Idzie Jasio Ślimak. Teczkę w ręku trzyma. I myśli ze smutkiem: ferie były krótkie
Już po wszystkiem! Zlot uważam za udany, mimo nieziemskiego upału, co zawsze powoduje perturbacje dotyczące np. składowania żywności.
Ale tacy goście to skarb prawdziwy! Pierwszy raz mieliśmy u siebie tak liczna grupę, 25 osób w tym piątka dzieci i cztery psy (dwa nasze) . I daliśmy radę!
Na razie odpoczywam w pracy
Maju powiedzmy, że będę je dzielić z uwagi na plany rozdawnicze sadzonek, chłopaki na zlocie u naszej Misi zrobili rabatki na dużej skarpie, które trzeba będzie czymś obsadzić
Wiesiu fotki będą, choć jak sama wiesz, atmosferę trudno pokazać na zdjęciach
Miłko na razie debiutuję z daliami, zauważyłam w ostatnich dniach przemierzając Lubelszczyznę, że w ogródkach wiejskich, nawet przy zachowaniu ich charakteru dalie już mało kto uprawia. Przed wyjazdem jedna zakwitła, pokażę, jak zrobię porządek ze zdjęciami.
Danusiu no to wspaniałego relaksu!
Anitko tak, tym razem na Lubelszczyźnie, z udziałem naszych przyjaciół z regionu. A floksy mam głownie NN. Z odmian mi znanych dobrze u mnie rośnie Ludmiła, Bright Eyes, Blue Paradise, White Admiral. Jurek pewnie ma jakieś typy jako zaprzyjaźniony z floksami .
Jureczku jasne!

Spotkania ogrodnicze w realu, to to, co najbardziej cenię .... Fajnie, że można się spotkać z ludźmi o tej samej pasji, pogadać o roslinach, ogrodach , ale oczywiście nie tylko o tym... Wiele razy podkreślałam, że przy takich spotkaniach nie interesuje mnie przynależnośc forumowa i było mi żal, że w organizowanym przez nas zlocie ogrodników polskich, wzięło udział tylko kilka osób spoza zielonozakręconych. Wydawało mi się, że nasza pasja powinna łączyć ponad podziałami forumowymi a tymczasem, przy ogłaszaniu zlotu, doszło do różnych niemiłych i niepotrzebnych sytuacji. Nikt z nas nie ma tyle czasu, by udzielać się na kilku forach, bo wtedy godzinami trzeba by siedzieć w sieci, zamiast w ogrodzie, ale jest w nas chęć poznawania braci ogrodniczej z całej Polski. Jest we mnie nadzieja,, że kiedyś się uda zorganizować taki zlot, na który przyjadą ludzie, których korzenie zapuszczone są gdzieś indziej, ale którzy z przyjemnością spotkają się z nieznanymi ogrodnikami.

Mam nadzieję, że Wasze spotkanie się udało, choć faktycznie, podejmowanie 25 osób we własnym ogrodzie, to już niezłe wyzwanie. Sama z chęcią zajrzałabym realnie do Was, tym bardziej, że klimat ogrodu, jaki odbieram z Twoich zdjęć jest mi bliski. Czasem patrzę na Twoje zdjecia i wydaje mi się, że były robione w mojej zarośniętej Jędrzejówce.
Te upały mnie wykończaja, zwłaszcza, że muszę się spieszyć z przebudową części ogrodu Przez nie, rośliny wyglądają już nieco jesiennie, szybko przekwitają.

Polu tak, te spotkania z ludźmi, których zna sie tylko z ekranu komputera są pełne niespodzianek. Ale tych przyjemnych. To był już nasz trzeci zlot. Co w tym wszystkim jest najfajniejsze, to to, że mamy możliwość goszczenia w naszych prywatnych ogrodach. To oczywiście zawsze jest pewnym obciążeniem dla gospodarzy, ale nawet przy tych 25 osobach i obowiązkach związanych z zapewnieniem komfortu gościom był czas na rozmowę, posiedzenie w miłym gronie i relaks.
Poza odwiedzinami u nas we wsiowym byliśmy jeszcze w dwóch miejscach na Lubelszczyźnie: w ogrodzie na skarpie u Misi, która może część forumowiczow zna z FO i w Kijanach u Teresy i Tadeusza, którzy również na FO pokazywali swój poprzedni ogród w Nokłach.
Póki co czekam na zgodę na publikację fotek z wizerunkami zlotowiczów.
Więc na razie kilka obrazków bezosobowych

Sznur samochodów zajął całe podwórko


Kredka patrzyła z niechęcią na suczkę Tereski i Tadeusza, ponieważ Pepek adorował ją przez całą wizytę

I w ogóle pozwalano jej na wszystko

Hitem okazał się hamak zawieszony w sadzie. Na szczęscie kupiłam bardzo mocne taśmy mocujące, bo w porywach obsiadała go piątka nieletnich

Na uporządkowanie ogodu nie mieliśmy juz czasu zajęci domem i aprowizacją. Poza tym panował upiorny upał, więc i tak byłoy trudno. Ale mimo chwasciorów i niewykoszonej trawy pełnia lata zrobiła swoje.

I jeszcze kilka widoczkow z wiejskiego
Albiczukowski powoli nabiera masy. Powoli, bo tam sucho jak pieprz i za każdym razem , kiedy przyjeżdżamy latem , wlewamy w niego hektolitry wody.





Rabata angielska. Znawcow ogrodów angielskich bardzo proszę o nie pękanie ze śmiechu




Rabaty między domem a sadem




Stół biesiadny numer jeden. Pergola Addamsów vel klatka na orło-sępy chwilowo przekształcona w ruiny namiotu wezyra przy pomocy starych lnianych zasłon. Jakoś musieliśmy improwizować, żeby wykonać jakąś cieniówkę nad gośćmi


Pepek w roli strażnika

Kocham ten ogród miłością wielką a odkąd dotknęłam swoją stopą uwielbiam Jestem szczęściarą , jedną z tych 25 osób Ogród niesamowity, swobodny, pachnący....zaskakujący mnogością zakamarków, do zakochania... W pamięci zachowam cudnych gospodarzy i niesamowitą bandę wspaniałych ludzi z różnych zakątków Polski . I te swobodne ...chwile na pachnącym latem, cudnym Podlasiu

Dorotko a ja poza Waszymi uśmiechami, talentem do tworzenia dobrego nastroju, zachowam w pamięci Twoje i Emi włosy... gęste błyszczące, jak z reklamy. Nie ma sprawiedliwości na tym świecie.

A oto nasi goście






I spotkanie u Misi



Połaczone z pracą u podstaw




Detale ogrodowe

Oczywiście zaglądam, oczywiście czytam od pierwszej linijki, no ale muszę się i wpisać, co zważywszy moją liczbę postów jest wyczynem nie lada!

No i od razu się pochwalę - ja też byłam, widziałam, dotykałam, wdychałam ten cudowny wsiowy ogród! I powiem Wam - on jest JESZCZE BARDZIEJSZY!
Wiem też z ubiegłorocznych doświadczeń, że podejmowanie dwudziestu kilku osób to wyzwanie, ale wiem też, że już w pierwszych minutach gospodyni wpada w stan swoistego oszołomienia, widząc że wszystko toczy się ładnie i składnie i zupełnie nie należy przeszkadzać, ani się przejmować, bo spotkanie napędzane jest jakimś tajemnym ogrodniczym silnikiem (z pewnością na baterie słoneczne).
Było cudownie, dziękuję!

Zgadzam się z przedmówczynią w kwestii naturalnego rozwoju sytuacji podczas zlotu U Małgosi , która jeszcze dodatkowo przygotowała noclegi dla części zlotowiczów, w tym dla nas, spotkanie było cudnie relaksujące, pełne śmiechu, pogaduszek i autentycznej radości ze spotkania.
A na deser piknik na wiszącej skale (prawie) czyli niezwykły ogród Tereski i Tadzia.
Niby płasko, niby normalnie...



A za domem...







Stroma skarpa brawurowo zagospodarowana przez Gospodarzy, którzy włożyli tu pracy i pomyslowości co niemiara!

fajnie masz dwa rożne ogrody (ale chyba to już pisałam)-możesz spełniać wszelakie marzenia ,ze zlotowych zdjęć ,ujęła mnie ogrodowa młodzież ,która jak widać szybko znalazła porozumienie .....i nie trzymała komórek w ręku..

Żanetko, dwa różne ogrody to faktycznie więcej miejsca na spełnianie marzeń, choć i dwa razy wiecej rozczarowań
Młodzież zintegrowała się błyskawicznie, byli praktycznie bezobsługowi, a komórki poszły w ruch dopiero późnym popołudniem, kiedy aparatami łowili przelatujace bociany.
Gdyby nie plaga much obsiadających dosłownie wszystko, uważałabym że wszystko udało się na sto dwa

Dzielżany w wiejskim już pięknie kwitły na początku sierpnia, z wyjątkiem dwóch odmian, które jeszcze kolorku nie pokazały.
Nazwy odmianowe u większości już gdzieś przepadły, więc nie podaję z wyjatkiem dwóch.













Hot Lava

Double Trouble


Ostatnie liliowce



















Jak ktoś ma ochotę to zapraszam na bardzo kolorowy odcinek Roku w Ogrodzie (dostępny w necie), gdzie W. siedzi w kolorowych bylinach na szkółce u Natalii oraz demonstruje nowego szkodnika bukszpanów- ćmę bukszpanową. U nas na osiedlu w ogrodzie wykonanym przez W. kilka lat temu własnie sie pojawiła. Bukszpan wygląda koszmarnie, co zreszta widać na filmie. Wczoraj oglądaliśmy krzew ponownie i widać, że te żarłoczne gąsienice objadły nawet korę z pędów, więc regeneracja nawet po zwalczeniu inwazji może nie nastąpić.

Zuziu ćma bukszpanowa jest już w Warszawie ostatnio oglądałam jej zniszczenia w Krakowie i okolicach, ale ma zawrotne tempo rozłażenia się, to na Śląsk pewnie też już dotarła a ja mam jeszcze takie młode, świeżo porobione obwódki, aż żal będzie usuwać

Dzielżany to moje najnowsze planowane nasadzenia, ale pewnie dojdzie do nich dopiero za 2 lata, jak na razie są tylko w głowie i należałoby przelać na papier żeby nie uleciały

Maju no wlaśnie my też o Krakowie słyszeliśmy, a tu nagle bum! Pod bokiem nam się pokazała. Zresztą długi czas pewnie nie wiedzieliśmy, że jest, bo ona zaczyna żerowanie od środka krzewu i z wierzchu nic nie widać w początkowej fazie.
Na razie W. prowadzi opryski obserwując co na nią zadziała.
To ja Ci o dzielżanach przypomnę w stosownym czasie

Jeszcze troche hortensji, które nam w wiejskim ładnie rosną. A że robi się gęsto, postanowiliśmy od przyszłego roku ciąć co drugą na drzewko.
Powierdzam także opinie o Hayes Starburst: kwiaty oryginalne, ale pokrój krzewu do bani. Pokłada się i w związku z tym wiecznie jest zakurzona albo ubłocona w zależnosci od pogody. No chyba, że posadzić ją w trawniku.













I nasz kolega (znienawidzony przez Pepka)

Oj dzieje się u Ciebie Zuzanko super są takie spotkania ! aż Ci przez chwilę pozazdrościłam
Na tej stronie fotce pokazałaś malwę ,strasznie mi wpadła w oko .Pamiętasz może jej nazwę ?
Hortensję Hajess Starburst przycięłam w tym roku prawie przy ziemi i powiem Ci ,że długo się trzymała ,a potem łatwiej było ją zabezpieczyć .Ale bez dwóch zdań jest to piękna hortensja

Jestem zakochana w Twoich dziełżanach!
A moja Hayes rośnie na bylinowej i w wyniku wypadku z psem, ma tylko jeden kwiatostan. ..

Zuziu, no to miałaś emocji zlotowych moc. Ale myślę, że one są bardzo pozytywne i dodają energii niesamowitej. Brawo za organizację, bo i goście jak widać, zadowoleni bardzo

Odcinek o ćmie bukszpanowej zaraz obejrzę, bo to co zobaczyłam w Krakowie w jednym z ogrodów, obok których przechodzę, wprawiło mnie w rozgoryczenie. Bukszpany wysokie na 120cm, pięknie formowane, w ciągu dwóch tygodni przestały istnieć. Zostały tylko suche niteczki nerwów liściowych na cieniutkich gałązkach. Czegoś takiego nigdy wcześniej nie widziałam.

Zuziuwidzę że miałaś wspaniałych gości i czas cudnie spędzony ja odpoczywałam w ogrodzie Gosi i odwiedziłyśmy kilka szkółek

Zuziu-program obejrzałam trochę to przerażające co potrafi zrobić ta ćma, ale jak mówi Twój mąż jest nadzieja ,że bukszpan przeżyje...

Trochę sie obawiam, zeby te bukszpany nie wygladały tak jak wszystkie kasztanowce w Polsce.
W sumie chyba na szrotówkę tez nie ma skutecznego sposobu.