Helleborus multifidus
Ciemierniki wielodzielne to temat rzeka, a do tego - z pewnych względów - rzeka o zmiennym nurcie, w zależności od tego, kto chce tę rzekę regulować. Krótko pisząc, w źródłach spotkać można różne opracowania tematu, różne klasyfikacje, w tym wyłączenie podgatunków jako osobne gatunki. Pozostawiając badania i klasyfikacje botanikom, oprzemy się o najbardziej popularnej, dzielącej gatunek na cztery podgatunki:
1/
H. multifidus subsp.
multifidus, który spotykany jest na trawiastych zboczach, w jasnych zaroślach i lasach, często na bardzo ubogiej glebie wśród wapiennych skał wzdłuż wybrzeża Adriatyku, ale nie na terenach bezpośrednio przylegających do niego, a bardziej w głąb lądu. Jeśli zrobicie wycieczkę z Zadaru, czy Splitu na północny wschód, jest duża szansa, że będziecie mogli go podziwiać w naturze.
2/
H. multifidus subsp.bocconei, rosnący naturalnie w środkowych i południowych Włoszech oraz na Sycylii. Na tych terenach jest jedynym podgatunkiem ciemiernika wielodzielnego czyli zasięg jego występowania nie pokrywa się z zasięgiem żadnego innego podgatunku. Mało tego, tereny występowania nie znajdują się nawet w pobliżu, gdzie odnotowano inne podgatunki. Jest on więc dość wyizolowany i w naturze nie ma szans na tworzenie mieszańców z innymi podgatunkami, a jeśli takowe powstają, to w sztucznych warunkach.
Spotykany jest w lasach i zaroślach, zwykle w miejscach zacienionych latem,
3/
H. multifidus subsp. hercegovinus, występujący wyłącznie w południowo-wschodnim krańcu Hercegowiny i częściowo Serbii. Spotykany jest w zaroślach i jasnych lasach, głównie w górach, ale nie wzdłuż samego wybrzeża Adriatyku a bardziej w głębi lądu.
4/
H. multifidus subsp. istriacus, który rośnie na terenach przystających do granicy miedzy Włochami a dawną Jugosławią czyli na półwyspie Istria. Odwiedzając, modną wśród Polaków miejscowość Rijeka, mamy spore szanse na spotkanie go w pobliskich górach. podobnie jak inne podgatunki, najbardziej lubi jasne zarośla i lekko ocienione lasy..
Ogólnie ujmując,
Helleborus multifidus naturalnie występuje na terenach rozciągających się od Sycylii przez teren niemal całych Włoch po północno- zachodnią część obszaru dawnej Jugosławii. Na każdej części tych terenów rosną osobniki poszczególnych podgatunków, których zasięg czasem się przenika. Dość łatwo jest określić po nazwie, gdzie jest spotykany dany z podgatunków, gdyż słowa 'Istria', 'Chorwacja', czy 'Hercegowina' są świetnie znane.
Jak niemal wszystkie dziko rosnące gatunki, także ciemierniki wielodzielne nie są często spotykane w ogrodach, gdyż kolor, forma i wielkość kwiatów są zbyt mało ozdobne dla przeciętnego ogrodnika. Bardziej chwytają za serce wielokrotnie, nawet kilkadziesiąt razy podzielone liście, które wyglądają jak małe, postrzępione palemki.
Uwagi: :
-
Helleborus multifidus należy do sekcji Helleborastrum i może krzyżować się z innymi gatunkami należącymi do tej sekcji (dla ciekawych:
kilka słów o sekcji Helleborastrum, spis gatunków)
- Problemy w uprawie tego gatunku mogą wynikać głównie z miejsca pochodzenia, gdzie zimy są o wiele lżejsze i nie tak mokre jak w naszej strefie klimatycznej. Podczas mroźnych, bezśnieżnych zim warto zasypać ziemię wokół i samą roślinę liśćmi lub przykryć gałęziami o gęstym igliwiu. Należy także zadbać, by w miejscu, gdzie rośnie ciemiernik wielodzielny, nie tworzyły się zastoiny wodne, zwłaszcza w zimniejszych miesiącach roku
- 'Uporządkowanie' gatunku zawdzięczamy jugosłowiańskiemu botanikowi Zlatanowi Martinisowi, który w 'Supplementum ad Floram Analyticam Jugoslaviae'(1973) usystematyzował ciemierniki występujące na terenie ówczesnej Jugosławii. Był on jednak zdania, iż każdy z podgatunków powinien być uznany za osoby gatunek. Od tamtego czasu, np. nazwa
Helleborus hercegovinus jest uznawana za synonim
H. multifidus subsp.
hercegovinus itd...
>>>
Posiadaczy zapraszamy do zasilania wątku, dzielenia się doświadczeniami w uprawie oraz zdjęciami roślin wszystkich podgatunków. <<<
.