Bardzo się cieszę Dorcia, sąsiadko, nawet nie wiesz, jak mi poprawiłaś humor

Witaj Dorcia
To cieszy, że jesteś!

Dorcia... Szacun, wiesz za co.

Witaj nam.

Nabijam więc

To ja tu od trzech godzin z wężem stoję i nie wiem, co się dzieje , ależ niespodzianka , kochana, dużo miłych rzeczy mnie dziś spotkało, ale ta jest najfajniejsza
Miło również widzieć, że wrócił Ci dobry nastrój i humor
Aż się napiję z radości

Witaj Dorcia
Przyznam ze wstydem, że poprzedniego nie oglądałem.
Ale obiecuję się poprawić.

To ja się zalogowałam, żeby Markicie się pochwalić, że rozumiem już, czego nie rozumiałam w sprawie kompostu, bo z Dorcią gadałam..a mi sie tu takie cichaczem otwarcie robi
OOooooo, zobaczysz- ja wątek kiedyś otworzę i zrobię to o północy

A tak poza tym..to witam i cieszę się, że będzie gdzie do Ciebie gadać ( bo u cho mnie juz boli)

Też przyszłam się przywitać i czekam na najnowsze zdjęcia, bo poprzednie już obejrzałam.

Witaj wśród zakręconych !!! Super, że dobiłaś do zielonej przystani... czas zatem bym rzetelnie poznała Twój ogród

Witaj Dorciu fajnie że jesteś

Jest i Dorcia , witaj i opowiadaj ile darni planujesz zerwać w najbliższym czasie

Nawet nie wiesz Dorcia ile mi radości sprawiłaś Myślę, że od dzisiaj moje samopoczucie nie będzie poprawiać się z dnia na dzień ale z godziny na godzinę.

Wiesiu,na cześć Dorci to ja dzisiaj likwidowałam darń

Dorcia ....... a zarzekała się żaba błota, dobrze, że Ty nie żaba
Jakoś tak na sucho tu weszłaś , bez fotek.

To co lubię : własny świat, konkrety i fajne wejście

To i ja się przywitam w nowych okolicznościach internetu, chociaż me serce ciągle w rozterce ....

No i jeszcze nie ma tych trzech stron powitań ... no ale ja jak zwykle wolę jakość od ilości , więc bardzo dziękuję wszystkim za piękne powitanie .

Haniu zmiana miejsca zameldowania to była dla mnie trudna decyzja, bo cała historia mojego ogrodu, od jego początku, czyli wielkiego trawnika , została. No ale trzeba iść do przodu .

Agnieszko dzięki .

Szanowna Administracjo witaj

Jola

Martuś byłaś tą kroplą drążącą skałę jak zwykle delikatnie, subtelnie, ale skutecznie . Cieszę się, że znów będziemy mogły wzajemnie się dopingować . Z tym podlewaniem u Ciebie to jakaś masakra - u mnie znów wieczorem pokropiło , ale aż wstyd mówić Ci o takich rzeczach.

Marku może to i dobrze, że nie widziałeś - zawsze to świeże spojrzenie na całość jest przecież potrzebne .

Moniś otworzysz po północy, wpisze się Monika jako pierwsza, a potem ja o 5 rano . I co Ty na to?

Ina witaj

Monika a to Ty go jeszcze nie znasz? ... i tak wsiadłaś do obcej osoby do auta? oszzzz TY .

Lucynko czeeeść

Wiesiu pewnie rozczaruję nie tylko Ciebie, ale już mało mam planów na zrywanie darni. W tym roku na pewno fragmencik pod mini-oczko, a potem już tylko ostatni fragment, który zniknie wraz z butlą od gazu . Na szczęście darniowanie dobiega końca, bo to była najcięższa robota .

Romka czyli mam moc jak kiedyś Kaszpirowski - leczę przez ekran . Cieszę się, że się cieszysz .

Elu ja się nie zarzekałam , ja tylko dojrzewałam do decyzji . Na sucho, bez fotek, ale za to z szampanem . Dziś będą fotki .

Aniu my to chyba nie miałyśmy przyjemności się poznać - zatem miło mi bardzo .

Asiu rozumiem Cię doskonale . Pewnie i Ty w końcu dojrzejesz do decyzji.


............................................................................................................................................................................................................................................................................................

A teraz trochę historii

Mój ogród mieści się na warszawskiej Białołęce. Kiedyś w tym miejscu mój dziadek miał ogrodzoną łąkę na której pasły się konie. Była to bardzo spokojna okolica z takim typowo wiejskim klimatem. Niestety z biegiem lat wszystko tu się pozmieniało. Nowych sąsiadów przybywało w zastraszającym tempie. Teraz przez ulicę, na której w latach 80-tych 90-tych leżeliśmy w sierpniowe noce z bratem oglądając spadające gwiazdy, nie da się przejść bo ruch jest masakryczny.
Do domu wprowadziliśmy się w 2008 roku. Teren dookoła wyglądał tak jak po każdej budowie - gruz, hałdy ziemi, zielsko, sterty z niewykorzystanymi materiałami budowlanymi - no było tam wszystko . Teren został wyrównany i jak to bywa u wszystkich - obsiany trawą .
Najstarsze zdjęcia z tamtego okresu:



Powstała wielka trawiasta patelnia , na której nigdzie nie mieliśmy miejsca, w którym można byłoby ukryć się przez wzrokiem przechodniów. Postawiłam więc (tymi swoimi ręcami ) trejaż przy tarasie.


W 2011 posadziliśmy żywopłot z tui, a tata zrobił nam altankę . Pojawiły się też pierwsze krzewy (2 berberysy ) i pierwsze powojniki.



W 2012 zaczęło się prawdziwe ogrodowanie i to właśnie wtedy zaczęłam zrywać trawę .
Pierwsza rabata to była różanka

w zeszły roku wyglądała tak


Kolejne rabaty szły już lawinowo . Roślin przybywało w zastraszającym tempie . Trawa znikała z coraz to nowych miejsc .
Rabaty przechodziły drobne i większe korekty i w rezultacie powstało miejsce, z którego jestem niesamowicie dumna .











To tyle z historii - tak nieco pobieżnie .
Następnym razem już bieżące fotki .

Uwielbiam powroty do przeszłości , ogrodowej oczywiście . To takie budujące oglądać jak roślinki nam się odwdzięczają

Bardzo jestem ciekawa aktualnych fotek, jak tam floksy ?

Kolejna wyklęta w nowym miejscu .Cieszę się że i Ty tu jesteś .A ja jakoś nie mogę się pozbierać .
Twój ogród śliczny i dobrze ,że znów można oglądać .Cieplutkie pozdrówki

Piękna historyczna opowieść o pięknym miejscu Ech te nasze biedne trawniki
Witaj Dorotko!

Lubię takie wspominkowo-porównawcze zdjęcia. Wtedy dokładnie widać ile pracy włożyliśmy, żeby efekt był taki ,jak na ostatnich zdjęciach. U Ciebie wszystko wyszło pięknie.
A trawnik, po co komu trawnik