Dziękuję Zuziu
Cieszę się, że zaglądnęłaś. Rozumiem, że ciężko dzielić swoje pisanie na dwa różne miejsca, dlatego tam też zawsze zaglądam i czytam. Po za tym Twoje zapłocie mnie inspiruje plenerowo
Kwasolubna zapączkowana, można powiedzieć, na maxa. Będzie się działo

zuzanna2418 napisał:
Obawiałam się raczej o to, że coś niedobrego (tfu, tfu, przez lewe ramię) się przytrafiło. Nagłe zamilknięcie, niestety, zazwyczaj właśnie to oznacza.

Ja mam do 'przeflancowania' 2 koty i obawiam się, jak się będą czuły na nowym miejscu. Podobno bardzo przywiązują się do swojego obszaru w miejscu, gdzie mieszkają i ciężko im się znaleźć na nowym. Nie są to koty stale trzymane w domu a sąsiedzi na wsi nie dbają zbytnio o pilnowanie swoich psów. Wałesają się wszędzie a mój ogród uważają za swój wybieg, lub skrót ze wsi do domu.

Zuzanno, co to za oczar tak pięknie zaczyna?

Efciu tak, tak jestem i będę się udzielać Cieszę się, że to bałaganiarskie gospodarstwo może inspirować
Tak, na kwasolubnej grubo! Ale stwierdzam, że u mnie Edelweiss kwitnie co drugi rok. W tym roku pełna gotowość
Polu no tak, teraz to pierwsza myśl, że coś się niedobrego wydarzyło. Bardzo dziękuję za zainteresowanie, to bardzo miło, że ktoś pamięta.
Dorosłe koty nie lubią zmian, ale jak nie ma wyjścia to trzeba. Nasze podróżują z nami na wieś i jakoś akceptują te czasowe zmiany miejscówki, bez problemu się odnajdują.
Edytko to albo Jelena albo Diane. Etykieta przepadła dawno niestety.
W ubiegłym roku wcześniej zaczął. To fotka z połowy stycznia



Póki co znów śnieg pada...

No to już więcej nie zamilczaj na Forum. Dla przyzwoitości napisz coś raz na tydzień! A masz o czym pisać!
Tyle się dzieje! I takie piękne fotografie masz! Wrzucisz i .. masz spokój!

Ja się wcale nie martwiłam, że coś nie tak bo na blogaregularnie zaglądam i wiem, że wszystko ok i widziałam cudne witraże
Kwasolubna może zakwita co drugi rok bo mokre lato jest co drugi rok U mnie wiosenne kwitnienie jest wprost proporcjonalne do opadów poprzedniego lata
Oczar cudny... Jak takie kwiatki na oczy się rzucają to wiadomo, że wiosna już całkiem bliziutko. U Chachmana wypatrzyłam ostatnio dwie odmiany oczara - Old Cooper i Robert i chyba muszę się do siostry mocno uśmiechać...

Połaziłam sobie po Twoich włościach, cudny tajemniczy ogród
A teraz lecę podczytać bloga i zobaczyć te witraże

Miłeczko no co tu pisać, jak zima trzyma... Nie to, zebym jakoś sie martwiłą. Śnieg nieco uzupełni zapasy wody, mam nadzieję, że slimaków będzie mniej.
I niektórzy bardzo doceniają całokształt




Ale sie odzywam, żeby nie było
Aniu a Ty się odzywasz na blogu??? Czy cichaczem czytasz?
Kwasolubna zasadniczo kwitnie co roku, tylko ten Edelweiss taki inny. W tym roku pączki są



Ave łaź, łaź, zapraszam!

No to trochę miejskiej zimy











A w niedzielę byliśmy na skarpie wiślanej w Smoszewie. Wokół pałacyku jest park, gdzie W. przymierza sie do jakichś prac renowacyjnych. Pojechaliśmy na wschód słońca, ale ze słońca guzik wyszło.

Jaka Wańka jest śliczna na białym śniegu.

Piękne zdjęcia. Na niektórych rzeczywiście widać zapowiedzi wiosny- ciemierniki choćby (moje pod śniegiem).
Edelweiss u Ciebie kapryśny? Moje nie zawsze kwitły (mam je kilka lat), ale w zeszłym roku dały taki popis, że klękajcie narody.

Zuziu ładny ten 'guzik' słoneczny, zresztą Twoje zdjęcia zawsze są świetne.
A Wańce zima odpowiada.

Zuziu -już zapomniałam jak Ty ciekawie opowiadasz ,wczoraj zajrzałam na bloga i spędziłam z Wami całkiem przyjemne chwile -bo Wy ciężko pracowaliście a ja słuchałam opowieści , o mało zapomniałabym zrobić obiad -tak mi cudnie z Wami było....

Joasiu Wańka jest w ogóle śliczna
Izo u mnie snieg sstopniał dopiero przedwczoraj, chociaż w ciemnych kątkach nadal leżą jakieś szczątki.
Ciemiernik znów się ukazał

Edelweiss wykazuje taką zmienną ochotę do kwitnienia od kilku lat. Pojęcia nie mam dlaczego.
Maju na pociechę taka dziura w niebie zamiast wschodu słońca. Jak sie nie ma co się lubi Wańka świetnie się czuje zimą. Lato zdecydowanie ją męczy. A w tym wieku już niestety coraz bardziej to widać.
Żanetko bardzo Ci dziękuję za ciepłe słowa! Niektórzy co prawda twierdzą, że czytając nasze opisy harówki sami sie męczą, ale myślę że można przy tym także wypocząć mając świadomość, że tyra ktoś inny Zapraszam do czytania przy następnej okazji!

Wczoraj korzystając z ładnej pogody, po leśnej przechadzce zabrałam się za zgrubne ogarnianie ogrodu. Bez szaleństw rzecz jasna, bo to jeszcze luty, ale przegrabiłąm trawniki, pouprzątałam śmieć, który zawsze gdzieś się pokaże spod śniegu, chciałam przerzucić pryzme kompostową, ale jednak w środku jeszcze kamień.
Póki co roślinność niezbyt wyrywna, ale cóż sie dziwić skoro jeszcze dwa dni temu było całkiem sporo śniegu i lodu.







Koty uprawiały zapasy





A ptactwo już zmierza do nas

O rety, u mnie na Podkarpaciu jeszcze sporo śniegu a tu już bociany

Wiesiu zastanawiam sie czy bocian czy może żuraw... bo żurawie słychać już w naszym lesie i w okolicach leśniczówki W.

Tak to żuraw. Coraz częściej zimują w Polsce.
Piękne zdjęcia Zuziu! Aż westchnęłam! Brakuje mi focenia w porannym słońcu.
Oczar cudny! Ma moc!

No popatrz jaki ten świat mały.
Ja w Smoszewie spędzałam prawie wszystkie wakacje u wujka.
Zna doskonale tereny wokół. Może mniej te wokół pałacyku. Ale tam też bywałam.