Świetne zdjęcia, same rarytaski Danusia w rozkroku też wygląda atrakcyjnie

Dzięki Aniu za fotki...
Monika bardzo żałuje nam widoku swojego cudnego cienia

Pięknie
Niektóre detale widzę pierwszy raz, np. u Danusi

Jureczku ja aż boję się pytać o co chodzi
Monisia przepraszam że tak późno ale jestem wreszcie z moimi fotkami z Twojego królestwa z wielkimi podziękowaniami za gościnę














I dowód na to że u Moni mieści sie nie tylko jedna osoba pomijając jakie ważne tam były ustalenia przy tej paproci

Ostatni wpis w lutym... no z tego się nie da wybronić... w żaden sposób

To może... zapodam nieaktualności z przełomu sierpnia i września... po prostu

I tak... jest susza... jeszcze bardziej okrutna niż przed rokiem


Życie tarasowe












I wchodzimy do ogrodu




































































Dziękuję ślicznie zlotowym gościom, którzy licznie odwiedzili moje progi w czerwcu i podjęli się wyzwania przemieszczania po moim ogródku... jak również zostawili mi pamiątkowe zdjęcia... taa... i już się nie ukryje, że przytyło się temu misiu

Aniu, Basiu, Danusiu, Piotrek, Tomku i Marku

Dziękuję także odwiedzającym wirtualnie strefę cienia forumowiczom... tu szczególne uściski dla Grażki i Ewy Willow, które po raz pierwszy zostawiły u mnie wpisy

Nie obiecuję, że się zmienię... na to jest chyba już za późno... ale te parę zdjęć na chwilę mam nadzieję, że wystarczy

Pięknie... jak zawsze zreszta... malutki ogródeczek to każdy centymetr wypieszczony do nieprzyzwoitości...
A ja sie pytam o białe kwiatuszki w tej zieloności sie pokazujace... to aster jakiś? śliczny ....

Cudownie Monia! Soczyście zielono! Poproszę o obrócenie kaktusów do kaktusiarni, bo tam niekoniecznie trzeba z kwiatami, a podobają mi się strasznie!

Apetyt na oglądanie tego cudnego ogrodu został troszeczkę zaspokojnony
Pewnie wielokrotnie jeszcze obejrzę te niesamowite kompozycje, odmiany i gatunki roślin, które zgromadziłaś.
Uwielbiam Strefę Cienia

Ania... z tym wypieszczeniem każdego centymetra to żeś... pojechała... chyba muszę sobie to wydrukować... owszem zdarzają się fragmenty rabat, które mój wzrok radują, zwykle bezpośrednio po jakiejś rewolucji... bo już rok później to wszystko zaczyna żyć własnym życiem i niekoniecznie według moich zamysłów... jedno rośnie aż za dobrze i wchodzi pod nogi albo zasłania inszych ulubieńców, drugie karleje tudzież zwija manatki i powstaje dziura... i rób, co chcesz... zaś od nowa trzeba wymyślać, co zmienić i jak przesunąć całą resztę... do tego nieustanny monitoring i pytanie: już podlewać czy jeszcze dzień nie podlewać... ja nie mam czasu na pieszczenie

Białe kwiatuszki w zieloności to aster rozkrzewiony, który późnym latem i jesienią robi robotę... znaczy rabatę... do tego bezproblemowy... rośnie w cieniu i znosi cierpliwie moją suszę

Za mną od dawna chodziły jakieś drobne, nie narzucające się zbyt nachalnie swoją urodą kwiatki... miała być gillenia, ale się nie przebiła w moim gąszczu, a i susza tez jej nie pomagała i wypadła po sezonie... wcześniej były jarzmianki, bardzo w mym guście, ale miałam problem z zaakceptowaniem stanu ich liści, które to niekoniecznie zachowywały się idealnie do końca sezonu... obecnie jestem bardziej tolerancyjna... więc jarzmianki - w głównej mierze dzięki Tobie - wracają

Astra rozkrzewionego jako roślinę do cienia polecił mi Andrzej... i to naprawdę był strzał w 10... pierwsze 2 na próbę kupiłam jesienią 3 lata temu, przyszły niekwitnące, ale jak w następnym roku zakwitły, to... domówiłam 6

Z dzisiejszego ranka



Mnie bardzo ujmuje ta biel płatków i przechodzące kolorystyczną metamorfozę środki kwiatów... może nie złote a skromne... ale na pewno skromne a wdzięczne... zgoła odmienne od innych, krzykliwych astrów





Można powiedzieć, że to białe chmurki na zielonym niebie






Miłko... ja mogę obrócić moje kaktusy... jak chcesz, w lewo czy w prawo? Ofkoz się chichram, bo i mnie nie raz, nie dwa telefon zmienił tekst według swojego widzimisię... postaram się obfocić, jeśli warunki świetlne pozwolą

Tu w zestawie tarasowym z połowy sierpnia z finiszującym swoje kwitnienie echinopsisem






Ewo... dzięki za to uwielbienie... a skoro jest apetyt... to voila... najaktualniejsze kadry

Jako że spać w nocy nie mogłam, to wyprawiwszy dziś dziecię do szkoły, wyszłam o 8 rano z kawą na taras i zaraz się wróciłam po aparat, bo ogródek był mokry od rosy... coś pięknego



















A jarzmianka kwitnie na nowo... to lubię

Ten aster rzeczywiście wygląda bajecznie... za twoją namową nabyłam trzy sztuki

Moniu, cudny ten Twój ogród, aster też mnie urzekł, czy to jakaś konkretna odmiana? Mam podobne warunki na działce i chcę kupić sadzonki, różnica jest taka, że na działce bywam..gorzej jak mnie nie ma i brak opadów, czy da radę? pożyjemy, zobaczymy...Wczoraj zwiedzałam Twój piękny ogród, zastanawiałam się jak Ty w tym gąszczu się odnajdujesz nie uszkadzając roślinek,mnie w niektórych miejscach jest już bardzo ciężko no ale pesel robi swoje. Do "rodka tarasowego" jaką masz dużą donicę? i jak długo w donicy rośnie? pytam bo na działce też mam kilka w sporych donicach ale będę musiała gdzieś je przesadzić do gruntu, problem mam bo korzenie leciwych sosen uniemożliwiają wykopanie odpowiedniej szerokości dołu no i problem jest...

Monia wcale nie widać u Ciebie suszy, piękna soczysta zieleń i te białe chmurki astrów, super wyglądają, trzeba sobie zapisać i kupić przy okazji.

Monia dajesz dalej te fotki to jakoś Ci wybaczymy
Cudnie u Ciebie na każdym skrawku a tym astrem to mnie natchnęłaś jak nic zmałpuję

Wykorzystujesz doskonale każdy cm kwadratowy ogrodu.
Astrów nie cierpię, ale właśnie te mi się podobały u innych. Nie ochładzają ogrodu jak te w fioletowych odcieniach. Jakoś tylko nie byłam skuteczna w poszukiwaniach.

Monia, ten aster u Ciebie robi rewelacyjną robote. Przepięknie odbija się na tle zieleni.
Ja też jestem z niego zadowolona. Chociaż nie wygląda tak ładnie jak u Ciebie.

I zabieliło... chwilo trwaj... choć do połowy tygodnia... na większe cuda nie liczę












Doroto... skoro na astra Cię namówiłam, to nie pozostaje mi nic innego, jak polecieć klasykiem i rzec: Będzie Pani zadowolona... bo aster rozkrzewiony to kwitnienie od sierpnia do października non stop... i nic to, że susza i cień... same zalety


Elu... Tobie też gratuluję astrowego zakupu i to w dodatku od razu z pędami kwiatowymi, bo to duże ułatwienie w komponowaniu rabaty... a wiem, co mówię, gdyż sama nabyłam tego astra niczym przysłowiowego kota w worku, w dodatku o tym, że przyjdzie w postaci niewyględnej czyli same liście na poziomie gruntu, nie wiedząc... no trochę mi się rozminęły moje oczekiwania z rzeczywistością... a potem się mocno umysłowo gimnastykowałam, wyobrażając sobie, gdzie on by mi pasował, to raz... a dwa, zastanawiając się, czy aby da radę przebić się do góry wśród hostowych liści - dał!

Co do inszych pytań o astra... to, znając siebie oraz to, jak się zbieram do kolejnych wpisów w tymże to osobistym wątku... starałam Ci się zasygnalizować parę rzeczy w wątku merytorycznym i pokazać, że daje on sobie radę na niepodlewanych rabatach i w innych ogrodach... tu potwierdzę jeszcze, że mój aster to gatunek... wiem, że w sprzedaży są też dostępne odmiany, ale nie doszukałam się informacji, czym to one się różnią, więc przy gatunku pozostałam... potwierdzę także, że aster rozkrzewiony to twardziel... jestem przekonana, że da radę i bez Twojej obecności, da radę i bez opadów... u mnie, jak widać na załączonych obrazkach, wszystko rośnie na gęsto... nie każda roślina to akceptuje, gilenie wypadły, świecznice ledwo zipią... a ten aster doskonale sobie radzi w przesuszonej glebie w bliskim towarzystwie host i paproci

Co do mej gęstwiny... to - oprócz ścieżki w wersji minimalistycznej - są też na rabatach ukryte miejsca na postawienie stopy a nawet stóp dwóch... zwykle w postaci plastrów z pociętych pni... a szkody w ogrodzie... cóż... powstają... a jakże... i jak nie ja występuję w roli słonia w składzie porcelany, to wyręczają mnie w tym walczące o swój rewir kociaste

Co do rodka tarasowego... czyli >> 'Schneekissen', to jest on w mym posiadaniu dopiero pierwszy sezon, zakupiony pod koniec maja rękoma Ani, doczekał się donicy w lipcu - jej wymiary: szerokość otworu 25 cm, wysokość 22 cm, zakup w L&M - zatem donica w sumie niewielka, ale i rodek też taki był, w dodatku on sam z siebie jest wolnorosnący, po 10 latach ma osiągać li tylko pół meterka wysokości... myślę, że plusem, przemawiającym za podjęciem się przeze mnie jego donicowej uprawy, jest też mrozoodporność, bo do -26 °C... przed nami pierwsza zima, zatem jeszcze za wcześnie na wysuwanie jakichkolwiek wniosków na temat jego uprawy w tej postaci... jeśli się sprawdzi, to z czasem pewnie się przesiądzie do donicy większego rozmiaru... nie wykluczam też zadonicowania kolejnych rodków w przyszłości





A Ty jakie rodki trzymasz w donicach?


Iwono... astra ofkoz sobie zapisuj i kupuj... nie inaczej
Suszy może na fotach nie widać, bo sesje zdjęciowe uskuteczniałam z reguły dzień po solidnym podlaniu... co zatem klapnięte, powstawało i się prezentowało... a nie podlewałam w jakichś określonych odstępach czasowych czy tym bardziej codziennie... o podlewaniu decydowały przede wszystkim rodki... bo priorytetem u mnie jest, by miały szczęśliwe liście... czytaj: skierowane ku górze... w sezonie miałam też parę roślin wskaźnikowych, to jest fiołka i cieszyniankę rosnących tuż nad ścieżką niemal vis a vis... zatem jeśli one się wykładały, podlewania odwlekać nie mogłam a wręcz musiałam je uskuteczniać na gwałt... regułą wszak było, że woda miast wsiąkać w rabatę, spływała na ścieżkę i trochę trwało nim gleba złapała tę krztynę wilgoci, by rośliny mogły trwać dalej... ale parę host na długich nóżkach to mi się z braku wilgoci połamało... nie doczekały też jesieni i kompletnie mi pozasychały liście enkianta i to już drugi sezon z rzędu... zaś do połowy pozasychały liście derenia kousa... także miałam miejsca, gdzie odwracałam wzrok i aparat


Danusiu... ja to mam siłę oddziaływania... ale skoro i Ciebie aster na moich rabatkach natchnął, to na zdrowie i małpuj do woli... ino potem pokaż


Miłko... ja uważam, że wykorzystuję za dużo tych swoich centymetrów... w pełni sezonu oddechu tu brak i czuję się przytłoczona... a potem coraz bardziej wkurzona... lekko nie ma

Mnie w sumie te krzykliwe astry się podobają, tylko że warunki są dwa... w innych ogrodach... i z daleka... na tle traw i przede wszystkim w słońcu robią robotę, ale też wydaje mi się, że one pasują do większych założeń, tak, by właśnie patrzeć na nie i podziwiać te ich kolorowe plamy z pewnej odległości... ogromnie mi się podobała zeszłoroczna rabata astrowa u Poli na przykład... natomiast u siebie żadnych takich kolorowiastych doznań nawet sobie nie wyobrażam... wystarczy, że maj mi kipi kolorem... potem żądam spokoju na rabatach... dopiero październik ponownie daje mi po oczach żółcią zasypiających host, bo innych przebarwień to u mnie jak na lekarstwo... no czasem borówka przy sprzyjających okolicznościach się wysili i błyśnie czerwienią


Gosiu... biel na tle zieleni jest tak klasycznie piękna, że więcej nie trzeba dodawać... w dodatku aster rozkrzewiony kwitnienie długo i obficie... a u Ciebie równie pięknie prezentuje się kompozycja z kwitnącą na biało żurawką 'Chantilly'... zobaczymy z kolei, czy ona da radę u mnie utrzymać się dłużej... bo średnia przeżywalność żurawek w moim ogrodzie to 2, góra 3 sezony i finito... ostatnia, zakupiona na zlocie łódzkim w Posadzone już w tym sezonie na ten przykład mi się nie pokazała