Super, fajne smaczki pokazałaś na zdjęciach. Zieloniutko i sielsko. Nigdy nie byłam w Szwajcarii, najbliżej w tych klimatach to chyba w Alpach Bawarskich.

Dziękuję Miłko , fantastyczne klimaty , jak masz więcej zdjęć to pokazuj

Piękne widoki i szczególiki.
Jak dla mnie ten ogrom gór jest zbyt wielki na codzienność, chyba bym się bała.

Cudowne miejsce Miłko... ale że pod namiotem
Krowa z tym dzwonem Zygmunta mnie powaliła... ale chyba nie jest jej wygodnie a może to byczek....

I też z chęcią oglądnęłabym więcej zdjęć

Miłko, super wyprawa!

Swietko! Można by było powiedzieć, że wyprawa życia, ale po niej nabraliśmy większego apetytu na Szwajcarię i jak nic nie przeszkodzi, jeszcze tam wrócimy.

Ewka! To był pomysł syna, a ja stara harcerka i chodząca po górach w młodości szybko się zgodziłam. Zimno było strasznie przez pierwsze trzy dni, potem się ociepliło i wyjeżdżaliśmy w letniej pogodzie.
Krowa chyba miała dyżur przy szlaku. Zauważyłam, że z dzwonkami biegały w miejscach reprezentatywnych. Reszta była bez.

Majka! Tak, trochę strach, bo wszystko większe jak w Tatrach, zwłaszcza przewyższenia. Wodospady uświadamiały wielkość skał. No i właśnie nam się to chyba spodobało.

Wiesiu! Wiadomo, że zdjęcia nie oddadzą wszystkiego, ale się starałam. Czapka, jak widzisz, bardzo się przydała. Było tylko kilka stopni w plusie.

Zuza! A ja nie byłam w Alpach Bawarskich, choć kiedyś byłam nielegalnie w Alpach w Austrii kiedy to trzeba było mieć wizę, a na wjechałam z kolegą na niemieckich blachach. Ale to było tak dawno temu...

Byliśmy jeszcze w mieście w ogrodzi japońskim. Relację pokazałam TU.

Chętnie pokażę kolejne zdjęcia, bo sporo tego zrobiłam i jeszcze nie okrzepłam po podróży więc wrażenia świeże.

Kolejna wycieczka z miejscowości Grindenwald do Alpiglen. Można powiedzieć, że cel był widokowy, a miejsce, to knajpka, gdzie wypiłam najdroższą szklankę mleka na świecie i to w dodatku chyba było z kartona (chciałam od krowy).
Strach trochę był, bo słychać było i widać spadające w oddali lawiny. Tam też otrzymaliśmy smutną wiadomość, że mąż Justyny Kowalczyk - Kacper Tekieli zginął podczas zejścia z Jungfrau, czyli w masywie, gdzie byliśmy dzień później. My byliśmy nisko, gdzie było bezpiecznie i szlaki były otwarte. Młodzież tez chciała iść wyżej, ale szlaki wyżej były pozamykane.

Pięknie tam... Zawsze chciałam zobaczyć, jak taki dom wygląda od wewnątrz, zawsze mi się będzie kojarzyć z serialem "Doktor z alpejskiej wioski" Moje oko zdecydowanie woli jednolity styl architektoniczny i spójność w tym temacie. No i jakoś nie widać w tej Szwajcarii reklam na bilbordach czy szyldów informujących o wszelakich usługach.
Śmierć Kacpra Tekieli jakoś bardzo mnie dotknęła. Jakoś sportem się nie pasjonuję, ale Justynie bardzo kibicowałam i cieszyłam się, że po zakończeniu kariery fajnie jej się w życiu poukładało...

Miłko wspaniałe klimatyczne zdjęcia, urocze detale wyłapane fotograficznym okiem. Poidło cudne i przytulona do niego hosta (?) bardzo mnie urzekło

Miłko, przepiękne miejsca, i przyrodnicze i te ludzkie - wszystko harmonijne, nic nie zgrzyta. No to mam cel na przyszłość

Halinko! To fajne miejsce do zwiedzenia. Szkoda tylko, że tak drogo

Isia! Dziękuję! To chyba nie hosta tylko dziewanna austriacka, która jeszcze nie kwitnie.

Zuza! Niedawno oglądałam "jestem z Polski", gdzie Polka pokazywała wnętrze takiej chaty, którą kupiła. takie trochę siermiężne. Nie za bardzo mogła coś wewnątrz zmieniać. No i prania na zewnątrz nie wolno jej wieszać, bo ... nie wpisuje się w krajobraz.
W ogóle mało widziałam autochtonów. Pochowali się chyba w tych chatach Niby widać, ze ktoś jest, ale ludzi, pastuchów, dzieci, gospodyń - nie było widać w ogóle.

Teraz podam trochę dzisiejszych zdjęć z ogródka, bo pięknie jest. Strasznie sucho. czekam na deszcz, ale i tak wieczorkiem puszczę podlewanie, bo wszystko uschnie...

Cudności!
U nas też sucho. Wczoraj zapowiadało się na duży deszcz ale poszło gdzieś obok...

Ja się zastanawiam co to za chatki takie małe i tylko z drzwiami, to jakieś pasterskie chatki czy schrono-szaĺasy dla pasterzy, turystów. Bo to chyba nie malutkie domki mieszkalne.
Widoki piękne.

Miłko dzięki..! Za miesiąc ponownie wyruszamy do Szwajcarii, co prawda bardziej na południe w pobliżu
mojej ukochanej góry Materhorn, ale w powrotnej drodze zabukowaliśmy jeden nocleg właśnie
w Luterbrunen..!! Będziemy mogły porównać wrażenia

Nelu! To koniecznie potem pokaż mnóstwo zdjęć, jak ja. Bo jestem strasznie ciekawa tych regionów. Jak napisałam, nie jestem światowa, ale może to zmienię Cieżko mi się wybrać do Berlina, a mam bliżej, jak do Warszawy. Ale jak już tyłek ruszyłam, to może wszystko się zmieni. Luterbrunen jest piękne, ale po miasteczku nie chodziliśmy, bo dużo turystów. Im głębiej w dolinę, tym jest ich mniej.

Ja podejrzewam Majeczko, że mają już tylko wartość zabytkową. Może to było właśnie schronienie pasterzy, może takie bacówki, nie mam pojęcia. A tam akurat krów nie widziałam.

Dziękuję Swietko! U mnie zawsze przechodzi obok, bo mam obok siebie spore jezioro, a tam chmury się rozstępują jak Morze Czerwone!

Pokażę kilka zdjęć z obrzeży Interlaken. Płynęliśmy tam promem, a potem szliśmy bulwarem wzdłuż rzeki. Trochę zajrzałam do cudzych ogródków.

Miejsce, gdzie czekaliśmy na prom

I nadjechał, banderę miał ... biało-czerwoną, czyli poczuliśmy się jak u siebie

Mosteczek i fajny domek dla jerzyków

A w okienku cuda takie

A to już jak poszliśmy szlakiem nieco wyżej. CDN

Miłko- dziękuje za tyle cudownych zdjęć ,fajny wyjazd miałaś i ptasi i zagraniczny ......u mnie też sucho ale pogoda przyjemna i fajnie się grzebie w ziemi,tylko paznokcie całe połamane

Cieszę się, że Ci się podoba, Żanetko! Bo zawsze przy takich okazjach mam wrażenie, że przynudzam

Z ogrodowych wieści - dotarły do mnie przedostatnie dalie. W ogrodzie rosną już niektóre spore, a teraz dopiero będę sadzić. Ale to Bishopy i inne cenne dla mnie odmiany, a maja już spore kły.

Cd wycieczki na Harder Kulm:

Było dość ostro pod górę i tak cały czas. Nie wiem, jak ja tam weszłam, ale eskortował mnie starszy syn i pomagał mi wlec sprzęt .

W oczekiwaniu na prom z synkiem i siostrzeńcem i drogowskaz

Kolejka na szczyt (kolejka do kolejki była jak na Gubałówkę, szkoda czasu, poszłam po nogach)

A na górze czekał taki pan, co sery niesie i piękna roślin, której jeszcze nie zidentyfikowałam.

Na górze:

A w drodze powrotnej trafiliśmy na azyl koziorożców i świstaków:

Pan trzyma jednodniowe cielątko

Bomba!
Póki co zdawkowo, bo mnie robota goni. Ale póki pamiętam, ten kwiat, to buławnik.

Cudnie

Fantastyczne zarówno szersze ujęcia jak i szczegóły. Śliczne te ptaszki w oknie a domek dla jeżyków jakieś dziwnie małe otworki ma . Cieszę się że czapka przydała się jeszcze w tym sezonie i czekam na ujęcia z gór