Cyrtomium caryotideum
Według 'Flora od China', gatunek ten został sklasyfikowany pod obecną nazwą w 1836r, zaś do 1828r był znany, jako
Aspidium caryotideum.
Drugi człon nazwy tzw. epitet, nawiązuje do kształtu liści, które XIX- wiecznym badaczom wydały się podobne do liści drzew orzechowych . 'Caryotideum' oznacza bowiem 'orzechopodobny' (gr. caryo/ caryota)
Na naturalnych stanowiskach porasta dość mokre rozpadliny wapienne, lesiste, górskie wąwozy w Azji (Himalaje, Japonia, Chiny, Wietnam), oraz na sporych obszarach górskich Ameryki , w tym na Filipinach i Hawajach. Takie pochodzenie może zasiać wątpliwości, czy ten gatunek cyrtomium może dobrze zimować w polskich ogrodach, ale wg źródeł, można go uprawiać od strefy 6 (niemal -20C)
Jest paprocią o wyprostowanym kłączu, z którego wyrastają długie
na około 60 cm, ciemnozielone, pojedynczo pierzaste frondy. Ich budowa, matowa faktura liści i ciemne ogonki, powodują, iż nie ma lekkości paprotników, czy wietlic, ale tworzy solidne, ciemne kępy mogące być dla nich przeciwwagą i za razem urozmaiceniem paprociowych rabat.
Warunki uprawy:
Chcąc uprawiać Cyrtomium caryotideum, należy mu przygotować stanowisko półcieniste, stale wilgotne i żyzne. Dobrze by było, gdyby w miejscu, gdzie rośnie, nie hulały zimne wiatry, bo tego ten gatunek- jako zimozielony- nie znosi. Podczas mroźnych, bezśnieżnych zim warto zabezpieczyć roślinę stroiszem iglastym.
.