Ewo, jeżeli nawet gęstokolczasta będzie się nadmiernie rozłazić to nie będę się zbytnio zamartwiać. Na razie żywopłot nie osiągnął jeszcze docelowej długości to będę miała sadzonki a nadmiary potraktuje brutalnie kosiarka

Wiesiu , czy nasiona wrotycza i żeleźniaka, które mam od Ciebie, wysiewa się prosto do gruntu ,czy mogę
wcześniej zrobić sadzonki w domu ?

Wiem ,że to jeszcze nie czas nawet na sianie domowe , ale tak już mnie ręce "świerzbią" do robótek w ziemi )

Magdalko, ja byliny zawsze wysiewam do doniczek ze względu na żarłoczne ślimaki, ale pewnie bezpośrednio w gruncie też dadzą radę . Też mnie już ręce swędzą ale czekam cierpliwie bo już się przekonałam że zbyt wcześnie siane rośliny nadmiernie się wyciągają i są zbyt słabe

To i ja wysieję w domu do doniczek, lubię patrzeć jak nasiona kiełkują
Trzeba poczekać do marca...

magdala napisał:
Niestety, Magdalko, ale damy radę , cierpliwość to pożądana cecha ogrodnika

Wiesiu, może nie będzie tak źle z tym żywopłotem
Może jak nabierze masy, to i zatrzyma sarny, a przynajmniej może nie zdążą objeść wszystkiego?

Tak sobie właśnie myślę Gosiu, że im więcej posadzę tym więcej dla mnie zostanie , gorzej jak się inne sarny zwiedzą . Na razie robię kolejne wysiewy

Witaj Wiesiu
Uwielbiam widok traw zimą, choć samej zimy niekoniecznie.
Obkupiłam się późną jesienią w kilkanaście traw, ciekawa jestem, czy te mrozy im nie zaszkodziły. Wiosną się przekonam. Zawsze sadziłam miskanty jesienią i zawsze się przyjmowały. A no zobaczymy.
Widoki górskie, jak zawsze u Ciebie energetyczne

Wiesiu, "Sekretne życie drzew" warto mieć, czy mus mieć?

Więcej tam faktów, wyników badań czy bajkowych opowieści o dużej dozie prawdopodobieństwa?

Dorotko, miskanty to zwykle odporne bestie i z pewnością dadzą radę, zwłaszcza że zima nie jest bezśnieżna a taka kołderka zawsze pomaga przetrwać

Siberko, to zależy jak kto do otaczającego go świata podchodzi. Ja kocham las i zachwyciły mnie spostrzeżenia leśniczego z długoletnim stażem pracy który po latach pracy w lasach tzw gospodarczych doszedł do wniosku że do tematu trzeba podejść inaczej. Opisuje więc swoje spostrzeżenia poparte badaniami w sposób docierający z łatwością do wielu odbiorców. Moim zdaniem powinni przeczytać tą książkę przede wszystkim ludzie zawodowo związani z lasem. A ja gorąco polecam ją wszystkim którzy kochają drzewa

A ja już myślałam, że to książka baśniowa bo ja lubię takie opowieści z mchu, paproci i koron drzew
Skoro to taka bardziej poznawcza książka to Ty ją przeczytasz, a jak będę miała problem z drzewami to wtedy do Ciebie jak w dym po poradę

Majko ja ją połknęłam w dwa dni, bo czyta się niemal jak baśń

"Sekretne życie drzew" czeka w kolejce, ale chyba zmieni się kolejność oczekiwania
Wiem, że w zasadzie każdy tu pisze, o nieziemskich widokach i fantastycznej nazwie wątku - cóż, pozostaje się tylko pod nimi podpisać, więc to właśnie robię. Czasami podczas górskich wędrówek, które oboje z mężem uwielbiamy, przyglądam się roślinom, w jak cudowny sposób to się wszystko w naturze ze sobą łączy. I czasami zastanawiam się nad paradoksem, że ludzie, tworząc swoje ogrody, w poszukiwaniu majestatu i piękna bardzo często tworzą coś, co jednak wygląda nieco sztucznie. Pewnie dlatego powaliła mnie Twoja koncepcja stworzenia takiego miejsca, pełnego harmonii z otoczeniem. Podziwiam tez u Ciebie niezliczone gatunki bylin, bo tych u mnie brakuje i w tej już nieco zagospodarowanej części chcę uzupełnić nasadzenia o tzw. 3 piętro (to najniższe), właśnie bylinami. Na liście moich zakupów znalazły się szałwie, kocimiętki, krwawniki i przywrotniki - tylko nie wiem jak to posadzić. Chciałabym uzyskać efekt pięknych kęp (takich jak na zdjęciach z czasopism) - i tu pytanie - sadzić kilka sztuk bardzo blisko siebie czy jednak dać im odstęp i sadzić pojedynczo. Przepraszam, że zadaję tak głupie pytanie, ale dla mnie to wcale oczywiste nie jest U Ciebie widziałam takie przecudne poduchy kwiecia... pięknie je widać i chyba nic się nie gubi... Pozdrawiam bardzo serdecznie!

Witam Cię Nelu serdecznie . I ja sporo wędrowałam po górach podziwiając naturę niejednokrotnie zaskoczona żywotnością i miejscem jakie sobie wybrały rośliny. Nie mam zbyt wiele czasu dla ogrodu bo położony jest ok 300km od mojego miejsca zamieszkania. Dlatego podglądam okolicę i staram się sadzić rośliny z najbliższego otoczenia a prowadzając nowe staram się by były to tzw hardcory a niewiadome testuję kupując pojedyncze egzemplarze . Gatunków bylin nie ma u mnie zbyt wiele ale sporo odmian jednego gatunku i pewnie robi to takie wrażenie . A poduch kwiecia faktycznie dają efekt jak sadzi się co najmniej 3-5 egzemplarzy w odległościach zwykle różnych w zależności od siły wzrostu danej rośliny. Ja jednak przyjęłam wersję oszczędnościową sadząc pojedyncze egzemplarze dając im miejsce na rozrost a to co widzisz to są już wieloletnie dobrze rozrośnięte kępy. A wersję każdy musi sobie wybrać sam czy chce efektu od razu czy cierpliwie poczeka
pozdrawiam wspomnieniem wiosny

Witaj Wiesiu po dłuższej przerwie. Jak zwykle mogę liczyć u Ciebie na piękne zdjęcia.
Tu podoba mi się nawet zima , ale zdecydowanie oglądana okiem Twojego obiektywu.

Czy zdarzyło Ci się przynieść jakąś roślinę spoza ogrodu i zadomowić ją u siebie ?

Pikutku
Poczytałam, pooglądałam, zostawiam pozdrowienia i zmykam.
A tak a propos siania, do jakiego marca? Selerki i karczochy już za chwileczkę siejemy

MagdaLenko, sporo roślin zza plota rośnie i u mnie . W początkach ogrodowania sadziłam prawie wszystko co spodobało mi się w okolicy, później bardziej wybiórczo .Niektóre rośliny wprowadziłam ale większość wprosiła się sama a ja ich nie wypraszam bo fajnie wpasowują się w ogród. Na przykład nad sadzawką wprowadziłam kaczeńce, ale już krwawnica, wiązówka i sadziec wprowadziły się same co bardzo mnie ucieszyło .
Na rabatach wprowadziłam dzwonki, mak polny i chabry a marchewnik, cykoria i przymiotno zrobiły to za mnie i chwała im za to



Iwonko, wielkie Ci dzięki za mobilizację, muszę się więc zaopatrzyć w nasiona dla Ciebie też coś zza płota

Pikutku ale utrafiłaś to jedne z moich ukochanych kwiatków z dzieciństwa, zbieranych po łąkach, rowach i miedzach, choć do dzisiaj nie wiem jak się naprawdę nazywają, dla mnie to dzwonki i już
A co do siania to na por też już czas się zbliża, a niektórzy już posiali. W tym roku spróbuję sama zrobić rozsadę, uwielbiam to warzywo.

Wiesiu, do mnie też wpraszają się różności z okolicznych łąk i wcale mi to nie przeszkadza, nawet niektórym pokrzywom daruje żywot

To dzwonek rozpierzchły Iwonko , i ja bardzo go lubię , a por lubię też i dużo używam go w kuchni sadzonki jednak zawsze kupowałam
Pozdrawiam nadal łąkowo