Wrotycz maruna
Tanacetum maruna
Popularna nazwa maronka.
Wrotycz maruna jest roślina krótkowieczną. Właściwie powinnam opisać ją w dziale roślin dwuletnich. Jednak ze względu na fakt, że zapraszając maronkę do naszego ogrodu raz, mamy ją wciąż i wciąż, zdecydowałam się na opis jej jako byliny.
Wrotycz maruna rozsiewa się samoistnie po kwitnieniu. W tym samym sezonie wyrasta kępa pierzastych liści. Liście są koloru od zielonego do złotożółtego, w zależności od odmiany. W kolejnym roku w czerwcu roślina rozpoczyna kwitnienie. Przycinając przekwitające kwiatostany ograniczymy zdecydowanie jej rozsiew i zapewnimy sobie powtórne kwitnienie po kilku tygodniach. Drugie kwitnienie jest równie obfite jak pierwsze.
Maronka wyrasta na wysokość do 80cm, pędy ma rozgałęzione, u podstawy zdrewniałe. Bardzo mocno i specyficznie pachnie. Na szczytach łodyg wyrastają baldachogrona koszyczkowych kwiatów. Kwiaty wielkości od 1-3cm średnicy typu pomponowego - białe lub żółte, kołnierzykowego, pełne lub pojedyncze.
Istnieje 30 odmian wrotyczu maruny hodowanych w ogrodach i na kwiat cięty. Niektóre z nich to:
- Spring Spirit, Summer Spirit, Schneekrone i Selma Stern oraz seria Ivanka - kwiaty pomponowe, białe
- Sweet Yellow o kwiatach pomponowych żółtych
- Crown White - kołnierzykowe białe kwiaty
- Daisy, Roya, Fortuna - kwiaty pojedyncze
Do odmian niskich, osiągających do 30 cm zaliczamy:
- Goldball
- Schneeball
- Weisser Stern
Maronka nie lubi upałów, ale lubi słońce. Powinno się ją sadzić w miejscu słonecznym lecz przewiewnym. Wysoka temperatura powoduje usychanie i osłabia kwitnienie.
Gleba może być każda, jednak na piachu szybciej drewnieje, a na siedliskach podmokłych może wygniwać.
Jest to roślina według mnie, pancerna. Można ją przesadzać nawet w czasie kwitnienia (tak tez znalazła się w moim ogrodzie). Trzeba tylko pamiętać, aby dobrze ją podlać.
Myślę, że wiele osób wśród nas może się pochwalić tymi ślicznymi pomponikami