Danusiu powiem Ci, ze ja to się trochę martwię, bo wsadzałam tak trochę na żywioł, bez jakiegoś planu kompozycyjnego i może wyjść jakaś kaszanka straszna
Poza tym czekam na różankę, tu musi być szał
Ty sobie odgapiaj kochana, choć moim zdaniem Twój ogród świadczy o Twoim niepowtarzalnym stylu, który daje efekt niezwykle przyjaznego, relaksującego, kolorowego miejsca, więc moim zdaniem nie musisz niczego naśladować!

A to lipcowy widoczek z wiejskiego

Pszczoły mają w Waszym ogrodzie niezłą stołówkę

A i dostałam wiadomość z Albamaru... W środę mają wysłać paczkę. Tak, że w weekend będzie co robić Oby tylko pogoda dopisała.

Tak sobie czytam , co u Ciebie wychodzi z ziemi i nagle rozjaśniło mi się pod kopułką , co to u mnie dziwnego rośnie. A to kamasje od Beatki. A cały czas zastanawiałam się, co tam posadziłam

Maggie staramy się zapewnić bioróżnorodność i zachęcić owady do przylatywania i rozmnażania. Zresztą mam wrażenie latem,, ze u nas roi się od latających stworów, a w obejściach obok jakoś nie
Tylko niszczylistka mogłaby się wynieść za dziesiątą rzekę.
No kurczę, mam nadzieję że o mnie nie zapomnieli.
Inko no właśnie mnie też stosunkowo niedawno olśniło, ze to kamasje. Rozparcelowaliśmy wielką kępę podczas poszerzania kwasolubnej i cebule poszły pa wsiem jak mawiają Francuzi

U nas smutny dzień, padła nam najstarsza klacz, szlachetnie urodzona Plomba.


Tu kilka lat temu razem z kucykiem z połamaną miednicą na dożywociu.

Was, a swoją drogą to bardzo długo sobie pożyła.

Odejście każdego zwierzaka to zawsze smutek jednak wieku dożyła fajnego.
Jeździsz konno Zuziu?

Maju Jak patrzę na te koniska, to sama im zazdroszczę. Żarcie, picie podstawione pod nos, łażenie po łąkach i od czasu do czasu wycieczka po lesie... Plomba osiągnęła wiek dostojny i nie sprawiała żadnych kłopotów zdrowotnych. Na wybiegu nawet nie było śladów grzebania kopytami, odeszła więc spokojnie, bez agonii.
Wiesiu o, nie! Ja się koni boję i one to wyczuwają. Konno jeździł W. (ale się upasł i zaprzestał) i jego dwaj synowie. Czasem przyjeżdżają ich znajomi na przejażdżki.

Tu Siwa, były wierzchowiec W.

To przykre gdy odchodzi zwierzak... Trzymajcie się!

Maggie ano przykre...tyle lat. Dziś ostatnia droga z panem bacutilem Zostały się trzy i kucyk.

U nas nadal zimno. Co rano szron. Ogród póki co leży odłogiem, zresztą tak naprawdę to co pilne już zrobione. Nie sprzątam jakoś patologicznie, więc zbieram siły na odbadylanie na wsi Ciekawe czy bociany już będą? Chyba jeszcze za wcześnie, jakoś tak w pierwszej połowie kwietnia przylatywały.

Zuziu zapisuję wątek i wracam czytać od początku! Jak ja mogłam przegapić takie ciekawe czytanie???
Wiejski uroczy, ale ja z dziką rozkoszą podglądam ten miejski busz... cieniste miejsca wyrwały mnie z butów!

Nelu cieszę się z Twoich odwiedzin Jak widzisz, te dwa ogrody to kompletnie inna bajka. Z powodu przewagi miejsc cienistych w miejskim mogę się wyżyć ogrodniczo Słoneczne rabaty mogę planować w wiejskim

Wróciliśmy własnie z wsiowego, trochę wcześniej niż planowaliśmy, bo Wańka narobiła nam strachu. Nie chciała jeść od rana, miała takie rzuty gorączki i w lecznicy już u nas oczywiście wyszła babeszjoza. Mimo kropelek i obroży. Ale taka nietypowa. Na szczęście szybko wdrożyliśmy leczenie i rokowania póki co dobre. Oby nie skończyło się jak z Kredką, bo bym się chyba załamała.

A to powód moich drgawek nerwowych. Na wsi żadne wiejskie odgłosy mnie nie denerwują (jak niektórych miastowych), ale to co wydaje z siebie ten ptak, to monotonne zgrzytanie zardzewiałych zawiasów. Sąsiad ma ich kilka sztuk. Oszaleć można.
Panie, Panowie: oto perliczka- postrach szczurów i miejskich neofitów, którym się życia na wsi zachciało




Relacja oczywiście będzie wkrótce.

Kondziu muszę powiedzieć, że odkąd nawiązałam "kontakt wzrokowy" z piszczałkami, jakoś lepiej znoszę te odgłosy, choć do polubienia dużo mi brakuje No, śmierci w lisiej paszczy to im na pewno nie życzę, choć nie mam złudzeń, że dożyją naturalnego zgonu...

Perliczki, to postrach szczurów???

O, te ptaszory też znam i najpierw poznałam wydawane przez nie dźwięki . długo się zastanawiałam co to za dziwne hałasy u sąsiadów

Polu tak, podobno szczury nie znoszą tego dźwięku bardziej niż ja i zwiewają.
Wiesiu ja też nie wiedziałam, co to za dźwięk, W. mnie uświadomił, a po jakimś czasie wypatrzyłam te stwory na płocie

Zachody słońca u nas bywają malownicze

Widzisz Zuzia, Ty masz za płotem perliczki, a ja mam sąsiada marudę Jak w tej bajce o Smerfach...

Dobrze, że nie zwlekaliście z wizytą u weta. My naszemu Buranowi też dajemy krople, ale przy takim zatrzęsieniu kleszczy zawsze się jakiś przebije przez te jego futro

Maggie perliczki mam u sąsiada, który jest następny za najbliższym sąsiadem. Ten najbliższy zwany jest przeze mnie SN (Sąsiad Nieżyczliwy). No, nieżyczliwy to mało powiedziane. Kłopotów przez niego mieliśmy...Zresztą podobnie jak ten od perliczek, o czym nam ostatnio powiedział, jak sobie z W. pogadali przez płoty przy cięciu sosny podstodołowej. To taki klasyczny przykład człowiek, który odczuwa krzywdę z byle powodu. Pracować mu się nie chce, więc żyje z opieki społecznej. Popija. jak weszła ustawa Szyszkowa, to wyciął wszystkie drzewa na podwórku. Teraz się głowimy, czym się od niego osłonić. Nie lubi, jak ktoś ma lepiej. Jednym słowem archetyp sąsiada- wrzoda na ...pośladku.

Z drugiej strony Bożenka- dobra, energiczna, pomocna. Więc bilans wychodzi na zero.
To ostatnie dary od Bożenki.


Wańka dziś lepiej.

Cieszę się, że z Wańką lepiej SN - to duża przykrość, ale wszędzie można na takego trafić, trzeba się nauczyć z takim żyć. Ja specjalnie nie narzekam, są mniej lub bardziej zyczliwi i też mam taka bardziej serdeczną od której dostałam sporo roślin Na szczęście i ja czasami mogę jej się czymś zrewanżować
A takie jaja sprzedaje mi inny sąsiad

Dla Wańki zdrowia. Kleszczy coraz więcej i nie ma jak się przed nimi w 100% obronić.Trzeba wierzyć, że w końcu mądrzy ludzie coś wymyślą.

zuzanna2418 napisał:
Ciekawe, czy na krety też tak działąją
Dobry sąsiad, to skarb, wiadomo to od wieki wieków. Dawniej, to sąsiedzi nawet przejmowali częśc wychowania dzieci - ja wracałam ze szkoły, szłam do sasiadki. Tam jadłam obiad i odrabiałam lekcje. Do domu wracałam, gdy rodzice po 16 wracali z pracy. Nie było, że na podwórko od razu, czy zabawa - obiad a potem zmywanie naczyń po nim, jak u siebie w domu. Czasem szłam z sąsiadem na działkę karmić króliki i kurki, zbierać owoce, grabić liście a nieraz się zdarzyło, ze trzeba było kartofle sąsiadce obrac, śmieci wynieść.... Potem ja, mając małe dziecko, gościłam córki sąsiadki, która później wracała.