Polystichum setiferum 'Wollaston'
syn.
Polystichum setiferum 'Proliferum Wolastonii
Jedna z odmian paprotnika szczecinkozębnego , który swoja nazwę zawdzięcza odkrywcy . G. Wollaston , odkrył go w 1852 r w Devonie (UK) i od tamtej pory, jako kultiwar , gości w wielu ogrodach. W szkółkach przez wiele lat sprzedawana była pod nazwą 'Wollastonii' i tak nazwaną nabyło ją wielu miłośników paproci, jednak jej prawidłowa nazwa powinna brzmieć 'Wollaston'.
"'Wolaston' jest odmianą zimo-, lub półzimozieloną , w zależności od strefy klimatycznej stanowiska. Tworzy on kompaktowe, gęste i symetryczne kępy, składające się z nieco horyzontalnie ułożonych frondów o dł. 40-60cm. Same frondy są trójkątnie wydłużone i złożone z delikatnie nakładających się, lekko koronkowo wyciętych listków, przez co patrząc z większej odległości, ma się wrażenie, że są pokryte puszystym mchem.
Jak większość paprotników , ciężko go rozmnażać przez sadzonkowanie, natomiast czasem wytwarza rozmnóżki, które mogą być ukorzeniane z dużym powodzeniem.
Istnieją jednak dwa typy tej odmiany - jedna z nich nie wytwarza rozmnóżek a druga, Wollastoni typII lub Proliferum Wollastonii, rozmnóżki wytwarza. Czy są inne różnice miedzy tymi odmianami trudno mi stwierdzić, ponieważ typ II rośnie u mnie dopiero drugi sezon a wiarygodnych danych źródłowych brak.
Paprotnik Wollastona, typ II
Podobnie, jak gatunek, w uprawie ogrodowej wymaga stanowiska co najmniej półcienistego, przepuszczalnego, ale wilgotnego ( bez zastoin mrozowych i wodnych), oraz gleby zasobnej w próchnicę. Mimo iż jest rodzima paprocią europejską, na zimę, dla bezpieczeństwa warto zabezpieczyć stroiszem iglastym i/lub włókniną.
Idealnie nadaje się do nasadzeń naturalistycznych w okolicach zbiorników wodnych, pod gęstymi drzewami ale także na ocienionych stanowiskach ogrodów skalnych , gdyż nie jest paprocią agresywną, ale o zwartej, kompaktowej budowie kępy.
.