Z ogrodowych nowinek, nowa rudbekia po zimie ma częściowo zielone liście, nasiona zebrałam. Stare zasuszone listki trzeba będzie ciąć, bo nie da się oderwać.
, czyli tak przezimowała, a tak startowała.

Dzisiaj zabieram was na letnią wycieczkę po Parku Krajobrazowym Pojezierza Iławskiego, doszła jeszcze tabliczka "Ostoja Zwierząt". Aktualna wycieczka będzie za kilka dni jak ochłonę i emocje się uspokoją. Jak jest każdy widzi.

Widok z okna.
Tryptyk.
Ten moment kiedy uschłe drzewo spadało.... rozświetliło się wszystko.

Sama z wielką przyjemnością fotografuję pieńki .....takie porośnięte paprociami , mchem , porostami czy grzybami .
Czekam na bieżącą relację ze spaceru po parku .

Pieniek w towarzystwie paprotki zdecydowanie lepiej wygląda niż w towarzystwie butelki. Niektórzy nie mogą się powstrzymać, żeby nie pozostawić po sobie śladu, czyli zwyczajnie napaskudzić.

Tak wyglądają spacery po Parku Krajobrazowym. Napisze tylko, że bardzo mi się nie podoba to, co oni tu robią. Jestem na trasie rowerowej, po lewej stronie drogi widywałam bielika i orlika, siadały na dębach z krukami, już sobie nie posiedzą.

Idziemy dalej

To takie wizytówki Tomku, jak przyjeżdża grupa to jeden rodzaj butelek i puszek zostawia, pod drzewami, na drodze etc.
Widzisz Olusiu, wróciliśmy ze spaceru. tak to tutaj wygląda .

Wszędzie teraz rżną na potęgę. To, co się dzieje, to jakieś szaleństwo. londynek.net/czytelnia/article?jdnews_id=4664265&fbclid=IwAR3DxKVOpceYh5Ga4ppMoRSqGC-V8c_NhAfY_0eBpE8a3a6p_3Y-xMD5kW4

Katarzyna2021 napisał:
A jesteś zdrowa i cała ? Coś na tym spacerku chodziłaś głową w dół
A może las stanął na głowie ?
Zdjęcia źle się wstawiły .

Tak, z komórki się powstawiały, jedne dobrze, drugie źle, nie ma klucza. Teraz trzeba do góry nogami je przerzucić i jeszcze raz wstawić. To się da zrobić, ale nie dzisiaj, bo jestem zajęta prywatnymi sprawami, a park jest za płotem. Sama rozumiesz. Brak własności i władzy wykonawczej, nie mój cyrk, nie moje małpy, jak mawia młodsza córka. Zgadzam się, że świat stanął na głowie. Może powinny tak zostać, będę się teraz spinać, że zdjęcia źle wstawione, może tak ma być.

Kilka zdjęć randomowych, kiedyś tam i później, motyw przewodni skalniaczek, do pooglądania jak mnie tu nie będzie.

Takie widoki (wycinki zdrowych starych drzew) to teraz codzienność, dla pieniędzy rujnujemy planetę, jedyną na której człowiek może żyć. Ludzkość ogarnął amok destrukcji. Jedyny gatunek, homo (podobno) sapiens, świadomie podcina gałąź na której siedzi.
Według naukowców, ugotujemy się na ziemi (to tak w wielkim skrócie).

Kasiu, zdjęcia przekręciłam, nie spinaj się

Na środkowym zdjęciu w poprzednim poście, te biały to jaskry? Piękne

Dziękuję Ewuniu za korektę zdjęć. Przyznaję, że spinam się, że mi puszcze wycinają, dorabiam sobie filozofie, żeby się jakoś z tym pogodzić. Zamiast wysokim dębom robię zięcia pieńkom. .
Jaskry, jednoroczne, tak się tu dobrze wpasowały.

Przyszło ochłodzenie, zima nie odpuszcza.







Wczorajsze nasadzenia

skarpa pod lipami do zagospodarowana z naturalnym leśnym zespołem z zawilcami i konwaliami

Ja akurat mieszkam w pobliżu Parku Narodowego.
Tam tak nie tną.Za to dookoła- normalnie hulaj dusza.
Byłem w ogromnym szoku kiedy jesienią wybrałem się na grzyby do ulubionego lasu, a lasu nie było
Z kolei gdy byłem na grzybach w czeskim lesie, to napotkałem pełno puszek po polskim piwie.
Cytując bohatera pewnej komedii"Nasi tu byli".

Grzybobranie to kolejny smuteczek, wszystkie borowikowe ściółki zaorane, nie ma już tu borowików.
Pilarze na chwile zamilkli, to jest tutaj terapia dla więźniów psychopatów. Zamiast do kamieniołomów, jak w dawnych czasach, bo mieli pojęcie o czarnej magii, tylko do tego się nadają, wożą i ich do lasu i mogą do woli mordować drzewa, a robią to na wyścigi. Wszystko dzięki hojności i dotacjom rządowym na terapie na ciężkich kryminalistów. Kocham ten kraj. Nie zgadzam się z tym, że sami podcinamy te gałęzie, na których siedzimy. Robią to za nas specjaliści.

Zima trzyma. Znowu się pocieszam zdjęciami z poprzednich lat. Może się chociaż pierwszego krokusika dzisiaj doczekam, no nie wiem. Temat przewodni wspomnień, słoneczne dni w pierwszych latach.

U nas też tną . Ale w niektórych miejscach dosadzają. Tylko kiedy to urośnie. Wiosenne zdjęcia bardzo energetyczne, musimy jeszcze poczekać na takie widoki. U mnie dziś było -8, ale wczesnym rankiem żurawie dawały koncert, teraz ptasi drobiazg świergoli