Ewo, wiem dlaczego. Usłyszałam co nieco... Ale kompletnie się tym nie przejmuję. Lubię chustki i nie przejmuję się tym, co się komu nie podoba. Są wygodne i bardzo praktyczne . Taka jestem na co dzień. No i jestem wieśniara, pełną gębą. A cisza jest wyjątkowa. Zapach zagajników sosnowych... Idę i świat poznaję wszystkimi zmysłami intensywnie. Idę i wącham. I plusem jest brak ludzi na drodze. To nie są trasy oblegane i chwała im za to. Niech to się nie zmienia. Jeśli hałas, to wyłącznie ten, jaki robi sama natura, bzyczenie owadów, trzepot skrzydeł, odgłosy wiatru, kumkanie żabek.

no i do takiego kawałka ziemi i spokoju też tęsknię na mojej pseudo-wsi...bo kiedyś tak mieszkałam a teraz fakt wygodnie blisko miasta ,ale na spacer to nie ma gdzie iść...

Fajnie w chustce. Ja je też lubię, ale na głowie zostaje przez pierwszą godzinę, potem się zsuwa, przekręca i ... ściągam. Ale była idealna do prac w ogrodzie wczesną wiosną, bo z czapkami mam jeszcze gorzej, spadają na oczy i niczego nie widzę

Miło Cię widzieć Anito , i ja uważam że chustki są fajne

Jeszcze niedawno biegałyśmy z piesową moją po polach, ganiała za nami, jak jeździliśmy rowerami.



Zdjęcie z piątku.


A wczoraj potrącił ją samochód. Nie zdążyłam jej złapać, bo zza zakrętu wyjechał, w naszej wsi, nawet nie zwolnił, choć byliśmy widoczni, ale piesowa była po drugiej stronie ulicy. Wszyscy tu zwalniają, bo ludzie z psami chodzą luzem, nie na smyczach. Nauczyłam się też zwalniać, jak widzę ludzi, bo zwykle gdzieś obok gania zwierz. Wszędzie pełno kotów, psów biegających. Wszyscy tak robią, ale ten Pan tak nie zrobił. Ciężko zdecydować w jednej krótkiej chwili co zrobić i zdecydowaliśmy źle, bo założyliśmy, że człowiek zwolni.
Mogłam do niej skoczyć. Widziałam, jak w ostatniej chwili odkręca się do nas. Zawsze taka była zapatrzona we mnie, pilnowała tylko mnie. Nigdy nie zapomnę, jak zza stodoły wyskoczył nagle wielki, kudłaty pies, w kolorach szarości (ktoś słusznie powiedział, że to mógł być wilk. Byłam odcięta od możliwości ucieczki. Mała rzuciła się mi na pomoc. Zagrała na czas, żebym mogła odejść i wziąć długi metalowy drąg, by jej pomóc. Odgoniła go sama, choć wracał co chwila. Cały czas odgradzała mnie do gościa.

Jak wyjechał ten samochód, stałam jak skamieniała, jakby mnie coś zatrzymało. Jakby mi ktoś myślenie ukradł. A ojciec rano mówił mi, że miał sen, że zmarła Mała...I nie upilnowałam, bo upilnować nie miałam. Co komu pisane.... Potem tylko uderzenie i wyk. Żyje, ale ma zwichnięte biodro i ze względu na wiek, zapewne już do siebie nie dojdzie. Facet nawet nie zapytał jak pies, interesował go jedynie jego ledwo widoczne wgięcie na zderzaku.
Już nie poganiamy sobie, nie pospacerujemy.... Założyli jej opatrunek ścisło, z podwiniętą nogą, ale widzę, że spada. Nie wiem co z tym począć. Ma to nosić 2 tyg, a tu po nocy już się zsuwa. Nie wiem jak ją wyprowadzić siusiu, bo na 3 nogach jej nie wychodzi chodzenie. Jest za ciężka dla mnie. Muszę jej non stop pilnować, bo nie powinna chodzić, a się kręci, ciągając tyłek po ziemi. Coś czuje, że nic z tego opatrunku nie będzie, a doktor i tak powiedział, że zaraz po zdjęciu i pierwszym kroku, ta panewka znów może wyskoczyć, bo już coś z nią nie tak. Operacja jest zbyt ryzykowna, więc zostaje tak żyć, po prostu. Za mną ciężka noc, sen jak u zająca pod miedzą, płytki, bo piesowa się wybudzała z narkozy. Musieliśmy czuwać, żeby sobie czegoś nie zrobiła. Nie wiem jak to teraz będzie, chyba jestem uziemiona na wieki i póki ona żyć będzie, tak ja się nią opiekować i pomagać. Już nie zostawię jej samej.


Dobrze, że ogród w miarę uporządkowany, to do popołudnia mogę się zajmować chorą. Potem przyjdzie zmiana.
Dr Eckener zakwitła

Debrzanka lada moment.
F. J Grootendorst
I „takietamy”, bo nazwy odmianowej nie znam.
Ale jakoś to wszystko nie cieszy....

oj tak mi przykro ,też miałam wiernego przyjaciela......trzymaj się

Może spróbuj jej ten opatrunek poprawić ewentualnie pojedź do weta i poproś by pokazał jak się go zakłada. To nie powinno być skomplikowane. Co do poruszania się na trzech łapach, to z czasem się nauczy. Moi niedalecy sąsiedzi mają psa, który ma tylko trzy łapy i daje sobie radę. Będzie dobrze. Jeszcze pobiegacie razem. Najważniejsze, ze żyje. Głowa do góry, będzie dobrze

Przykro to czytać, od lat mam psy, każdy przeszedł po kilka operacji i dawalismy radę......nie było wyjścia, nie upadaj na duchu

Smutne rzeczy czytam mam nadzieję, że dacie radę i że piesowa odzyska zdrowie. Wczoraj o włos identycznie byłoby z moim psiakiem, odwiecznym uciekinierem... trzymajcie się

Piesowa ma się nieźle. Potrafi się „rozpakować” i w nogi... A ile radości przy tym. Wczoraj jak ją zobaczyliśmy kuśtykającą na czterech, o mało zawału nie dostałam. W domu nogi jej się ślizgają, to nie da rady, ale na dworze była taka ekscytacja, że aż się bałam. Z tej radości, to próbowała biegać. Trzeba ją było uspokajać trochę, bo bałam się, że serce i biodro nie wytrzymają takiej radości. Kilka razy na dobę muszę jej to coś wiązać, bo spada. Ale i z tym pakunkiem potrafi czmychnąć za stodołę. Tylko na chwilę z oczu spuściłam. Wołam i nic. Po chwili patrzę pędzi na trzech zza stodoły. A to szkodnik!

Pada u nas właśnie, to i się nie spieszę nigdzie. Cały dom śpi. Ostatnie dni ciężko pracowałam nad rabatkami. Wygląda to teraz tak:


Pod siatką są już pierwsze nasadzenia. Lewa strona musi poczekać... Jeszcze nie mam pomysłu, co powtykać z tymi cisami.

Spontanicznie pojawiła się też kolejna rabatka, wykonywana cały czas za pomocą kartonów:



A wszystko to z powodu Smotrawy okazałej, dla której szukałam odpowiedniego miejsca. I stwierdziłam, że w półcieniu pod jabłonkami, za małym skalniaczkiem, będzie jej najlepiej. Tam jest wilgotne zwykle miejsce. Wprawdzie raz sie zdarzyło, że było bardzo mokro wiosną, ale trochę nasypałam ziemi, podniosłam ciutkę teren na tej rabatce, więc może będzie dobrze. Nie mam dla niej lepszego miejsca. W miarę rozrastania się roślinek, będę powiększać rabatę, aż zleje się w jedną całość ze skalniaczkiem.

No zakochałam się...

Ale pachną....

Jakaś mała rabatówka czy okrywowa, odmiany nieokreślonej.



To chyba na tyle. Pozdrawiam wszystkich zaglądających.

Cześć Czytając o wypadku Twojego psa ,spłakałam się jak bóbr .Ja też straciłam jednego psa w podobnym wypadku ,na torach .Masz chociaż nadzieję ,że Twoja psiunia wyjdzie z tego .
Twoja szałwia muszkatołowa jest prześliczna .Moja pierwsza też taka była ,ale siewki z niej są już mniej efektowne takie rosochate ,ale też ładne .A w chusteczce pięknie wyglądasz

Anito -super wiadomość ,poprawiłaś mi humor ,że piesowa sobie radzi -będzie dobrze.Jestem zła bo u mnie kolejny mokry i zimny deszcz i siedzę w domu zamiast ogrodować .Rabatki super -podobają mi się kamienne obwódki ,ale chyba już to pisałam

A nie mówiłam, że będzie dobrze! Nie bez powodu mówi się, że coś się goi jak na psie
W piwoniach można się zakochać. Ja je kocham od dzieciństwa

Dobrze ,że z sunią już lepiej. Smutno się czyta takie opowieści.
Też mi sie podobasz w chustce a z rabatami idziesz jak burza.

Nowinko, ja też swoje wypłakałam, jak to się stało. Dziękuję za chusteczkę.
Żanetko, a ja się dziś cieszę, bo po burzach ma być chłodniej odrobinkę. I Tobie wielkie dzięki za pochwały kamyczkowe.
Jaguś, no mówiłaś i tak się stało.

Dziś sunia biega bez bandaży, bez zabezpieczeń, w zupełnym luzie. Nawet po domu, po śliskich nawierzchniach daje radę. Muszę jej tylko pilnować i tak już zostanie. Ona ślepnie i jak ktoś bramy nie zamknie, to może być kłopot. Córa otwierała bramę, wpuszczając samochód. Nie dopilnowała piesowej. Mała wyleciała i akurat znów samochód nadjechał, a ona nic. Dobrze, że zwolnił, ja krzyknęłam, córka podleciała. No, będzie z nią kłopot... Czy ona też jest i głucha? Bo nie rozumiem czemu nie schodzi z ulicy, tylko odskakuje, jak go zobaczy tuż za sobą. Jak ją wołam, to słyszy... Słuch wybiórczy czy co? A może uważa się za wielką Panią, że wszyscy mają ją omijać? No nie rozumiem tego....
I moje różyce:
Piękna jest, ale sam kwiat krótko się utrzymuje, płatki szybko opadają.
Alba Meidiland - niezawodna, niezniszczalna, nie choruje.
Na wiosnę posadzona, a tyle kwiecia ma już.

Debrzanka
Opryski dziś będą, bo plamki ma. Jednak musze przyznać, że róża jest odporna. Dała radę w wiosennej wodzie, nie okrywana całą zimę. Tylko plamki są (przez tą wodę), ale kwitnie pięknie. A jak pachnie cudnie.....
I pomidorki już widać.



Ziółka dochodzą, niedługo nalewka.



Troszkę warzyw.


I truskawki w doniczkach, garnkach.
Do następnego.

Cieszę się, że piesowa ma się dobrze ale faktycznie musicie na nią uważać. Powiedz mi, kochana, ile krzaczków truskawek mieści się w skrzynce i jakich rozmiarów jest ta skrzynka. Strasznie brakuje mi tu truskawek a w sklepie są dość drogie i jakieś takie jednak podpędzane. Mają zupełnie inny smak. Jako że cały mój obecny ogródek rośnie w donicach, to może jednak skusiłabym się na truskawki skrzynkowe

Jaguś, to taka długa doniczka na balkony czy balustrady, ok 60 cm długości. Weszły 4 krzaki truskawek. Do tego stare garnki (weszły 2). Upycham gdzie się da. I wolę mniejsze skrzyneczki i garnki, a więcej ich. Powód jest banalny, nie trzeba pielić ani specjalnie dbać, bo z grządek w ziemi, to nie wychodziłam. Ciągła robota... Nowe odrosty mogę upychać w kolejne doniczki. Nie zastanawiaj się nawet. Wsadzaj, gdzie się da.

Oj, ale fajnie wyglądasz! Super są takie wędrówki.
Ogród bardzo się zmienił, odkąd go ostatnio widziałam! Nowe rabaty, warzywniczek, fiu, fiu.
Graby żywopłotowe ladnie się przyjely jak widzę.