Co prawda na ZZ jestem od początku istnienia forum, ale do tej pory "bezwątkowo" . Mój ogród miejski pojawia się czasem w wątkach tematycznych lub w "Ogrodach gości", wiejski chyba tylko raz pokazałam w ogrodach rustykalnych.
Wszystko dlatego, że regularnie piszę na temat moich zmagań z zielonym żywiołem gdzie indziej.
Postanowiłam jednak, że może i tu pokażę to i owo licząc na komentarz, porady, wsparcie (ono też czasem jest potrzebne )
W skrócie sprawa ma się tak:
Ogród miejski warszawski jest około 700 metrowym ogródkiem przydomowym, który należy do mojej rodziny od 1972r. Przechodził różne koleje losu wraz z wydarzeniami będącymi udziałem moich bliskich. Kiedy zabrakło mojej mamy-wielbicielki róż i kaktusów, ogród opanowały chwasty. Moje wysiłki zmierzające do doprowadzenia go do ładu były niezbyt skuteczne. Liczne remonty domu wpłynęły także na wygląd najbliższego otoczenia. Kilka lat temu gruntownej przeróbki dokonałam z moim W., który ponad 20 lat zajmuje się zakładaniem ogrodów. Potem jak to bywa w takich sytuacjach: W. czas spędza w ogrodach klientów, zatem calościowa pielęgnacja miejskiego spadła na mnie, z wyjątkiem prac typu cięcie drzew, konserwacja systemu nawadniającego, itp.
Idzie mi to różnie, czasu często nie wystarcza na wszystkie potrzebne prace, brakuje mi stanowczości przy radykalnych, często koniecznych cięciach czy przeróbkach rabat.
Moim marzeniem jest oczko wodne

A oto ogród w apogeum rozwoju roślin.








Ogród wiejski to taki trochę nasz eksperyment, trudno mi ocenić, czy udany czy też wręcz przeciwnie. 5 lat temu kupiliśmy opuszczone gospodarstwo nazywane teraz siedliskiem na Podlasiu Południowym. W sumie nieco ponad hektar ziemi z zabudowaniami gospodarczymi i niewielkim domem drewnianym.
Zaczęliśmy porządkować ogrod i sad, sadzić rośliny anektując teren opanowany przez perz i siewki przeróżnych drzew. Kto kiedykolwiek robił coś takiego mając do dyspozycji cztery ręce, narzędzia ogrodnicze, od czasu do czasu sprzęt rolniczy wraz z sąsiadem obsługującym ten wie, jaka to harówa. W dodatku na tę pracę rozpoczętą pięć lat temu poświęcać możemy nie więcej niż kilka dni w miesiącu. Oczywiście poza ogrodem musieliśmy także zająć się ogrodzeniem oraz domem, żeby wyposażyć go w podstawowe zdobycze cywilizacji czyli łazienkę z bieżącą wodą, przydomową oczyszczalnię z drenami rozsączającymi, bezpieczną instalację elektryczną, szczelne okna i drzwi, ocieplone ściany i fundamenty.Rozpoczęliśmy budowę werandy. Reszta na razie czeka.
Inspiracją w tworzeniu ogrodu frontowego jest malarstwo miejscowego twórcy Bazylego Albiczuka, który kochał swoj ogród i malował go nie mając ani wykształcenia ogrodniczego ani artystycznego. Tu więcej na jego temat Bazyli Albiczuk
Poki co zatem nasze wyjazdy jeszcze nigdy nie były wypoczynkowe (nawet zimą da się pracowac w ogrodzie), wracamy urobieni po łokcie, brudni, podrapani, pogryzieni przez rozliczne owady krwiopijne. I zawsze zabraknie tego jednego dnia na dokoczenie zaplanowanych prac. A za miesiac przyjeżdzamy, a trawa po pas, chwasty znów rosną...Ale kochamy to miejsce i nieśmiało marzymy o zamieszkaniu tam kiedyś na stałe.












Zapraszam do naszej miejskiej i wiejskiej dżungli

Zuzanno , zarówno ogród miejski jak i siedlisko robią wrażenie
Dawaj więcej fotek, plisss
Spełnienia marzeń

Zuzanno czasem podglądałam Twoje fotki w ogrodach gości ale nic nie pisałam więc bardzo się cieszę że załozyłas swój wątek i będe czestym gościem bo bardzo ale to bardzo podoba mi się Twoja miejska dżungla mam mały ogródek więc czasem cos podpatrzę jeśli pozwolisz

Witaj Zuzanno
Będę zaglądał jeśli pozwolisz.

Zuzanno
Czytanie tego, co napisałaś, zostawiam sobie na nocny deser . Wyczekiwałam Twojego wątku cierpliwie i juz zwątpiłam, czy doczekam.

Verko witaj moj pierwszy gościu Na powitanie wybrałam niezłe zdjęcia Nie zawsze jest tak pięknie. Ale każdy posiadacz ogrodu to wie.
Polu witam Cię serdecznie! Decyzja dojrzewala dlugo, jak cytryna Skierniewicka u mnie w domu
Danusiu, Marku zapraszam Was kochani, a podpatrywanie dokonuję u Was, więc z przyjemnością zapraszam na rewanż

No to teraz zdjęcia aktualne z miejskiego.
Oto rabata zwana cienistą, ponieważ jej tył stanowi ściana garażu sasiadow. Na szczęście w sezonie obdrapany tynk ukryty jest pod winobluszczem trójklapowym.







A to fragment różanki: duet Louise Odier i Variegata di Bologna


I kawalek kamienistego kurhanu, szumnie nazywany skalniakiem

uwielbiam Twoje fotki i mam uczucie jakbym wchodziła do zaczarowanego ogrodu

Nareszcie nie będę musiała poszukiwać Twoich dokonań po różnych wątkach , cieszę się bardzo że otwarłaś swoje podwoje i życzę spełnienia marzeń. Znam doskonale takie dylematy i porównania między miejską wygodą a wiejską harówką , ja również nieśmiało marzę że wreszcie się uda

Danusiu dziękuję Teraz coś na odczarowanie. Widok z wiejskiego po przyjeżdzie tydzien temu
Ha! Wiesiu, jakże się cieszę Ty wiesz na czym polega to ogrodowe rozdwojenie . Ale skoro porwaliśmy się z motyką (i glebogryzarką) na słońce...





Ale zapach kwitnących pól rumiankowych rekompensuje chwilowe załamanie nerwowe

Zazdroszczę Ci cienia, zazdroszczę..............................................
Wredna jestem co? Ale u mnie jeszcze patelnia, rośliny cieniolubne cierpią katusze słoneczne - więc rozumiesz moje wredne podejście do tematu "cień w ogrodzie"
A tak zupełnie poważnie, życzę Ci miłych doznań w naszym Zielonym towarzystwie
Dzięki za piękne widoki ogrodowe

zuzanna2418 napisał:
Może ze mną coś nie tak jest , bo mnie takim widokiem nie odczarujesz , po prostu sama natura , a że pracy dużo no cóż niektórzy mówią że to dla zdrowia

Ja mieszkam na wsi nooooo nie takiej jak Twoja ale dalej pachnie skoszonym sianem-nawet grabię bo siostra ma gospodarkę lasem,a taki stary dom przerobiliśmy na nowy bo nie dało się nic uratować oprócz wiąźby dachowej bo belki były jeszcze z jakiegoś starszego domu brane i pogniły a Mm marzył sie dom z bali ale niestety nie mieliśmy kasy ,zreszta teraz to by ktos powiedział że porwaliśmy sie z motyką na słońce ale bardzo duż o pracy wykonaliśmy sami a na budowie był tylko majster który pilnował murów i my z rodzinką

Verko o, taka zazdrość jest czymś standardowym. Gdy chodzę po cudzych ogrodach to w zasadzie zazdroszcze wszystkiego: u tych uporządkowanych- zazdroszczę porządku i systematyczności. U tych z buszem zazdroszczę kontrolowanego umiejętnie chaosu. Zazdroszczę pomysłów, rzadkich odmian roślin, pięknego otoczenia, dojrzałych nasadzeń, ale wiekszość z nas tak ma

Czuję się tu bardzo dobrze dzięki Wam, stąd między innymi decyzja o otwarciu wątku
A to rabata w miejskim zwana Arlington, co wzięło się stąd , ze przy jej tworzeniu przy mikrych sadzonkach staneły wielkie białe znaczniki. W. skojarzyly się z cmentarzem... Na szczęście rośliny szybko zasloniły te wątpliwe dekoracje


oraz rabata zadnia czyli zamykająca ogrod od tyłu

Wiesiu, oj to zdrowi będziemy przeraźliwie W dodatku regularnie zaliczamy masaż pokrzywami!
Pewnie, że to sama natura, zasilona wieloletnimi pokładami owczego g... bo poprzedni gospodarze hodowali własnie owieczki. Lata temu oczywiście.
Danusiu ja jestem Warszawianka od trzech pokoleń, ale nigdy jakos do wielkomiejskiego życia nie przywykłam. W. pochodzi ze wsi, na wsi też pracował jako lesniczy i do wiejskiego życia ma ogromny sentyment. Hodował owce, drób, pszczoły i ma nadzieję, że jeszcze kiedyś będzie miał swoje małe gospodarstwo.
A propos zwierząt: w naszych ogrodowych poczynaniach pomagają nam:

Kredka:



Pepek (od PePe czyli Piesek Pomorski- znaleziony w ubiegłym roku na zlocie naszego forum w okolicach Słupska)



oraz Kicia, znaleziona z kolei 11 lat temu na działkach na Mokotowie

Witaj Zuzanko Byłam ciekawa ,kiedy założysz tu swój wątek .Ja się tylko bardzo cieszę ,że tu jesteś .Pamiętam Twój ogród świetnie ,jako że byłam w nim częstym gościem .Zawsze podobał mi się jako bardzo romantyczne miejsce .Dla przypomnienia bywałam u Ciebie ,jako Ewa_Rozalka ,pamiętasz ?
Cieszę się zatem bardzo i szykuję się na częste odwiedziny

Ewo Nowinko no jasne, że pamiętam Fajnie, że nawet jak się gdzieś zagubimy, to tu czy Tam się możemy odnaleźć.

wiejski stan na listopad 2011. Dzień, w którym jako posiadacze ziemscy (na miarę naszych możliwości) weszliśmy na podwórko z aktem notarialnym zakupu oraz z butelką wina musującego i plastikowymi kubkami
Na ogniskach dopalały się rzeczy wyniesione w ostatniej chwili przez sprzedających, tu jakoś nie ceni się rzeczy starych, z duszą, o wartości jedynie sentymentalnej. Zostały ściany i piece.








I początki prac remontowych już w grudniu tego samego roku

Podziwiam Was i... nie zazdroszczę Sami mamy za sobą remont stuletniej chałupy po dziadkach, karczowanie zaniedbanej działki nieużywanej od 15 lat, ech - byliśmy młodzi, pełni zapału. Ktoś nawet porównał nas wówczas do amerykańskich osadników Teraz też mamy zbyt duży ogród jak na nasze możliwości obrobienia całości, stąd Twoje opisy są mi bliskie i znaneAle z ciekawością będę śledzić wątek

I początki obecnego miejskiego
lipiec 2010












Zaczęliśmy od likwidacji buszu, starannie wskazując na rośliny, które miały zostać. Albo na swoich miejscach, albo przeniesione w inne rejony ogrodu. Nie wycinaliśmy starych drzew, co często się zdarza w ogrodach przechodzących remont, bo dla nas stanowią one szkielet ogrodu.Należało je tylko uformować odpowiednio do naszych potrzeb.
Na całym obszarze została przygotowana ziemia, założony system nawadniający i oświetlenie, które szybko się niestety popsuło i do tej pory nie znaleźliśmy weny, żeby je naprawić
No i oczywiście przyjechało mnóstwo roślin: cebulowych,bylin i krzewów. W. to fan paproci, host, brunner, liliowców i innych takich, które przypominają runo leśne. Ja w pocie czoła staram się je teraz oznaczyć odmianami, bo W. jakoś nie przywiązuje nadmiernej wagi to katalogowania tego, co sadzi
Czasem dostanie jakieś ciekawostki od klientów.
Ja zaanektowałam część terenu na różankę, choć potem okazało się, że miejsca jest zbyt mało i sporo krzewów wyjechało do wiejskiego. Zostały odmiany nieco bardziej wrażliwe (chyba) i takie, które chciałam oglądać na co dzień.

Potem nastąpiły oczywiście rozliczne etapy ewolucji poszczególnych części ogrodu, ustawiona została tzw. mała architektura w postaci pergoli -podpory na wisterię, płotki wiklinowe wyplatane w pocie czoła na zmianę (wytrzymały cztery lata) oraz wiata na różne ogrodowe różności, zwana przez nas Biskupinem z uwagi na architekturę ...






W. preferuje ogrody nieformalne, o charakterze, nazwijmy to leśnym. Takie skrzywienie zawodowe.

Zuza, jak się cieszę. Znam Twoje obydwa ogrody, a jakże. Fajnie, że znów będę mogła podglądać.

Marysiu my już nie tacy młodzi para 40+ i 50+ Ale życie w mieście, nawet na jego obrzeżach to nie dla nas. Tu póki co są źródła naszych dochodów, więc emigracja jest wykluczona, ale może kiedyś
Ogród nigdy nie będzie wyglądał jak z katalogu a dom nigdy nie będzie rezydencją rodem z Sielskiego Życia na Werandzie Country. Teren obsadzamy w taki sposób, żeby po kilku latach rośliny opanowały go na tyle, że odchwaszczanie stanie się ograniczone do minimum. Popełniliśmy klika błędów robiąc rabaty bylinowe, które regularnie zarastają (ratuje nas gruba warstwa zrębek jako ściółki- łatwiej chwasty wyłażą) . Przeryliśmy glebogryzarką ogród frontowy dziabiąc na milionpincet kawałków kłącza bylicy i dzikiej marchwi, które teraz wybijają w gęsty las.
Susza sprzed dwóch lat mocno nadwyrężyła nasadzenia.
Nie upadamy jednak na duchu i mamy nadzieję, że kiedyś z chaosu wyłoni się ...coś fajnego
Anitko witaj Podlasianko Północna