Edytko, zasadniczo donice to zło choć historia ogrodnictwa zna wyjątki U mnie jeszcze jedna dalia, i to w donicy, kwitnie, ale fakt, że słońce miała dopiero po południu, więc jej nie usmażyło.

Żanetko, "nawłoć" brzmi groźnie Ja mam jej w pierwszym ogrodzie zatrzęsienie i żadna siła nie jest w stanie jej opanować Mam nadzieję, że ta Twoja to jakiś nowoczesny wynalazek, który po roku wypada z ogródka

Marysiu, ja też nie mam pojęcia, dlaczego nie mam już dziesiątek roślin, które oglądam na starych zdjęciach Pewnie niektóre rośliny wymagają odmładzania co kilka lat.

Ja tradycyjnie z bukietem daliowym w dwóch ujęciach. W roli drugoplanowej wystąpił jarmuż, którego mam potwornie dużo.





Jutro sadzę 450 krokusów pod drzewami w sadzie. Jeśli pszczoły dożyją wiosny, ucieszą się.
Dziś cichutko sobie pieliłam pod jabłonkami, żeby pszczół nie stresować, kiedy nagle usłyszałam koguta drącego się z całej siły "kukuryku". Drań, stał w tym czasie na ulu Żadne moje prośby i przeganianie nie pomagały. W końcu zeskoczył, ale biegał w pobliżu kurnika i darł się jeszcze kilkanaście razy. Szok

Mam nadzieję, że pszczoły nie spadły z ramek

Jarmuż z daliami wygląda rewelacyjnie, daje autentyczny podszyt! Piękny ten bukiet wcześniejszy w odcieniach brzoskwiniowo łososiowych.
Widać jeszcze ich mróz nie dopadł.

Kasiu, jakiś czas temu było kilka nocy ze szronem na trawie, ale daliom to nie zaszkodziło. Liściom trochę tak, kwiatom nie.

Bardzo lubię ten poprzedni bukiecik, już teraz tylko na fotce. Pomponowa dalia to Cornel Bronze czy jakoś tak Piękna, ale żadne ze zdjęć robionych od lata nie pokazało jej prawdziwego koloru, choć mocno eksperymentowałam z ustawieniami aparatu, aż go totalnie rozstroiłam

Dziś odkryłam, że łoś czy inna kanalia zeżarła mi mój piękny bez koralowy, który po corocznych perturbacjach ze zwierzętami i nposzukiwaniem nowej miejscówki wreszcie radośnie przyrósł. Już zaczęłam mściwie rozmyślać o ogrodzeniu stołówki

Na pocieszenie w mojej piwnicy zamieszkał nietoperz Oczywiście mój pechowy małżonek poszedł dziś po ziemniaki i strącił go głową Obaj najedli się strachu

U mnie nietoperki próbowały zamieszkać w studni... ale się nie zgodziłam

Iwonko -mówisz ,nawłoć dostała słabą miejscówkę to może nie zaszaleje....bukiet cudowny też lubię jarmuż

Żanetko, nawłoć nie ma żadnych wymagań. Rośnie wszędzie, w żwirze, na bagienku, w słońcu i w cieniu. W cieniu pod drzewami ma 2 metry wysokości, bo wyciąga się do słońca. Moja rada - zutulizuj, zasuszając wykopaną, a potem spal.
Ave, dziś nietoperza już nie ma. Moja radość trwała krótko.

To się dłużej nacieszyłaś daliami To rzeczywiście mściwe , nie mają prawa jeść naszych pielęgnowanych odmian!
U mnie strzały myśliwych i nie wiem, czy nie poległy sarenki. Ja bym ich karą śmierci nie karała za te podgryzania szlachetnych róż .Przy wiosce kręci się paczka 4 młodych wilków z zeszłorocznego miotu to i sarenki nie podejdą. Obszczekały mnie przy drodze, co za bezczelne pyski..Nietoperze są, ale schowane głęboko w szczelinach, czasem można zobaczyć wieczorem na ścianie stryszku, jak przeciskają się przez deski. Nie są jednak widoczne nawet jak się ich szuka. Patrząc na wieczorne loty to z kilkanaście do kilkudziesięciu musi ich być, raczej nie w jednym miejscu, bo nie brudzą..Wasz nietoperek pewnie gdzieś się lepiej ukrył.

Hej Sibi, nadrabiam zaległości
Oczko od czasu mojej bytności w Twoim watku, bardzo się wtopiło w otoczenie
U mnie jarmuż rósł przez trzy sezony bez siania. Też było go sporo, więc nie zdążyłam zebrać całego. W zimie nic sobie nie robił z niskich temperatur i wiosną miałam nadal świeżutkie, zielone liście

W mojej piwnicy tylko osy co roku lepią gniazdo... ale żyjemy w zgodzie

Pięknie wygląda ten bukiet z jarmużem . Ja wysiałam go tylko raz, ale denerwowały mnie pchełki ziemne, które szybko go obsiadły i chwilowo wyleczyłam się z tego pomysłu .

Nie mam chryzantem w ogrodzie. Mam chyba uraz od czasu, jak pracowałam dawno temu na praktykach studenckich w szklarni i musiałam te pagaje podwiązywać.
No i oczywiście tak mi się z cmentarzem kojarzy
Bukiet z jarmużem pomysłowy, muszę znów posiać, ale u mnie rośnie mizerny. Gleba mu nie odpowiada albo klimat.
Z nawłocią też bezskutecznie walczę, a co wyrośnie - wycinam na wystawę więc problem z nasionami teoretycznie rozwiązany.

Iwonko -moja nawłoć to odmianowa Fireworks ..niby nie inwazyjna to chyba dam jej szansę ,piękne czajniczki i wystrój

Żanetko, dziękuję Mam nadzieję, że uda mi się niczego więcej nie kupić w tym roku do wystroju bo mam nadmiar fantów

Miłko, w tym ogrodzie jarmuż jakoś mi się udaje, w poprzednim biedował. Już lekko przemrożony, więc lada dzień zaczynam produkcję koktajli.

Edytko, pchełek nie miałam na jarmużu, ale zdażały się czarne mszyce i gąsienice bielinka. Zarażone liście obrywałam kurom i problem jakoś zanikł.
Teraz mam jarmuż w kompozycji z goździkami z marketu Te to postoją

Efko, zimowanie jarmużu jest budujące. Pierwszej zimy zjadły go sarenki, ale teraz niedaleko mieszkają psy, więc zimowe dostawy zieleniny zdają się być niezagrożone. Czas pokaże
Kasiu, życie na wsi w starym domu niesie ze sobą sporo niespodzianek Mnie cieszą teraz zimujące w piwnicy motyle. Oby dotrwały do wiosny.

Aura listopadowa, mży, wilgotno, wieje, ciemnica. Zmusić się do czegokolwiek - ciężko. Nie ja jedna tak mam. Wczoraj zadzwoniła sąsiadka - przyjdź, bo nie mogę się zmobilizować do oczyszczenia basenu Poszłam, wróć!, pojechałam te 400 metrów, pomogłam zacząć robotę Wcześniej zadzwoniłam po swoich chłopaków, żeby ratowali mój rower przed zimą, bo nie mogę się zmusić do wniesienia go do domu


Wspomnienie przymrozku

Na szczęście połowa listopada za nami ...w grudniu bedziemy żyć przygotowaniami do Świąt a w styczniu to już wyglądać wiosny bo faktycznie brak bywa dołujący ,więc nadrabiam czytanie pod kocykiem

Ja nie mam czasu na marudzenie na listopad.
Nawet cieszę się, że w końcu pada.
Próbowałam z jarmużem, ale u mnie tak jak u Edytki oblazły pchełki.
I tak za każdym razem kiedy próbowałam.
Musze koniecznie przykryć siatką, może uratuję
Szkoda bza, ale ogrodzenie takiej wielkiej działki to olbrzymi koszt.
Chociaż sądzę, że jak zwierzaki dowiedzą się jakie masz dobroci to nawet Lolek nie pomoże.

Tak, w listopadzie ciężko się ruszyć, ale ja mam chyba wtedy najwięcej roboty. Zauważyłam jednak, że w domu się snuję, w głowie ćmi, ale jak tylko wyjdę na zewnątrz, chwycę widły lub grabie do liści - od razu lepiej! Nawet jak wiatr i mży.

Miłko, bo tak jest, tylko najtrudniej zrobić ten pierwszy krok

Margosiu, żeby popadało i podlało, byłoby super. Niestety, zaraz pod pierwszą wilgotną warstwą ziemia jest totalnie sucha. Wiem, bo w takim "popiołku" pod drzewami w sadzie sadziłam krokusy. Trzeba było porządnie to podlać wodą z węża, od czego popiołek spływał na boki i taka to robota
Dobrze, że kret się nie obija, to mam mnóstwo ziemi pod ręką... a raczej pod nogami do zasypywania bulwek

Żanetko, to ja już nie wiem, co gorsze, przygotowania do Świąt, czy listopadowe ponuractwo

Róża dzika (Rosa canina czyli psia) na odporność. Mam takie 3. Korzystam

Mu specjalnie canina nie smakuje. Za to pamiętam, że w dzieciństwie podjadałyśmy rugosę z klombów na osiedlu. Bardzo mi smakowały tak na surowo prosto z krzaka.

Iwonko pelargonie przechowuje i będę ukorzeniać jeśli się uda będziesz miała sadzonki.Niecierpie listopada i malarycznej pogody.Niby ciągle zachmurzone,niby pada ,ale ciągle sucho

Myślałam, że tylko ja mam taki popiołek, po którym woda spływa i nie wsiąka . Obecnie kancikuję rabaty, a popiołek sie osypuje z korzeni traw i chwastów...Takiej suszy w listopadzie to ja nie pamiętam

Iwonko -jedyne pocieszenie ,że jak się człowiek robotą zajmie to nie myśli o pogodzie i listopadowych smutkach .....uff u mnie w końcu trochę popadało