Aniu, wysiewy parapetowe masz imponujące , a ja dopiero niedawno wysiałam pomidory , czas się zmobilizować na pozostałe wysiewy

Jakie śliczne sasanki..!

Może to jeszcze nie choroba, ale zauroczenie na pewno.. wyjątkowo jakoś w tym roku je lubię..

Z rodka będziesz zadowolona, pięknie kwitnie co roku.

Betinko, pewnie że ani do garnka ani do słoika.
Coś mi się majaczy, że Twój Szkodnik nie tylko w kwestii sasanek bywał nadgorliwy.

Ewuś, właśnie pamiętam, że masz Petera i bardzo go sobie chwaliłaś, Monia chyba też. W planach zakupowych miałam tylko Calsapa,
owszem był w Biedronce jeszcze jeden egzemplarz, ale jakiś wysuszony i połamany, że chwilowo zrezygnowałam z niego.
Był jeszcze Percy Wiseman, Nova Zembla, jakiś czerwony - nie pamiętam nazwy i Hoppy. Ten ostatni nie dawał mi spokoju więc
przytargałam Peterowi towarzystwo.



Danusiu, no widzisz trafiło mi się jak ślepej kurze.

Wiesiu, jest tego trochę, kilka szałwi, reszta to żurawki. Na działce nie mam wody, będę musiała całe to "towarzystwo"
trzymać na parapetach i na balkonie do czasu aż spadnie jakiś deszcz.



Nelu takie zwyczajne te moje sasanki, ale lubię je, na szczęscie choroba sasankowa jeszcze mi nie dokucza.
Rodki zamierzam trzymać na balkonie, tu chyba uda mi się zadbać o nie jak należy. Narazie piją wodę i czekają na donice.
Nie mogę się doczekać kwiatów.



Na działkę nie chce mi się chodzić, sucho jak na pustyni, tulipanom usychają nierozwinięte pąki, te które rozkwitły są o połowę niższe niż zwykle.
Budleje wyprowadziłam na małe drzewka, były zielone przez całą "zimę', po fali mrozu wyglądają jak uschnięte, albo spalone.
Kaliny japońskie były obsypane pączkami, niestety nie zobaczę ani jednego kwiatuszka. Rodki mają nie zielone ale seledynowe liście.
Czekam na deszcz , a w domu.... nie mam już gdzie ustawiać popikowanych żurawek.











Dziś od rana świeci słońce i wieje wysuszający wiatr.

Elu, dosłownie oniemiałam na widok Twojego roślinnego żłobka! Żurawki siejesz! ja mam glownie porazki, jedyne co mi wychodzi to siew do gruntu cynii i słoneczników

Aniu -normalnie żurawkowa plantacja ,rodki super wybrałaś ,mi w tym roku nie udało się nic kupić

Ale uprawa! Nie wpadłabym na to, żeby wysiewać żurawki! Choć, nie wiem, czy Ci się chwaliłam pierwsze żurawki krwiste miałam z siewu. Już nigdy nie miałam tak pięknych kwiatów żurawek, jak przy tych egzemplarzach.
Ja też miałam już rodki w koszyku, ale postanowiłam, ze już nie będę sadzić, bo rodkowych miejsc już u mnie brak.

Aniu ale się zażurawkowałaś o gdzie to wszystko wysadzisz
Ja żurawki odmładzam przez sadzonkowanie, choć w gruncie jedna mi wyrosła z siewu, ale wysiewać to bym nie wpadła na to
Fajny ten Hoppy jak to dobrze że nie chodzę do Biedronki

Aniu ... no, dobrze, że nie masz kota bo by było po żłobku Ale masz dziewczyno zacięcie, podziwiam. Może w weekend coś popada?
Ja się również na Calsapem zastanawiam. Muszę zobaczyć do biedronki w poniedziałek, może akurat?

Ania no powiem Ci że poszalałaś z tymi żurawkami normalnie chciałabym na żywo zobaczyć jak to w domu wygląda

Zuziu, nie dziwi mnie Twoja reakcja, bo ja sama jestem zaskoczona ilością moich " żłobkowiczów ".
W ubiegłym sezonie nie wysiewałam żurawek, teraz zamierzałam wysiać tylko tiarelle, ale jakoś mnie poniosło.
Widać nasionka miały dużą siłę kiełkowania i tyle ich wzeszło, a jak wzeszły, to już wszystkie popikowałam, bo obawa, że
mogę wyrzucić jakąś przyszłą ciekawą roślinkę, powstrzymywała mnie od unicestwienia tego drobiazgu.
Po wschodzie wszystkie wyglądają prawie tak samo, dopiero po kilku tygodniach uwidaczniają się różnice.
Już teraz widzę 4 bardzo ciekawe egzemplarze żurawek, tiarelle raczej zachowują cechy rodziców

Żanetko, fakt ponad 300 szt, to już plantacja.
Co do rodków - to nie było innej opcji.

Miłeczko te krwiste żurawki siałaś czy to były samosiejki, bo jakoś nie kojarzę ?
Oprócz Calsapa też miałam nic nie kupować, ale ....

Maju, oj zażurawkowałam.
Miejsca na działce jeszcze mam, gorzej z wodą.
W naszym ROD nie ma wody, kiedyś sprzedawali na wiadra, a od dwóch lat nawet tego nie praktykują.
Jeżeli nie popada, będę musiała znależć dobry przepis na zupę żurawkową.
Hoppego już raz uśmierciłam, stąd zakup, coś w rodzaju zrehabilitowania się.

Ewuś, to prawda, kiedyś jak mieliśmy w domu Kicię, to moje draceny birdne były, miały zawsze frędzle zamiast liści.
Żurawki ciągle jeszcze lubię, choć ich uprawa nie jest tak oczywista i bezproblemowa, jak to mi się na początku wydawało.
Ta ciekawość i oczekiwanie - co nowego wyrośnie, są bardzo ekscytujące i warte zachodu.

Danusiu, nie chciała byś.
Wszystko poobstawiane.
Oprócz żurawek są jeszcze pomidory podarowane przez sąsiadkę, szałwia omączona i powojnik bylinowy.

Żeby nie było za bardzo żurawkowo, trochę zmaltretowane przez mróz i suszę prymulki.

Aniu jako specjalistka od żurawek doradź mi proszę czy mam jakoś podzielić kępę
tiarelii, która bardzo mi się rozrosła.. i kiedy..?

Powiem Ci, że w życiu nie miałam takich sukcesów w zasiewach.. ale już ustaliłyśmy z Danusią,
że to zasługa parapetów.. a także dobrego materiału siewnego..

Czy masz fotkę swojej szałwi 'parapetowej'..? Czy ona będzie już taka niewielka czy jeszcze urośnie..?

Właśnie dzisiaj pikowałam siewki kwiatów.. we wtorek hosty..

Zaciekawiłaś mnie tym powojnikiem.. nie wiedziałam, że też można go mieć z nasion no ale ja
początkującą ogrodniczką jestem..

A co z Twoją pompą..?

Nelu, do specjalistki to daleko, albo jeszcze dalej, ale z mojego skromnego doświadczenia wynika, że tiarelle łatwo się przyjmują po dzieleniu.
Najlepiej zrobić to po przekwitnięciu, chyba, że nie zależy Ci na kwiatkach to możesz podzielić je już teraz.

Oj, duże parapety w blokowym mieszkaniu to skarb i podstawa sukcesu, moje są za wąskie, dlatego doniczki stoją wszędzie
gdzie się da, stoliki. stojak na buty, miski, pudła, podłoga.

Szałwie, które od początku stały na parapecie mają około 12 cm wysokości, te stojące na stojaku mają mniej słońca i są dużo mniejsze.
Na fotce te mniejsze ok, 6 cm.

Prz okazji ciekawostka, 2 krzaczki szałwi z ubiegłego roku przetrwały zimę i żyją, nie wiem tylko czy suszę przetrwają.

Do posiania powojników namówiła mnie znajoma i obdarowała nasionkami. Posianych było całe pudełko, ale pikowanie przeżyły
tylko cztery.



Studnia niestety narazie jest bezużyteczna, woda najwyrażniej opadła i jest poza zasięgiem.
. Fachowiec, który ją wiercił nie prowadzi już firmy, a czy uda mi się znależć kogoś, kto by się podjął pogłębienia.

Bój się Boga kobieto..! zerknęłam na godzinę wpisu - nie sypiasz..?

To pytań ciąg dalszy.. kiedy siałaś szałwię? czy jakoś zasilasz siewki?
Moje od miesiąca właściwie nie podrosły i nie wiem co jest..
Dalie ładnie rosną, orlaya też nieźle a szałwia nie chce..

Nelciu, bywa, że nie mogę spać czasem wręcz mi nie wolno.

Szałwię wysiewałam 18 stycznia, ( w ubiegłym roku 20 lutego.) jakieś dwa tygodnie po pikowaniu zaczęłam podlewać wodą z płynnym humusem z Biedronki.
Orlayi nie wysiewałam w tym roku, na działce pięknie rośnie od ubiegłego sezonu.

Elu, rh 'Peter Alan' mam. Jest bardzo ładny. Też w Biedronce kupowany. 'Hoppy' kupiłam w Auchanie jako malusieńką sadzoneczkę. W tym roku zakwitnie jednym kwiatkiem. A Twój 'Hoppy' ma pąki kwiatowe?

Pięknie zaprymulkowało u Ciebie Aniu , u mnie z posadzonych wielu została tylko jedna kępka, chyba mnie nie lubią

Ja siałam z nasion kupionych w ogrodniczym żurawkę krwistą.
Przypomniałaś mi, ze nie wszystko od Ciebie wysiałam. Lecę do ogrodu...

Aniu no powiem Ci że po pierwiosnkach nie widać że tyle przeszły -cudnie wyglądają zaklepuję sadzonkę tego ciapiatego

Swietko, Hoppy ma dużo pąków.



Peter Alan ma tylko kilka,


Oba mają pąki w tej samej fazie, więc liczę na jednoczesne kwitnienie, będzie pięknie, kolorki
będa się uzupełniały.

Wiesiu, nie wiem, czy po tych upałach u mnie coś zostanie. Wczoraj wybrałam się na działkę po trzech dniach nieobecności i to
co zastałam pozbawiło mnie radości ogrodowania.

Miłeczko ja też na działce jeszcze nie siałam, czekam na deszcz. Zamierzam wysiać astry, kosmosy, cynie i gazanie.

Danusiu , z wielką przyjemnością jeszcze dziś zadoniczkuję, nawet dwie, ciapatą i jeszcze taką, chyba nie widziałam jej u Ciebie.

Aniu, ogrodowanie uczy cierpliwości i radości z drobiazgów a na klęski często przymykamy oko bo liczymy na to że kolejne radości nas nie ominą