Tak Żaneto, dziwny ten nasz klimat. Jednego dnia 20 stopni, zaraz potem ledwie kilka. Strasznie nieprzyjemnie dzisiaj na zewnątrz. Poprzykrywałem doniczkami najbardziej wybujałe hosty, bo jeśli dla Warszawy podają nocną temperaturę 0, to równie dobrze lokalnie może spaść poniżej.

Wiesiu, na zmianę Karate Zeon i Mospilan. W sumie zrobiłem chyba trzy lub nawet cztery opryski w kilkutygodniowych odstępach czasu, dokładnie nie pamiętam, bo to w zeszłym roku. Przegonią, co prawda, prześwietlika, ale zniszczonych liści oczywiście nie uratują, więc trzeba je pousuwać. Wycinałem czasem całe pędy, nie było wyjścia. Kiedyś był piękny, po ataku prześwietlika wyglądał strasznie. Nie przepadam za chemią, ale w tym wypadku chyba nie ma innego sposobu.

Dziękuję Tomku , ja też nie przepadam za chemią , próbowałam ratować mojego opryskując drożdżami. Pomogło niestety na krótko i pewnie bez chemii się nie obejdzie

Tak Tomku, zapowiada się uroczo!
Magnolia niesamowita, dała spektakl!

Tomku dziękuję za odpowiedź, fakt, nie zawsze wszystko podglądam, mea culpa.

Wydawało mi się, że może temperatura zatrzymała się na zerowej, ale chyba jednak spadła poniżej, kiedy sobie smacznie spałem. Tak się cieszyłem nowymi przyrostami pierisa, a tu masz, cześć ścięło. Na pewno sobie odbije, ale i tak szkoda.



Paprotnik Makinoi też dostał, dobrze, że nie cały. Nie wiedziałem, że jego młode pastorały są takie delikatne. Inne paprocie w podobnym stadium jakoś przetrwały. Na przyszłość muszę pamiętać, by go czymś przykryć.

Zaczęła kwitnąć wiśnia Kanzan. Kwitnienie będzie chyba obfitsze niż w zeszłym roku. Aż się Wika oblizała.

U nas było ok. zera dwa dni temu. Ale na szczęście nic nie ucierpiało, przynajmniej nie zauważyłam.
Wiśnia cudownie kwitnie. Posadzę sobie taką (no albo rajskie jabłuszka) przed domem, jak kanalizę nam zrobią.

Miłko, na szczęście to jedyne straty, które zauważyłem. Mam nadzieję, że już przymrozków nie będzie, bo wszystko jest już w takim stadium rozwoju, że byłaby to katastrofa, zwłaszcza dla młodych pędów. Wiśnia Kanzan cieszy coraz bardziej. Jest dość młoda, musiała się zadomowić, wcześniej stał w tym miejscu migdałek, ale się mocno zestarzał, niewiele już było z niego pożytku, w dodatku miał skłonność do chorób. Kanzan ma kwiaty bardzo podobne do migdałkowych, więc można powiedzieć, że się trzymamy motywu. Nie było dotąd z nią problemów i niech tak zostanie.

Dzisiaj u mnie święto, bo już zaczynałem wątpić. Dostrzegłem coś zielonego w grubokłączowej, ale musiałem mocno powiększyć zdjęcie. Słowem, jeśli nie widać w roślinie oznak życia, nie trać do końca nadziei. Kup mikroskop!

Tomku, miałam podobne myśli dziś rano... chciałam zrobić zdjęcie, ale nie mam teleobiektywu I to nie tylko do grubokłaczowej, do pozostałych również. Jedynie 'Barnesi' załapała się na ostro, chyba przez przypadek, bo też daleko jej do wyglądu paproci
Przyjdzie nam chyba dość długo poczekać na te piękne frondy

Tomku, wezmę sobie do serca Twoją radę .....z oczami coraz bardziej krucho
Ewuniu, pracowity fotograf poradzi sobie i bez teleobiektywu ale leniwemu żaden sprzęt nie dogodzi ( to już o mnie )

Cóż Ewo, prawdopodobnie poczekamy dość długo, ale najważniejsze, że w końcu coś drgnęło. Tam obok leżą świerkowe igły w bardzo dużym powiększeniu, więc masz wyobrażenie, jakie to mikre. Odgrodziłem prowizorycznie miejsce, gdzie te irlandzkie paprotki siedzą, żeby mi Wika nie zdeptała, ale coś takiego to nawet wiewiórka zdepcze, jeśli trafi. Może nie trafi?

Vero, tylko nie bierz tego dosłownie. Kto by tam chodził po ogrodzie z mikroskopem? Wystarczy odrobina nadziei w chwilach zwątpienia i niuch zielonozafiksowanego. Wzrok oszczędzaj. Zdrówka życzę.

Taaaaaa, też muszę coś powbijać przy tych maliznach, bo jak jesienią liście zasypią, wiosną nie będę wiedzieć gdzie one są...
Jeszcze mi się nigdy nie udało kupić tak maleńkich roślineczek

dultom napisał: Tomasz,być może wybije coś jeszcze ze starego serca, bo średnio to rokuje. Niestety paprocie potrafią czasem niemile zaskoczyć.Zdarzało się, że przepadały u mnie wieloletnie dryopterisy, a jeszcze częściej odmiany Polystichum setiferum...ale i potrafiły wyjść po 2 latach niebytu .

Cóż Tomku, nie mam wyjścia, po prostu czekam i obserwuję, a co będzie, zobaczymy. Mam nadzieję, że jednak przetrwa, bo trochę zachodu ze zdobyciem tej odmiany było. Zdaję sobie sprawę, że z paprociami bywa różnie. Tak miałem z Polystichum setiferum Wollastoni. Kupiłem w Sadzawce, ale ponieważ jest u nich deficytowy, sprzedają, kiedy tylko się pojawi choćby najmniejsza sadzonka. Połasiłem się i klops. Nie przetrwał.

Tomasz, mój pierwszy 'Bevis' sprowadzony z Wielkiej Brytanii...18 lat temu. kiedy u nas mało kto o nim słyszał, nie wybił po pierwszej zimie a to dorosła roślina. Byłem podłamany , bo i cena była dla mnie duża i sam zakup bardzo kłopotliwy. Po jakimś czasie po bokach pojawiły się dwa małe odrosty. Skończyło się dobrze, bo miałem dwie paprocie, a jeden odrost okazał się wyjątkowo ładny, coś pomiędzy 'Bevis' a 'Green Lace'

I tego się trzymam. Czasem, wbrew pozorom, kończy się dobrze. Najważniejsze to być cierpliwym. Ba!

Tomek Mr napisał:
Moja bardzo podobna, ale jakoś ciężko mi tam wypatrzyć jakiekolwiek serce... jest na środku coś twardszego, ale na serce to to nie wygląda...

Jak to dobrze, że rh impeditum 'Blue Wonder' i azalia 'Madame van Hecke' kwitną razem tak wcześnie. Sadząc je obok siebie w ogóle o tym nie myślałem, zrządził przypadek.





Część funkii w tym wczesnym okresie też wygląda ciekawie.







Wiśnia Kanzan, co tu dużo mówić?



Powojniki Crystal Fountain i Nelly Moser już zapączkowane.



Azalia nn. Dziwna sprawa. Odciąłem kiedyś malutki odrost od azalii Doloroso, która jest przecież ciemnoczerwona, więc nie wiem, co tu się zadziało. Albo wyciągnąłem jakąś siewkę, o całkiem innych cechach, albo coś zawleczonego ze szkółki razem z Doloroso właśnie. A może udało mi się wyhodować własną azalię?



Wilczomlecz złocisty 'Bonfire'. Piękny.



Paprociowisko, w miarę jak paproty rosną, przybiera całkiem fajne kształty.



I z drugiej strony.

Ups, u mnie już dwie dalie kiełkują... Firepot i Bride To Be, obie od zeszłorocznej Miłki, ech, znaczy, zeszłoroczny podarek. Muszę je na noce przykrywać, bo bardzo ostatnio chłodne.