebieski) z bardzo malutkim białym oczkiem.
Uprawa
Cebulki sadzimy późnym latem – wczesną jesienią niezbyt głęboko – 5–10 cm wystarczy. Odstęp pomiędzy poszczególnymi cebulkami nie powinien być mniejszy niż 5–10 cm. Mogą rosnąć pod drzewami, ponieważ mają tak wczesny okres wegetacji, że mają tam dostateczną ilość słońca. Późniejsze zacienienie sprzyja dłuższej obecności liści, a co za tym idzie – dłuższa wegetacja to bardziej dorodne cebulki. Można je też uprawiać na trawnikach, ponieważ praktycznie zanikają przed pierwszymi podstrzyżynami trawnika. W miejscach słonecznych należy pamiętać jednak o ich podlewaniu w okresie wegetacji.
Śnieżniki można uprawiać prawie w każdej glebie ogrodowej, nie tolerują tylko gleb zbyt ciężkich. Optymalna będzie gleba przepuszczalna, obojętna lub z lekko zasadowym odczynem.
Przed sadzeniem cebulki zaprawiamy środkiem przeciwgrzybiczym na sucho lub mokro.
Raz na parę lat, wykopujemy kępę i rozsadzamy zbyt zagęszczone cebulki.
Nawożenie
Śnieżniki warto choć raz nawieźć tzw. „nawozem do pomidorów” lub nawozami jesiennymi, czyli takimi z przewagą fosforu (P) i potasu (K), a małą zawartością azotu (N mniej niż 10%), w dawce około 10 dag/m
2. Najlepiej jest to jednak zrobić dwukrotnie. Raz przed kwitnieniem, a drugi raz po jego zakończeniu. Przy nawożeniu naturalnym nawozimy rozcieńczoną gnojówką, przysypujemy kompostem.
Wykaz śnieżników
Tekst nad zdjęciem jest przekierowaniem do poszczególnych gatunków lub odmian śnieżników.