Tomku -ależ kwiecie u ciebie mojego ulubionego zresztą.....już chyba w końcu koniec z przymrozkami

Bardzo mnie cieszy, że dalie Ci przetrwały, posadziłeś na czas i już kiełkują.
Moje pierwsze tez już wypuszczają, trzymajmy kciuki za dobry sezon!

Tomek, a jak tam Twoja "zagraniczna" paprota ? Bo moja nie daje znaku życia

Żaneto, mam nadzieję, że już nie przymrozi. Kolejne azalie szykują się do kwitnienia, szkoda by było, by coś zaburzyło ten proces.

Miłko, dzisiaj dostrzegłem trzecią, której kiełek zaczyna się wychylać. Mam nadzieję, że to rzeczywiście zwiastuje dobry sezon.

Ewo (Ave), moja grubokłączowa podobnie, nie zdradza specjalnej chęci do życia. Czekam, a czy się doczekam, nie potrafię w tej chwili powiedzieć.

Cudnie pokazałeś swoją wiosnę Tomku, fotki artystyczne

Piękna wiosna w każdej postaci

Masz już moc kolorów Tomku, wiosennie, ale ten lilak jest przepiękny. Pod każdym względem: wysokości, koloru i pokroju

Ja dziś moje irlandzkie (wszystkie, nie tylko grubokłączową) wykopałam i powsadzałam do doniczek. Przy okazji podłubałam trochę przy korzeniach i stwierdzam, że nic z nich w tym roku nie będzie. To są pojedyncze kłącza bez żadnych serc. Nie znam się szczególnie, ale wydaje mi się, że to dopiero początek nowej paproci i albo się zdecyduje na stworzenie paproci, albo zdechnie jak kawka. Zupełnie nie wiem, co z nimi zrobić przez zimę...
Myślę, że gdyby to był polski sklep, na pewno reklamowałabym te zakupy.
Stało się, mamy nauczkę, że nie ma co rzucać się na rarytasy jak szczerbaty na suchary

Vero, do zdjęć artystycznych to mi jeszcze daleko, choć się staram. Ważne, że stara się za mnie natura, bo ona jest nie do podrobienia i sama stwarza najlepsze okazje do zdjęcia.

Żaneto, dzięki. U Ciebie też mnóstwo kolorów, też pięknie, jak wszędzie u zbzikowanych na punkcie zieleni.

Ewo, tak, przyznaję, ten lilak w tym roku wygląda pięknie, choć czasem na niego utyskiwałem, bo zabiera sporo przestrzeni. Niejednokrotnie planowałem coś mu dosadzić pod koroną, w praktyce to sprawa dość trudna, bo tam jest takie multum jego korzeni, ze wysysa z gleby wszystko, co się da.
Co do paproci irlandzkich, to faktycznie trochę dołujące, szczególnie w przypadku grubokłączowej, która słabo rokuje. Reszta u mnie sobie jakoś poradzi, prędzej czy później (raczej później). Tak sobie myślę, czy jednak nie zapytać w Ogrodach o Zielonych Progach, bo podobno miewają, choć tu i ówdzie powątpiewa się, czy rzeczywiście wiedzą, co mają.

Ewo, niestety, Godlewski nie ma w tej chwili grubokłączowej. Pytałem.

Dziękuję za info, Tomku
Myślałam, że to ja mieszkam na gorącym południu, a tymczasem u Ciebie już azalie i zawciąg kwitną Pięknie.
Mój zawciąg chyba nie zaszczyci mnie kwiatkami.

Może to od kamieni? Nagrzewają się w ciągu dnia, wieczorem oddają ciepło i tak oto robi mi się ze środkowej Polski południowa. A tak poważnie, to nie wiem. Żona sobie ze mnie dowcipkuje, że to od tych zafoliowanych karteczek, których tyle naustawiałem, robi się w ogrodzie gorąco i... oślepiająco, co prowokuje - sam już nie wiem czy sroki czy sójki, - do wyciągania ich z ziemi. Autentycznie, robią sobie zgrywy. Zobaczymy, czy tak samo będzie z czarnymi, bo doszedłem do wniosku, że czarne mniej rzucają się w oczy. Stopniowo wymieniam. Żona znowu się dziwi, po co ja to ustawiam, skoro i tak wszystko znam na pamięć? Mówię, że to dla obcych i przyszłych pokoleń. Jakoś muszę się tłumaczyć.

Ooooooo, Tomku, czarne zdecydowanie lepsze Super pomysł. Nie rzucają się tak w oczy, więc nie odciągają wzroku od roślin. No i nie wygląda jak w ogrodzie botanicznym
A co do pamięci.... ulotna jest...

A Ty wiesz, Ewo, ile jest kłopotu z tymi czarnymi? Myślę sobie, kupię czarny papier, wydrukuję na nim jasne napisy i tyle. Gdzie tam! Nie ma siły, żeby na zwykłej drukarce zadrukować czarny papier. Problem z mieszaniem kolorów w systemie, jaki powszechnie przyjęto. Jedyny sposób to wydrukować na zwykłym białym papierze tabelę z czarnym tłem i jasnymi napisami. Tylko to pochłania dużo czarnego tuszu. w dodatku po wycięciu labelek z tej tabeli druga strona karteczki jest biała. I tu przydał się ten czarny papier, który nabyłem, a okazał się nieprzydatny do druku. Po prostu go podkładam z drugiej strony i dwie złożone karteczki laminuję. Ech!

Nie miałam pojęcia, że nie da się białych liter wydrukować...

Na czarnym papierze się nie da. Na czarnym tle stworzonym w Wordzie lub innym edytorze da się, ale drukując to na zwykłym białym papierze. Tylko zużycie czarnego tuszu w ten sposób wzrasta. Myślałem, że to obejdę i kupiłem czarny papier. A tu klops. Oczywiście profesjonalne drukarnie dysponują odpowiednim sprzętem do druku na czarnym papierze.

Bardzo ładne te czarne znaczniki. Laminujesz je, czy kupuje się takie gotowce?

Tomku, sam laminuję. Jest z przygotowaniem karteczek trochę problemu, co opisałem w rozmowie z Ewą, ale radzę sobie.

Tomku,
oprócz przepięknego miejsca na ziemi masz też piękne i prawdziwe motto z Claude Moneta. W zeszłym roku udało mi się odwiedzić ogród w Giverny i zgadzam się co do joty z jego właścicielem. A dzieło trwa tyle lat po jego odejściu, jest ponadczasowe.
Zauważyłam, że chętnie dokumentujesz urodę poszczególnych roślin, też tak mam, taki fokus na jednostce. Mogę długie minuty spędzać gapiąc się na pojedyncze krwiste plamki u nasady liści kokoryczy pogiętej albo na epimedium albo na inne kwiatki paprochowe, jak mówi mój mąż. Kiedyś, patrząc na doskonałość kształtu kwiatów pierwiosnka omszonego (fraktale) przyszło mi do głowy, że musiał on być pracą dyplomową Stwórcy/Stwórców. Tak to sobie wyobraziłam.

Bardzo mi się podoba Wasz ogród, patrząc na zdjęcia już się w nim dobrze czuję
serdeczności dla Ciebie i Żony