Pisz jak najwięcej
Ja także byłam na spływie, teraz w niedzielę. Super było, a pogoda idealna.

Cieszę się, że udało Wam się te warsztaty. Koniecznie pokaż laleczkę!!
Borne jest naprawdę godne odwiedzenia, piękne miasteczko. To prawda, że osiedliło się tu wielu emerytowanych górników. Miejsce na emeryturę wprost wymarzone. Teraz pewnie chodzą na grzyby Latem jest mnóstwo fajnych miejsc do spacerowania, zresztą nie tylko latem.

Mam nadzieję, że teraz fotki wgrają się dobrze.

Przeczytałam i obejrzałam wszystko o Twoich wyprawach rowerowych. Brawo !!! Fajne wakacje miałaś. Takie dla ciała i dla ducha. A może masz zdjęcia ze spływu. Też chętnie obejrzę, pewnie nie tylko ja.

Lucy, wszystkie wyprawy czad!
Kurczę, ależ żałuję, że w ubiegłym roku się nie spotkałyśmy, gdy byłaś w moich okolicach...
Kiedy kierunek stolyca?

Ina
Lipiec w zasadzie przesiedziałam w domu, marazm jakiś mnie ogarnął, pogoda była parszywa, nic mi się nie chciało, pod koniec zebrałam się na rower do Piły. Za to sierpień bardzo intensywny Chyba miałam już dość leniuchowania.

Ze spływu nie mam żadnych zdjęć, bo nie brałam aparatu, ani telefonu. Może jednak coś dostanę od innych, ale to dopiero w przyszłym tygodniu najwcześniej.

Aguś
Szkoda bardzo, że wtedy nam nie wyszło, ale tym bardziej mi szkoda, że nie spotkamy się za tydzień
Do stolicy raczej prędko nie zawitam, jakoś nic się nie kroi. Trudno... wierzę, że jednak kiedyś gdzieś... No przecież musimy się spotkać żono

Jeszcze parę fotek z wyprawy nad morze
Piękna ścieżka rowerowa wiodła niemal do samego Koszalina. Tuż przed miastem zniknęła





Za to w drodze do Mielna stuknęło mi 100 km





Alejka z widokiem na morze... tylko na fotce coś tego morza w oddali nie widać



Gdzie te tłumy? Pewnie jeszcze śpią





Odeszłam na spacer brzegiem morza, a ktoś mi kamyk zostawił na szczęście





Cały dzień spędziłam na plaży i potem powrót do Koszalina rowerem, a dalej już pociągiem do domciu
Z małym postojem nad jeziorem





Ostatni kawałek to już zupełnie cywilizowanym pociągiem, niestety w tych warunkach już tylko 15 min.





Szkoda, że nie zrobiłam zdjęcia jak wyglądał pociąg, którym jechałam godzinę wcześniej. Obawiam się, że pamiętał lata 70-te

Aguś, świetne wyprawy! Na dodatek większość rowerem, podziwiam. Rower to bardzo fajna sprawa, niestety ja należę do tych leniwych i pedałować mi się nie chce Wolę na piechotę.

Rowerem więcej się zobaczy. Pieszo to głównie po okolicy. Na tych wyprawach rowerowych też sobie robiłam piesze wycieczki. Parki botaniczne zeszliśmy pieszo, ten ostatni także na nogach. Przynajmniej pewne 4 litery odpoczywają przez ten czas

Po powrocie do domu zbierałam plony

Dziewczyno 100km . Ta prawie pusta plaża na pewno Cię ucieszyła. Mogłaś zobaczyć morze a nie parawany. Zapowiadają ciepły wrzesień ,to pewnie jeszcze jakaś wyprawa Cię czeka a my z przyjemnością ją obejrzymy na zdjęciach.

Inko
Plaża taka pusta była tylko rankiem. Potem się zaparawaniła, ale ja przeniosłam się kawałek dalej i tak tłumów nie było. Za to dziś widziałam jak znad morza ciągnął nieprzerwany sznur samochodów z rejestracjami z calutkiej Polski. Niektórzy właśnie teraz zakończyli urlopy.

Mam nadzieję, że wrzesień będzie faktycznie cielplutki, bo dziś było brrr
Na przekór pogodzie wybraliśmy się na urodzinowy obiad do bardzo klimatycznego miejsca
www.google.pl/search?q=tawerna+gudowo&espv=2&biw=1366&bih=653&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwj0iZKEpPbOAhVCApoKHRzxCngQ_AUIBygC#imgrc=0V6obv3htt4zDM%3A

Na fotkach tego nie widać, ale wokół tawerny jest młoda winniczka z owocującymi już krzewami. W sam raz coś dla mnie

Masz rację Inuś Wkrótce wybieram się na kolejną wyprawę. Tym razem nie rowerem, bo trochę za daleko - na Jaśkową Polanę

Obiecywałam nie tak dawno, że pokażę Wam fotki z ogrodów botanicznych jakie zwiedziłam w czasie swoich wypraw. Dziś zapraszam do ogrodu botanicznego w Poznaniu. Jest tu na forum stosowny wątek, więc dokleiłam w nim swoje zdjęcia. Zapraszam do obejrzenia.

zielonozakreceni.pl/index.php/forum/parki-i-ogrody-pokazowe/2461-ogrod-botaniczny-placowka-uniwersytetu-im-adama-mickiewicza-w-poznaniu#23387

Jestem pełna podziwu, bo ja rower widzę tylko na ulicy
Jakoś nie mam ochoty nawet spróbować.
Może dlatego że ciągle czasu brak?

eeee... jak się nie lubi rowerem jeździć, to i wymówkę się znajdzie by na niego nie wsiąść
Dla mnie to naprawdę ogromna frajda, a najbardziej lubię takie długie nieznane traski, które mogę sobie zaplanować, a potem realizować.

Strasznie daaawno nie pisałam, ale nikt za mną nie tęsknił, to zajęłam się spacerowaniem po Waszych ogrodach

Jak to fajnie nie zrywać się i nie lecieć nigdzie.

Wczoraj zrobiłam sobie wyprawę rowerową do miejsc dzieciństwa. Niby niedaleko, ale na rower po pracy trochę jednak za daleko, więc zapakowałam rower do samochodu i sobie zawiozłam gdzie trzeba
W sumie niewiele zrobiłam kilometrów, bo co chwila stawałam i oglądałam co się pozmieniało, a pozmieniało się wiele. Szkoła do której kiedyś chodziłam dziś wygląda jak stary wiejski sklep w ruinie, ta blachodachówka.... i plastikowe drzwi... W życiu bym na to nie wpadła, że tam kiedyś była szkoła, gdybym nie wiedziała. Teraz świeci pustkami i straszy.

Znalazłam maleńkie jeziorko w lesie, gdzie chodziliśmy się kąpać.

I pomnik pod moim domem, z brzozą pamiętającą "moje" czasy Niestety kiedyś teren wokół pomnika, to zadbany trawnik z rabatami kwiatowymi i alejki obsadzone drzewkami. Teraz wokół pomnika wybudowano park maszyn rolniczych, jak można było tak piękne miejsce w środku wsi zamienić w coś takiego?? Przecież to można było wybudować gdziekolwiek wokół, ale poza wsią. Pomnik jest w centralnej części wsi, był dobrze widoczny dla turystów, teraz stoi wciśnięty między traktory i kombajny.

Najbardziej zaskakującym dla mnie odkryciem była Grudna. To nieistniejąca wieś niemiecka. Zostało po niej trochę fundamentów, stare bzy, mnóstwo krzaków i zarośli i wspominane przeze mnie kiedyś kwitnące kosaćce, które pamiętam z dzieciństwa. Natknęłam się tam na nie w latach 70-tych, więc sporo po wojnie. Tyle lat przetrwały. Tak mnie zaskoczyły, kwitnące bujnie wśród krzaków i rumowisk,że zostały w mojej pamięci do dziś, a miałam wtedy z 10 lat może.

Cóż się okazało - nieistniejąca wieś Grudna od 4 lat znów istnieje Wyobraźcie sobie moje zdumienie, kiedy zajechałam w miejsce, gdzie nigdy nie było nic poza chaszczami, a zastałam istniejącą wieś.


Grudna - osada położona w województwie wielkopolskim, w powiecie złotowskim, w gminie Złotów. Rankiem 1 lutego 1945 roku idąca na prawym skrzydle AWP 1 DP "Kościuszkowscy" zdobyła przyczółek na rzece Gwdzie w Grudnej przed Podgajami. W wyniku zaciekłych walk i kontrataków niemieckich narciarzy, żołnierze 4 kompanii 3 pułku piechoty zostali otoczeni i rozbici. W rezultacie wieś została całkowicie zniszczona i przestała istnieć. Walki o Grudną i Podgaje trwały dwie doby. Straty : ok 300 zabitych żołnierzy .

www.wbc.poznan.pl/Content/82791/4_Opis_miejscowosci/5.GRUDNA.html

Nowy most

Nowe domy

A tu dla pamięci odkopane fundamenty jednego ze starych, nieistniejących domów.

Ta Grudna leży nad Gwdą. Rozmawiałam z jedną panią, która krzątała się przy bardzo zadbanym domku z pięknym ogrodem. Mówiła, że kiedy gmina postanowiła sprzedać te ziemie, nikt nie chciał ich kupić i tam zamieszkać, bo wszystko było zarośnięte.

Ona zobaczyła ogłoszenie w lokalnej gazecie. Pojechali obejrzeć. Jej rodzinka również bardzo opierała się przed kupieniem tam ziemi, ale cena była bardzo kusząca - 7zł za m2. Kupili kawałek sobie i córce. Nikt poza nimi nie stanął do przetargu. Kiedy oni zaczęli uprzątać teren, karczować krzaki i się budować, ludzie zaczęli pojawiać się wokół jak grzyby po deszczu.
Do najbliższej miejscowości jest stamtąd 4km, ale - tu ciekawostka - zawsze tam wiodła droga asfaltowa i bliziutko jest elektrownia wodna.
Ok 30 lat temu ktoś pobudował nad rzeką mały zajazd, ale bardzo szybko popadł w ruinę i w tej chwili też już był mocno zarośnięty.

aguskag napisał:
Nie mów, nie mów, ja tam chętnie czytam wszystkie Twoje opowieści z rowerowych wypraw. Tylko taka mało pisząca jestem

Ja też cały czas jestem na bieżąco w Twoim wątku i podziwiam wszelkie wyprawy Sama bym tak popedałowała przez świat na rowerze gdybym miała więcej czasu. Co nie znaczy, że taki sezon w końcu nie nastąpi. Taki styl życia kocham - dlatego z zapartym tchem śledziłam Cię

I ja też z zapartym tchem czytam co napiszesz, tylko wiesz, praca, działka, dom. Jednak razem z tobą podróżuję i dziękuję Ci za te relacje. Ja to nawet we własnym wątku dawno nie byłam. Wieczorem jak wpadnę na działkę to leję wodę, a potem do domu - dać kotu insulinę, jedzenie, sprzątnąć kuwetę i spać. Rano praca, działka... i tak od nowa, ale do Ciebie zaglądam, śliczne miejsca oglądam i czytam ciekawe opowieści.

Dzięki dziewczyny Miło Was widzieć.
Chciałam się nacieszyć rowerem póki się da, bo jak wiadomo, to co dobre wkrótce się skończy. Dziś korzystając z tego, że rower miałam jeszcze w autku także wybrałam się w teren pojeździć. Zabrałam nawet Burkę, by się wyganiała. Ona jest niestrudzona. Nawet odpoczywać za bardzo nie chciała, choć celowo dla niej robiłam często postoje. Skorzystała jedynie z kąpieli w jeziorze i dalej ganiać. Wszystko było dla niej nowe, więc biegała jakby miała napęd atomowy.
Liczę na ładną niedzielę na przekór zapowiedziom. Wypadałoby wreszcie wziąć się za ogród.

Agis, dziękuję Ci za te relacje i wiadomości.Lubie takie rzeczy czytać, bo sama zapewne we wszystkie te miejsca nie dotrę. ...W sumie, to wpadłam zapytać, czy poopsko po jexdzie na koniu pana Michała nie boli już?

U mnie, po przyjeździe od Romci, zastałam wszystkie pomidorki klapnięte, już nie do odratowania. teraz będę jechać na wyprodukowanych przez kogoś innego, bo niestety bez pomidorów jesienią nie przezyję.

Aguś, oglądam i czytam z zapartym tchem, no ale oprócz tego mam sporo pracy z Twoimi wpisami i fotkami, są tak interesujące, że grzechem byłoby ich nie skopiować do wątku <piękna nasza Polska cała>
Mam nadzieję, że nie masz mi tego za złe

Polciu
Wyobraź sobie, że nie bolało mnie wcale Bardziej obawiałam się o uda, bo musiały mocno pracować przy anglezowaniu. Spodziewałam się zakwasów, a tu nic Jestem rozczarowana
Podejrzewam, że to częste eskapady rowerowe uodporniły zarówno mój zadek jak i nogi

Moje pomidorki nadal się trzymają. Oczywiście te w gruncie są już przeszłością, ale w szklarence nadal zbieram.
Teraz zaczyna się także na dobre pora winogronowa.

Romciu
Nawet się zastanawiałam nad wklejeniem fotek i opisów w tamten wątek, ale pomyślałam, że to jedynie taki mały mój wycinek wspomnieniowy i odpuściłam. Jeśli uważasz, że może się tam znaleźć, to proszę przekopiuj. Jestem za

W drodze do Romy spotkałam Ewcię Constancję. Poplotkowałyśmy i zjadłyśmy pyszne lody tu:



W drodze powrotnej zatrzymałam się nad malowniczym jeziorem