Oj, ciężkie jest życie fotografa... Ja kiedyś połasiłam się na pilota do zdalnego wywołania migawki ale średnio jestem z niego zadowolona, bo w przeciwieństwie do wężyka nie zawsze "zaskakuje"
Też czekam na zamówienie z Albamaru, m.in. na Trzcinniki ostrokwiatowe Karl Foerster i powojnika całolistnego Blue Ribbons. Do koszyka wpadło też trochę floksów i czosnków ozdobnych

Maju no czosnek! Jasne, przypomniałaś mi! Był przecież w ubiegłym roku.
Danusiu wężyk to takie ustrojstwo składające się z kabelka podłączanego do gniazdka w aparacie, na końcu którego jest urządzonko z guzikiem, który naciska się zamiast guzika spustu migawki na aparacie. Czyli robiąc zdjęcie nie dotykasz aparatu i unikasz poruszenia.
Oczar niezwykle długo trzyma kwiaty. A jeżyka hoduję od dwóch lat
Maggie sporo osób woli pilota, a ja jednak zdecydowanym się na wężyk. I z tego co piszesz, słusznie
Albamar zaczął wysyłki nieco wcześniej, trzeba zatem na wiochę jechać z ładunkiem

U nas wieje, wczoraj była pierwsza wiosenna burza. Przedpołudnie słoneczne, a potem wręcz przeciwnie.
Coś tam jeszcze podłubałam w ogrodzie, przycięłam dwie zapomniane hortensje.













Rozkwitła amanogawa w wazonie

Wrócę jeszcze do świąteczno-noworocznego pobytu na wsi. Udało się trochę popracować, choć pogoda była mocno deszczowa. Śnieg spłukało błyskawicznie.
W. zabrał się zatem za likwidację stosu starych palet, który straszył przy upiornej drewutni. Sama drewutnia tez będzie likwidowana, kiedy już ją w całości opróżnimy. Kawałki drewna z palet ładowałam zatem do pustego pomieszczenia w oborze.
Uwolniony został zatem kolejny fragment, który stał się naturalnym przedłużeniem już obsadzonego jesienią placka. Zresztą W. rozochocony zerwał darń także z fragmentu bliżej dereniarni i tam też coś nawtykał.





Tu własnie ten odsłonięty fragment i darń uformowana w Bukę


Ja się zajęłam zrębkowaniem i oczyszczaniem angielskiej, z której musiałam pousuwać kilka drobnych bylin. Nie mają już szans w tym wysokim gąszczu i szkoda byłoby je zmarnować.




Z czynności koniecznych W. wykonał wreszcie podparcie płotu. Od pól wieją tu dość silne wiatry, a konstrukcja z desek okazała się niezbyt odporna.


Usiłowałam dokonać jakiejś inwentaryzacji kolejnych nasadzeń W., które pojawiają się nie wiadomo kiedy. Teraz jest faza na oliwniki...








c.d.n.

W. zamierzył się jeszcze na sosnę pod stodołą, która od dawna fascynował go pokrojem a jednocześnie niepokoiła niestabilnością. Uznał zatem, że najlepiej będzie zrobić z niej coś w rodzaju niwaki w swobodnym tego słowa znaczeniu. najpierw jednak trzeba było zrobić z niej drapaka, który będzie stopniowo ewoluował do szlachetnego kształtu. Pod czujnym okiem i ręką W.
Przed:


i po:


I jeszcze kilka widoczków na całokształty w zgniłej aurze
Autorska




Kwasolubna








Kolejne znalezisko w zaroślach


Pola, od których wieje


Dziękuję za uwagę.

Zuzanno! ile światła w Twoich wiosennych fotkach..!

W wiejskim coraz bardziej przejrzyście.. choć roboty jeszcze huk Was czeka..

Cieszę się z relacji z wiejskiej posiadłości! Fajnie to wygląda, pomimo, ze jeszcze szaro i nie zielono!
Podobają mi się zabudowania, drzewa i płot podparty! Jest atmosfera!
Cudowne zdjęcia wiosenne!

Ogrom pracy włożony w ogarnięcia wiejskiego siedliska... chylę czoła... ale najfajniejsze są Wasze zaroślowe znaleziska-niespodzianki

Nelu światło to ostatnio towar na wagę złota. chmury przetaczają się codziennie i rozbłyski słońca trwają do 20 sekund
Roboty nam nie zabraknie, to fakt. Wiadomo, że stare siedlisko kupuje się w celu wypoczynku na łonie natury
Miłeczko na wsi nie byłam od tamtej pory, dwukrotnie był W. ale chyba wkrótce się wybierzemy razem, potem wkraczają majstrowie lepigliny
Płot jest wielce klimatyczny teraz, podpory rustykalne z odzysku.
Aniu kolejny sezon-kolejne wyzwania A w zaroślach już znaleźliśmy przeróżne elementy dawnego gospodarstwa, niestety w przeważającej ilości znajdujemy zakopane śmieci...
Tu jeszcze widoczek spod upiornej drewutni w stronę domu


A takie coś hodujemy w oborze Chyba zapomniałam włączyć autofocus

Ale jestem ciekawa jak te rabaty będą się prezentowały latem .
Śledzę Twoją relację na bieżąco . Rzeczywiście trochę roboty to Wy macie A nam fajnie tak przed komputerem oglądać zmiany

Też czekam na przesyłkę z Albamar-u. Będzie się działo

Widać żeś miastowa w oborze to krowy się hoduje, nie psy. Psy w psiarni
Nie zazdroszczę Wam pracy, ale z ciekawością zawsze zagladam podziwiając zdolną uczennicę nauk fotograficznych i ogrodniczkę

Od razu widać w Twoich zdjęciach fachowe rady. Super!
No, mieszczuch na wsi nie lubi się nudzić..
Albo do roboty się bierze, albo uciekĺa w miejskie pielesze.
A Wy robotne ludzie wszak..
Buziole Zuza!

Zuza, nawet nie udaję,że zrozumiałam co Danusi napisałaś o "wężyku" , ważne że zdjęcia cudne.
Pracusie jesteście niesamowici ale efekty widać. Lubię Was podglądać i naturalnie czytać. Nigdy nie wieje nudą.

Sosna po liftingu robi wrażenie już teraz
Harówki nie zazdroszczę, ale efekty widoczne - będzie pięknie

No proszę prace ogrodowe wrą a ja ciągle jeszcze śpię snem zimowym . Sosna przybiera ciekawy pokrój i fajne znalezisko pewnie będzie wkrótce wykorzystane w celach ozdobnych

Zuziu powiem Ci że na wsi rabaty coraz gęstsze i piękniejsze z każdą porą roku normalnie dobrze że już wiosna się zbliża to będzie można niedługo podziwiać efekty Waszej późno jesiennej pracy Co do tego zwierza w oborze to mam pewne podejrzenia że to jednak nie z rogatych mimo że widziałam na żywo takie fajne kudłate krowy

Ja również bardzo lubię oglądać relację ze wsi... Zwłaszcza, że od jakiś dwóch lat, sami z mężem zmagamy się z gruntowną przemianą naszej działki na ROD

Psy są na wsi szczęśliwe! Czasami sobie myślę, że mają tam tyle bodźców i zapachów, że to trochę tak, jakbyś im internet włączyła!
Jak popatrzyłam sobie ta to zdjęcie, przypomniałam sobie film o psach pasterskich, kiedy to szczenię już śpi z owcami na słomie i czuje się ich opiekunem.

Aga o, ja też jestem ciekawa Często przy tylu pracach człowiek zapomina, co gdzie sadził i mamy niejednokrotnie niespodzianki. Pracy jest od metra, ale przyznam się, że po dniu harówy w polu mam więcej satysfakcji niż często po dniu pracy zawodowej...
Albamar miał przysłać potwierdzenie wysyłki i na razie cisza...
Marysiu psiarni niestety brak, więc z braku laku hodujemy w oborze. Tak naprawę to Wańka wlazła tam, bo po raz pierwszy chyba zobaczyła otwarte drzwi do tej część. A tam zapachów!
Fotograficznie to się tam wyżywam, ale artystyczny aspekt tych zdjęć w zaniku, raczej staram się zarejestrować zmiany, poza tym robię fotki w przerwach między pracami, łapy brudne, grzbiet boli... nie ma warunków
Beti no tak, jak to W. ujął wielce romantycznie: jestem robotna jak ruski traktor!
Brakuje mi takiego komfortu systematycznego dłubania po trochu. Przyjeżdżamy na kilka dni i rzucamy się na robotę jak szczerbaty na suchary, a potem ...trzeba wracać i nie ma kiedy nacieszyć się efektami.
Ino wężyk to po prostu taki pilot do aparatu tylko na kablu Cieszę się, że nie nudzisz się przy tej mojej pisaninie. Relacje z pobytów prowadzę już od kilku lat, najpierw na FO, teraz na moim macierzystym forum i zastanawiałam się czy opisywanie praktycznie tych samych czynności rok po roku, z niewielkimi modyfikacjami ma w ogóle sens. No, ale powstaje coś na kształt kroniki naszych poczynań, więc walor pamiętnikarski tez jest nie do przecenienia.
Verko no miałam stracha przy tej robocie, bo W. wdrapał się na sosnę z piła spalinową, a ja zaczynałam się zastanawiać gdzie tu jest najbliższy oddział ortopedyczny...Ale obyło się bez kontuzji. Czekamy teraz na siły natury.
Wiesiu to prace z grudnia-stycznia Teraz tylko W. trawska wyciął, bo przy tej ilości to jest robota na dwa dni. Tak, musimy wydłubać te kółka i zobaczyć w ogóle co to jest.
Danusiu dobrze, ze sobie zarezerwowałam Autorską na moje własne nasadzenia (stąd nazwa), bo W. gotów jest wszystko obsadzić trawami! Ale jesienią i zima one robią ogród. Ciesze się, ze widać już kształt a dzikich terenów pozostaję coraz mniej. W zasadzie niektóre z nich też mają swój urok. Najbardziej lubię moje miejsce z krzesełkiem pod brzozami z widokiem na pole za stodołą. Tu sobie można siedzieć słuchać szumu liści i gapić się przed siebie godzinami.
No, nierogacizna nam się trafiła Mleka nie daje, jaj nie znosi- pożytku żadnego
Maggie można sobie poczytać, jak inni się męczą No, ale masz rację, ja też najbardziej lubię opowieści z cyklu "z motyką na słońce". Fajnie wiedzieć, że są tacy, którym się chce walczyć z żywiołem i uparcie realizują swoje marzenia i plany.
Miłko oj tak. Obydwa na wsi czują się jak w raju. Zwłaszcza jak jakaś durnowata kura przefrunie przez płot Ale zawsze jest coś do wygrzebania z ziemi, do powąchania po długiej nieobecności, do wytarzania się niestety na śmierdząco... Psy doceniają swoją wiejską rezydencję

W mieście póki co chłodek, trochę nawet śniegiem pobieliło wczoraj. Może to i lepiej, wiosna rozwija się powoli, a nie po głupiemu, że krokusy razem z bzem kwitną.
Tu widok na tereny przerabiane jesienią ubiegłego roku, niewiele jeszcze widać, bo warstwa zrębek dość gruba. Wychodzą kamasje i pojedyncze tulipany, liliowce też już wystawiają nosy.





Cuś tam kwitnie










No to tyle mojej warszawskiej wiosny.

Zuziu powiem Ci że z niecierpliwością czekam na te Twoje przerabiane rabatki uwielbiam Twój miastowy ogród -to już zresztą wiesz-próbuje czasem skopiować niektóre nasadzenia mam nadzieję że za to opierniczki nie dostanę