Kasiu, czy krzewuszka z siewki powtarza cechy mateczne ??? Swoje swego czasu usuwałam a widzę że u Ciebie ładnie kwitnie

Witaj Verciu!
Dzisiaj mistrzowie drugiego planu, sytuacja jest skomplikowana, te dwie siewki, na zdjęciu jedna , wyciągałam spod hortensji bukietowej i miałam wielki apetyt na odmianę Living Bobo. Przyznam, że po liściach siewek nie rozpoznałam, że to krzewuszki. Zakwitły jednak i ujawnily się już w zeszłym roku, jako dwuletnie roślinki. Po kwiatkach mogę powiedzieć, że są to siewki odmiany Red Prince. Jak widać pięknie powtarzają cechy rodziców i kwitną od drugiego roku. Ciekawostką jest, że nie miałam krzewuszki w ogrodzie i nasiona musiały przywędrować z licencjonowaną sadzonką hortensji w doniczce. Możesz spokojnie sadzić sieweczki w wyznaczonych miejscach, szybko będziesz miała z nich pociechę. Możesz je nawet przehandlować, lub wymienić jeśli posadzisz do doniczek,.

Jedna z tegorocznych krzewuszek z siewu, trzeci rok wogrodzie



Ta sama siewka w zeszlym roku, czyli dwuletnia, pierwsze kwitnienie



zdjęcie na zeszłoroczny konkurs o paprociach (bez nagrody)

Naturalne kulkowanie



Bardzo szczegółowa relacja, krok po kroku, z pól dniowej wycieczki.







Etap pierwszy, stara aleja lipowa



Są tu w okolicy dwie takie aleje, druga jest pod Kamieńcem i pamięta przemarsz wojsk napoleońskich.











Bajają, że w drzewach zaklęte są ludzkie dusze. Jeśli to prawda, to to jest kobietą.



cdn

Cudne te lipy, kocham wielkie drzewa choć tyle liści potem trzeba sprzątać.
Kulkowanie śnieżne też dopadło moje róże, uwalniałam je bo niektóre łamią się pod ciężarem.

Kasiu, masz ogród pełen roślin wręcz niezniszczalnych. Ja lubię kupować jakieś konkretne odmiany, ale tylko dlatego, że dają mi jakiś obraz tego, co z tego docelowo wyrośnie. Jednak jak tylko mam możliwość przyniesienia do siebie roślinki z czyjegoś ogrodu, zwłaszcza takiej, która przekazywana jest już jakiś czas z rąk do rąk, od cioci, babci, sąsiadki to bardzo chętnie to robię. Widać po tych roślinach, że są jakby z innych czasów Tych, kiedy to wszystko było bardziej trwałe, bardziej odporne, bardziej swojskie… jakieś takie bardziej natywne… Zostaję tutaj i postaram się przejrzeć choć pismo obrazkowe

Tak Maju, można chodzić codziennie, nie znudzi się, dobrze, że nie muszę tu zamiatać liści. Ciężki, mokry śnieg już połamał dużo gałęzi w lesie, u mnie się osypał w ogrodzie, bo wyszło trochę słoneczka.

Asiu u mnie to taki skansenowo parkowo ekologiczny ogród nastawiony na efekt z dużymi wpływami naturalnych tradycyjnych ogrodów angielskich, czyli sadzimy i zostaje co rośnie, a my nie przeszkadzamy. Na forum znajdziesz ogrody bardziej ciekawe z kolekcjami roślin, wieloletnie, prowadzone przez profesjonalistów z kunsztem i zacięciem. Zachęcam do zwiedzania i odwiedzania także działu „Kategorie" z katalogami. Pomimo tak wygórowanych wymagań i upodobań, co jest zupełnie na miejscu i podnosi poziom forum na wyżyny, myślę, że czasem też potrafię czymś zaskoczyć i chyba o to chodzi. Chętnie wymienię się na rośliny, jeśli coś sobie upatrzysz, ale jak napisałaś większość to pospoliciaki, mam tu też trudny teren, żółty, czysty piasek i trochę żwiru z moreny dennej. Powodzenia! „Witamy na najlepszym forum” brzmi dumnie, ale jest to prawda.

Tu jest dobre miejsce na pierwiosnki, tu dosadzę wszystkie inne.

Pobudka, wracamy do rzeczywistości, wycieczki ciąg dalszy…

Płeć drzew, to chyba chłopak, ale może być to tragiczny koniec poprzedniego żywota... albo opowieść z cyklu: „Co drzewo widziało?”. Nic ciekawego. Idziemy dalej.







Teraz najkrótszą drogą do jeziora. Jak niski był łazik, że zostawił ślady na śniegu, a gałęzie nieosypane? Leśne dziwy…













Dalej dookoła jeziora ścieżką sarenki. Robi się stromo.

Mieszkasz w przepięknej okolicy

Dziękuję Veruś, dlatego się zdecydowałam na przeprowadzkę, gdzie nie pójdziesz tam lasy i jeziora. Opowiedziałam Ci szczegółowo o krzewuszce i zamieściłam zdjęcia poglądowe, ale zostało u góry, trzeba się cofnąć na stronie. Siewki powtarzają cechy, mam dwie i ładnie kwitną już od drugiego roku.

Witaj Kasiu .
zaciekawiła mnie u Ciebie róża na zdjęciu nad pierwiosnkiem ,może wiesz jak się nazywa.
Pozdrawiam

Katarzyna2021 napisał:

Kasiu dziękuję

Maju Franusiowa ta róża to Paszmina inaczej mówiąc Pompon Flower Circus-Pomponowy Cyrk Kwiatowy posadzona wiosną, kwitnie pięknie za pierwszym razem, drugie kwitnienie i już trochę słabiej.

Korekta 26.12.2022, Maju ta róża była blednie opisana jako Pashmina , teraz jest nn.

Proszę Verciu, niech się chowają dobrze Twoje krzewuszki z nasion.


Teraz mnie nie ma, bo czekam na przesyłki, lub zwrot pieniędzy, kurier twierdzi, że dwukrotnie odmówiłam przyjęcia przesyłki. :
patel
Macie pojęcie? JA „odmówiłam przyjęcia przesyłki z cebulami”, JA?. dwukrotnie?,

Słowo przeciwko słowu.

Wspominki. Czasem nie mogę znaleźć swoich wcześniejszych wpisów w katalogach, jak zdjęcie róży Lavender Lassie , więc może powielenie na swoim profilu uchowa te odmiany mojego autorstwa na zz.

biały czosnek olbrzymi Mount Everest



pelargonia angielska Aristo Salmon

Nie tylko zabezpieczeniami człowiek żyje. Wycieczki nad jezioro ciąg dalszy. Brniemy po kolana w śniegu ścieżką sarenki po stromym zboczu. Szeroka droga przejazdowa jest kilkaset metrów dalej, ale nie dla nas.





Trop łosia w wysokim osypującym się śniegu, teraz idziemy śladami łosia.

Jak to jest być łosiem,
Gdy na dworze minus osiem?



















W samym sercu torfowiska wysokiego, tutaj bezpieczniej jest pod drzewami, ścieżka łosia jest bezpieczna, ale prowadzi na wyspę. Śnieg osypuje się z drzew i wychładza warstwę aury przy ubraniu, więc trzeba się wycofać na wyższy teren, żeby się nie wychłodzić, bo to dopiero połowa drogi. Jest -8.stopni C

Ktoś zrobił żart i postawił nową platformę na wysokich palach. Teraz wszyscy twierdzą , że tak obniżył się poziom wody w jeziorze. Gdyby tak było platforma, poziom wody i śnieżka byłyby dawniej na jednej wysokości, ale tak nie było. Droga była i nadal jest powyżej, na niskiej skarpie, czyli to platforma została podniesiona, a nie obniżył się poziom wody.



Droga powrotna zajmie dwa razy więcej czasu niż zwykle.





Ściemnia się, ale znam drogę i mogę chodzić po nocy.



poranny widok drogi powrotnej



Już widać dach chaty.
śpieszmy napić się herbaty

Piękne widoki! Przypomina mi się program "Piórkiem i węglem" prof. Zina, który uwielbiałam.

Kasiu mieszkasz w pięknej okolicy
Dziękuję za fotorelację. Miło było pospacerować po leśnych ostępach

Przyszła odwilż, będzie co wspominać latem. Dorota, dzięki! Chata jak z prof. Zina, też oglądałam jako dzieciak, jak wyczarowuje z kilku kresek i cieni prawdziwe arcydzieła polskiej architektury. Chata nie aż tak się chyli jak na jego akwarelach. Wygadała ślicznie tego dnia.



Patrzę jak dokładnie odśnieżają betonowe chodniki, potem na tą wymuskaną powierzchnie pada deszcz i zamarza to w idealne lodowisko. U mnie tylko niedokładnie odgarnięty nierówny pasek śniegu, żeby się nie zapadać i nie ma problemu z lodem.

Basiu, dziękuję za dobre słowo, też tak myślę, nie napisałam o ścieżce zająca. Najpierw przebiegł mi drogę z prawej na lewą stronę, a potem dalej po 5 minutach z lewej na prawą i już mnie zupełnie rozśmieszył na koniec wyprawy. Za szybko żeby zrobić zdjęcie.
Następna wyprawa przy ponowie będzie do wilczego jaru.