Arboretum w Bolestraszycach założone zostało w 1975 r. Położone jest 7 km od Przemyśla i należy do cennych zabytków przyrody i kultury Małopolski. Zajmuje powierzchnię 308,13 ha. W Arboretum gromadzono kilka tysięcy gatunków, odmian, form roślin w kolekcjach m.in. dendrologicznej, pomologicznej, roślin wodnych, bagiennych, rzadkich, zagrożonych, ginących i chronionych we florze polskiej, roślin z rodziny wrzosowatych oraz szklarniowych, użytkowych i biblijnych (2200 taksonów drzew i krzewów, 1200-roślin zielnych i 180 taksonów roślin szklarniowych). W Bolestraszycach jednoczą się historia i czas współczesny. Historyczne założenie obejmuje park i dwór, w którym w połowie XIX w. mieszkał i tworzył znakomity malarz Piotr Michałowski. Arboretum obejmuje także dziewiętnastowieczny fort dawnej Twierdzy Przemyśl. Wiekowe drzewa, pozostałe z dawnych ogrodów zamkowych, stanowią malowniczy akcent wśród nowych nasadzeń, na które składają się gatunki obcego pochodzenia i rodzime drzewa, krzewy oraz rzadkie, zagrożone, ginące i chronione gatunki roślin. W Muzeum Przyrodniczym prezentowane są wystawy stałe „Chrońmy ptaki”- wystawa ornitologiczna i wystawa fotograficzna autorstwa prof. J.Pióreckiego „XXV lat Arboretum Bolestraszyce”. W oparciu o wystawy i zgromadzone kolekcje roślin działalność edukacyjną prowadzi Centrum Edukacji Dziedzictwa Kulturowo-Przyrodniczego. Na terenie Arboretum prezentowane są również rzeźby- wiklinowe obiekty powstałe w czasie Międzynarodowych Plenerów Artystycznych „Wiklina w Arboretum”.

W Arboretum byłam dwukrotnie, 6 lat temu i w ostatnia niedzielę. Obydwa pobyty w czerwcu, a więc inaczej niż na zdjęciach powyżej .
Są miejsca, które się w ogóle nie zmieniły, ale są też nowe.

Gunnera niedaleko wejścia



Chyba nowa część, hostowisko i kolekcja irysów syberyjskich





Ogrody tematyczne





Podoba mi sie podejście do chwastów, ten cypryśnik rośnie w morzu pokrzyw



Ten skrzyp też jest bardzo dorodny i dekoracyjny



A łany pióropusznika przenika pokrzywa i podagrycznik



Wciąż obecna wiklina



Piękna magnolia Wilsona



Przekwitajhące niestety różaneczniki i azalie, znów nie zdążyłam na kwitnienie



Tego miejsca 6 lat temu nie było, nowa ścieżka, gabiony i barierki. A za barierką wykoszony podagrycznik



Tunel z glicynii, też już niekwitnący



Pień wiekowej akacji



Nasadzenia prawie pałacowe. Bukszpan zdrowy, ale wszędzie pułapki feromonowe







Kolejne piękne kompozycje





Marcel Menard



Zakątki

Olbrzymie akacje oplecione bluszczem



I chyba najbardziej kolorowe miejsce w Arboretum



Wielki kwitnący tulipanowiec Aureomarginata













Spędziłyśmy tu masę czasu







Jeszcze raz akacja z bluszczem



I widoki z punktu widokowego





To też nowość, labirynt wiklinowy, niestety prowadzi donikąd



I słynne bolestraszyckie cypryśniki





I równie słynne stawy








To już wszystko prosze wycieczki

Marta czy ta ścieżeczka to są rzeczywiście czaszki czy tylko kamienie, jakoś tak strasznie to wygląda?
Mam nadzieję że kiedyś tam zawędruję.

Maju kamienie to były oczywiście , ogród się nazywał "Forteczna ścieżka", cokolowiek autor miał na myśli

Też miałam zapytać w związku z czym te odlewy czaszek. Jakoś to bez sensu wygląda i chyba do niczego nie pasuje...

No właśnie, bez sensu takie kamienie i taka nazwa.

Marto, dzięki za zdjęcia, bardzo inspirujące , nie wiedziałam, że mam kawałek w podobnym stylu , za płotem pokrzywy po pas , co prawda miejskie, ale nikt nie sprząta, a każdy spacerowicz głośno komentuje jakie to niechluje tu mieszkają, chyba znacznik tam postawię .

A rh to na 100% nie Marcel Menard, znam, bo mam , Marcel ma oliwkową plamkę i kolor nie ten, może Peter Alan .

Ewa, Majka te ogrody tematyczne były zamknięte takimi płotkami z wikliny, jak labirynt i wszystkie na planie koła. Do każdego trzeba było zajrzeć, żeby zobaczyć pomysł. Ale powiem szczerze, że zaden nie chwycił mnie za serce, a czaszki rzucały się w oczy . Nazwy, czy tytułu też nie pojmuję

Krzysia tak czułam, że z tym rodkiem coś nie tak . Ale ja specjalistką nie jestem, mogłam coś pokręcić, albo etykieta była mylna, takie też się zdarzały, na przykład piwonie w większości źle podpisane.
Podejście do chwastów bardzo budujące, zwłaszcza obecnie, bo rosną po deszczach jak nigdy i większość z nas ich nie ogarnia

Ja byłam w Bolestraszycach kilkakrotnie i obserwuję jak się arboretum zmienia i rozrasta.
Może dorzucę nieco innym okiem aktualne ujęcia

W nowej części ciekawe budowle nie bardzo wiem co to





Nowe irysowisko fragmentarycznie








Oprócz irysów znalazły swoje miejsce hosty i żurawki



budowle wodne



i kolejne spacerowe ujęcia





magnolia zachwyciła i mnie



i spaceru ciąg dalszy









Taką różę chętnie posadziłabym w żywopłot, czy ktoś coś wie co za jedna?



No i dotarliśmy do piwonii











I najbardziej kolorowej części

Spaceru ciąg dalszy
Część wodno bagienna















Wiklinowo, gąsieniczka na drzewie



Coś pachnącego



I pomału zbliżamy się do wyjścia









i to by było na tyle

Ja byłam w Bolestraszycach jeden raz.
Podobało mi się wiele zakątków, ale odniosłam wrażenie, jakby zarządzający tym arboretum nie mogli się zdecydować, jaką drogą pójść. Odebrałam to miejsce, jako ....eklektyczne, bez spójnej myśli ogarniającej całość.
Czy nie odnosicie takie wrażenia?

To podobnie, jak mój ogród, eklektyczny .

Jeśli chodzi o rodka ze zdjęcia Marty, to na pewno był Peter Alan, bo to akurat pamiętam [takiego zasuszyłam w 2019 r.] .
Ja zdjęć zrobiłam niewiele, byłyby powtórkowe.

Ta kolorowa część, z irysami i peoniami, to też nowe założenie.

byłam w Bolestraszycach w czerwcu 2018, irysy były, wyglądały na posadzone w sezonie wcześniejszym.
Co do koncepcji, imo ewentualny pomysł botaniczny zszedł w ostatnich latach na drugi plan wobec ekonomicznego, czyli sadzą to, co, jak im się wydaje, przyciągnie ludzi (mają np. sporo dereni kousa i florida). I tyle, jeśli chodzi o koncepcję. Ale mogę się mylić. Wojslawic nie dogonią ale dobrze, że ktoś i tam zauważył, że ludzie chcą oglądać różne zielone:) i starają się nam to zapewnić.

Jesienią , to już całkowity bałagan , chwastów mnóstwo , ale przy słonecznej pogodzie bardzo ładnie





paprocie




szklana rzeźba


gunery dobre maja warunki , jedna przy wodzie , jedna na trawniku , jedna przy ścieżce i chyba jedną małą jeszcze widziałam . Nie wiem czy wszystkie to manicaty , czy tylko ta przy wodzie to olbrzymka a reszta to trinktorie




Beata