takasobie napisał:

Tylko że ja nie potrafię tego zaakceptować i przeganiamy tego jegomościa, a on jak bumerang.....................................................................

W całej krasie.....................






Pojawiły się samosiejki

O tak, teraz koraliki prezentują się wspaniale .
Staramy się stworzyć Eden sobie i innym stworzeniom i trudno zaakceptować, kiedy nasza Oaza przestaje być bezpieczna dla jej mieszkańców . I niby wiemy, że prawa Natury, że łańcuch biologiczny, i inne pierdoły... , ale mimo to, jakoś tak trudno...
Pamiętam, jak kiedyś polowałam pół dnia na pływaka żółtobrzeżka, żeby mi narybku nie wyjadał i moja córcia (lat 10) stwierdziła, że jak te rybki będą się tak bez końca mnożyć to im miejsca w oczku zabraknie. Słuchałam tego, co mówiła córcia z uznaniem i trochę zazdrością. Zazdrościłam jej tej spokojnej akceptacji, której w sobie nie umiem odnaleźć...

Verciu ale masz prześlicznych tych latających gości u siebie nawet z tymi dwoma rozrabiakami u mnie co roku tez jakiś nowy mieszkaniec się pojawia a ja jestem szczęśliwa jak małe dziecko przedwczoraj Piotrek spotkał jeża w garażu więc wyniósł go na trawnik drewutnie mamy podniesiona więc ma miejsce do zimowania jeśli tylko zechce u nas zostać

Każdy chce do raju
Nie ma się więc co dziwić krogulcowi.
A czapla nie zjadła już wszystkiego od wiosny?
Tak teraz pięknotka wygląda na prawdziwą piękność

Ileż u Ciebie żyjątek Verciu Prawdziwy ogród ,taki jak powinien być U mnie takie ptaki też bywają ,ale tylko gościnnie .Ale za to mam sówki ,co mnie bardzo cieszy .Czapelka też nie taka ,jak Twoja ,bo tylko metalowa ale ciesze się i z tych bardziej pospolitych ,parkowo ogrodowych ,a tych mam za to krocie .
Pięknie Twój ogród się rozwija ,a Twoje serce do niego widać w każdym zakątku

Verciu -chyba przyjadę do Ciebie uczyć się ornitologii, bo ja tylko sikorki ,wróbelki i sroki znam niesamowita jest ilość różnego ptactwa u Was .....a pięknotka jest faktycznie pięknotką

Galopujesz z wątkiem Verciu że ledwie nadążam . Stworzyłaś raj na ziemi nie tylko dla siebie ale i stworzeń wszelakich. Ptactwa u Ciebie wybór duży to i krogulec musiał znaleźć miejsce, a piękny jest i to mu przyznać trzeba . Pięknotka zachwycająca , u mnie jeszcze nigdy nie była tak obsypana koralikami , pewnie kiepsko ją dokarmiam

Widok kąpiącego się krogulca - bezcenny . Może jak się całkiem oswoi, pozwoli się karmić wołowiną . Zazdraszczam takich widoków w ogródku...

Od dawna wiedziałem, że stworzyłaś prawdziwy ogród botaniczny, ale teraz widzę, że również zoologiczny
Wielkie gratulacje, bo rośliny wszystkie można kupić, ale na tętniący życiem ogród trzeba sobie zapracować.
Podziwiam też długo kwitnące kwiaty - fuksje i prusznika.

VERA napisał:
Verciu niestety, ptaki drapieżne nie przejdą na dietę vege. Ja uparcie twierdzę że to jest naturalna selekcja słabszych osobników.

Edytko, co racja to racja......................

Danusiu, u nas też są jeże, ale czy zechcą się zadomowić - zobaczymy, M im zmajstrował domek

Gosiu, czapla wybiera co dorodniejsze sztuki, drobnicy trochę jeszcze zostało

Ewuniu, dziękuję za tak miłą opinię

Żanetko, zapraszam serdecznie

Wiesiu, odrabiam zaległości

Dorotko, myślisz że da się aż tak oswoić aby pozwolił się karmić ??? Byłoby cudownie jakby nie ruszał ptaszków

Gabrielu - dziękuję, oprócz fuksji i prusznika jeszcze trochę kwitnących znalazłam

Majeczko, wiem, masz rację - tak było jest i będzie w przyrodzie. smutne prawa natury

Oprócz prusznika i fuksji............................................

..............kwitną jeszcze

No nie, jeszcze Ci Vero ostróżka kwitnie ? U Ciebie to chyba i miotła by zakwitła .

Verciu pomijając przepięknego prusznika ,fuksje i inne kwitnące cudeńka to te juki robią przepiękną robotę

O rety, wiosna, lato i jesień w jednym ogrodzie , Ty jesteś czarodziejką Verciu a może czarownicą
Prusznik przepiękny i pomyśleć że jeszcze takiego cudeńka nie widziałam

Ostróżki w drugiej połowie listopada !!! To tylko w Waszym ogrodzie możliwe, a do tego
ta biała taka cudna.

Tym prusznikiem dajesz po oczach, taki piękny błękit że aż chciałoby się do niego przytulić, zwłaszcza w tych szaroburych dniach.