Przekonanie, że możemy zarządzać Ziemią i poprawiać Naturę jest prawdopodobnie największym wyrazem ludzkiej pychy, ale ma ono głębokie korzenie w przeszłości i jest niemal powszechne.

Rośliny porastające swoje naturalne stanowiska są bardziej odporne i zdrowsze od tych uprawianych. Dzieje się tak dlatego, ponieważ mają najbardziej optymalne warunki rozwoju, są integralną częścią swojego środowiska. Oddziałując na siebie powodują stymulację lub spowolnienie wegetacji, dostosowane do panujących warunków.

Do roślin dziko rosnących zaliczamy:
- drzewa i krzewy
- trawy, zioła i byliny
- grzyby i wodorosty

Pamiętajmy, ze roślina przeniesiona ze swojego naturalnego miejsca siedliskowego do ogrodu, nigdy nie będzie ta sama rośliną. Musi ona dostosować się do nowych warunków, bardzo często kosztem swojego wyglądu.
Są też takie rośliny, których w ogóle nie wolno wykopywać i zmieniać im miejsca wegetacji.

Choćbyś naturę wypędzał widłami, to ona zawsze powróci.
Horacy

A - C

D - G

H - K

L - M

N - P

R

S - Ś

T - U

W - Ż

Kozłek lekarski (Valeriana officinalis)

Roślina dziko rosnąca, bylina z rodziny kozłkowatych (Caprifoliaceae), powszechnie spotykana na wilgotnych terenach. Ceniona w ziołolecznictwie za uspokajające właściwości korzeni, wyróżnia się smukłą sylwetką i dekoracyjnymi kwiatostanami.
Wysokość: Osiąga od 50 cm do 1,5 m, w zależności od warunków siedliskowych.
Liście:[/b] Pierzaste, naprzeciwległe, złożone z 7–21 lancetowatych listków, o ząbkowanych krawędziach, ciemnozielone.
Kwiaty: Drobne, białe lub różowawo-białe, zebrane w baldachogrona na szczytach pędów, o delikatnym, słodkim zapachu; kwitną od czerwca do sierpnia, przyciągając owady zapylające.
Siedlisko: Występuje na wilgotnych łąkach, w rowach, nad brzegami rzek oraz na terenach podmokłych, preferując gleby żyzne i przepuszczalne, w półcieniu lub słońcu.
Zastosowanie ogrodowe: Popularny w ogrodach naturalistycznych i ziołowych, dobrze komponuje się na rabatach w półcieniu. Łatwy w uprawie, wymaga wilgotnej gleby, atrakcyjny dla zapylaczy.

W średniowieczu wierzono, że kozłek lekarski chroni przed złymi mocami, a jego korzenie stosowano w amuletach ochronnych.