Ajajajajaj...!!
Strasznie zazdraszczam..! nijak nie mogę nawet małej szklarenki u siebie umiejscowić..

M zbiera pochwały nie za darmo, szacun!

Relacja świetna! nadzorca niedościgły!

Choć wymiar musiałam sama sobie z bloczków i cegieł wyliczyć

Asiu gratulacje dla męża .choc pytanie czy szklarnia powstała by tak szybko gdyby nie ten nadzór .Niech w szklarence pięknie się szystko rośnie

Dzień dobry się z Państwem!
Zachwyty, ochy i achy przekazane twórcy małej architektury ogrodowej. Mile połechtały jego ego... Może przez to z większym zapałem zabierze się za ciąg dalszy warzywnika, tzn. zaplanowane przeze mnie podwyższone grządki. Miałam nadzieję, że już w tym roku uda się je zrobić, ale logistycznie byłoby to niemożliwe. A wiecie, że nic tak nie mobilizuje płci męskiej jak pochwały... No i jeszcze murki będą do zrobienia i oczko wodne i strumień i altana, ale dozuję mu tę wiedzę pomalutku. Niech się oswaja...

Verciu , kibicuj i wpadaj. Stawiam sobie Ciebie za wzór!
Edytko, ziemia rzeczywiście częściowo była wymieniona, ale wykop taki, bo tak było łatwiej. Potem Waldek (nie mój, ten od koparki) przyjechał znowu i zasypał "basen".
Agnieszko-Janko z uwagi na nasłonecznienie, to jedyne możliwe miejsce na jej postawienie (strona południowo-zachodnia). Trochę się nawet ze starostwem i gminą naużerałam z jej powodu (bo stoi za blisko drogi gminnej) - musiałam uzyskać zgodę najpierw gminy, jako właściciela drogi, a potem starostwa na jej postawienie. Nerwów mnie to kosztowało niemało, bo w starostwie jakaś wyjątkowa hexa siedziała. A potem odwiedziła nas nasza kierbudka (kierowniczka budowy znaczy) i uświadomiła, że wg aktualnych przepisów zgoda wcale nie była potrzebna. I dobrze, bo ostatecznie mimo odwołań i tak z przyczyn formalnych (uwaga! brak elektronicznego podpisu Waldka jako współwłaściciela!) jej nie dostałam. T
No wiesz Marzęko ten "szast-prast" zajął mi ładnych kilka lat. Ale jak już zabrałam się za tworzenie nowego, to pomyślałam, że fajnie to dokumentować. Kiedyś Pola o tym pisała i przyznałam jej rację, że to taki "dziennik budowy" ogrodu. Dobra już mam nazbieranego sporo, tylko wciąż nie mogę doczekać chwili, kiedy zacznę je uziemiać. A tu stale kłody pod nogi - elewacja, taras, zbiorniki na deszczówkę, ogrodzenie.... jeszcze sporo grubego rycia. Jak żyć Pani, jak żyć...
Miłko - dziś pierwsza dalia pokazała pierwszy płatek. Zaczęło się. Nawet zdjęcie mam, ale wgrać nie mam jak... Ciągle nie znalazłam adaptera. Chyba dziś pojadę kupić nowy. Werbena rzeczywiście ładnie rośnie.
Danuśka, trzymaj trzymaj, a ja trzymam za Ciebie!
Nelciu, ale już znasz wymiary? Rozumiem, że chodziło o wymiary szklarni...
Gosiu nadzorczyni pilnowała każdego etapu. Oczywiście, że bez niej robota pewnie nadal by się wlekła.

Padam na kolana, bosko, Waldek ma złote ręce skoro własnymi palcyma taki obiekt postawił Król Karol biłby brawo Nadzorczyni

Ewciu, musiałabyś widzieć ten szeroki uśmiech, gdy mu czytałam te pochwały. Chłop to jednak próżny jest...

Wreszcie trochę zdjęć. Aparat odkurzyłam, adapter wczoraj nabyłam, bo stary przepadł jak kamień w wodę i voilà!
Na początek obiecany Miłce pierwszy płatek daliowy:

Wczorajsze takietamy

I zeszłoroczne impresje wiosenne. Ja wiem, że mamy lato, ale powspominać nie zaszkodzi...

Asia2 napisał:
Asiu, z tą próżnością to i tak nam do bab sporo brakuje
Szklarnia faktycznie bardzo udana. Aż szkoda jej pod warzywa

Tomek Mr napisał:
A co byś tam Tomeczku widział? Pewnie "paprotki" ?

Róża w dobrych rekach więc wygląda dobrze, no i kwitnie! Dziękuję, za pierwsze kwiaty dalii. Zawsze mnie to cieszy!

Asiu, teraz to już się nie dziwię, że kupiłaś dzwonek jednostronny , masz tyle miejsca, że możesz sadzić i chwasty... tzn. rośliny spontaniczne .
Szklarenka marzenie . Podobnie jak inni trochę zazdroszczę zakładania ogrodu od początku, ale tylko trochę , bo jednak siły nie te, co kilka lat temu, mówię o sobie .

Asiu u mnie na działce Tomusia na razie drobne nasadzenia zaczęłam bo trochę plany się zmieniły więc pośpiechu nie ma wszystkie nadwyżki z ogródka będa tam lądowały bo już teraz wiem co tam daje rade i nawet ładnie zaczyna rosnąć ale pokazywac za bardzo nie ma co

Miłko, rozkwitły i dalie. Zdjęcia poniżej na dowód. A, i werbena hastata od Ciebie też ładna...

Krzysiu, ja też czuję, że pewne rzeczy mnie przerastają. Zaczynam sie zastanawiać, czy nie zatrudnić jakiejś siły fizycznej do pomocy przy najcięższych pracach. Po ostatnim rozrzucaniu przywiezionej ziemi przez kilka dni nie mogłam się ruszyć, tak mnie siekło.
Odnośnie do dzwonka, to mam do niego sentyment. Rósł w moim pierwszym ogródku. Od zawsze lubiłam grzebać w ziemi. Pamiętam, że kiedyś, w wieku wczesnonastoletnim pracowałam w ogródku przed domem. Akurat przechodził kolega i zaczął się ze mnie naśmiewać. Ponieważ źle znosiłam krytykę , postanowiłam wybić mu ja z głowy za pomocą akurat trzymanego w ręku narzędzia - tzn. grabi. Zawsze byłam dość spontaniczna... Skończyło się wizytą na pogotowiu i kilkoma szwami oraz rodzicielską połajanką. Oczywiście stałam na stanowisku, że kolega sam się prosił... Strach pomyśleć czym by się to dzisiaj skończyło, kurator i sąd rodzinny jak nic...!

Danusiu, ale masz pole do popisu .

Asia2 napisał:
Asia, z własnego, co prawda krótkiego, bo pomocnik mi po 4 dniach bezpowrotnie zniknął doświadczenia: zatrudniaj! Jak tylko znajdziesz chętnego. Nie tylko z powodu sił ale, co równie ważne, czasu, którego, niestety nie da się rozciągnąć:. Z perspektywy prawie 12 lat starania się, żeby samodzielnie doprowadzić działkę do wyględnego stanu, stwierdzam, że nie warto. Jeśli tylko można sobie na to pozwolić, to lepiej skorzystać z pomocy, mieć rzeczy wreszcie zrobione i cieszyć się efektem, niż być zaoraną Zosią-Samosią;(.

Jestem tu pierwszy raz, więc najpierw się przywitam

A co do pomocników, to również popieram w całej rozciągłości. Od trzech lat korzystam z pomocy własnych wykonawców (którzy wtedy stają się oczywiście moimi pracownikami) w porządkach wiosennych, zwłaszcza tych cięższych typu wykopywanie i dzielenie traw . W jeden dzień zrobią tyle ile ja bym nie zrobiła w 2 miesiące i w dodatku wywiozą urobek. Żadne pieniądze nie są warte tego wysiłku i czasu, który bym musiała poświęcić na te wszystkie rzeczy.

Janeczko, Martuniu , też tak sobie myślę. Przerobić te 2000 m2 na zdatny do nasadzeń teren nie będzie łatwo, a chciałabym już. W końcu ile można podlewać te setki doniczek!? Ale jeszcze muszę wziąć na wstrzymanie z uwagi na prace budowlane, które wciąż trwają (jak pisałam powyżej).
Od poniedziałku miał przyjść koleś od elewacji - w poniedziałek nie przyszedł - bo padało, we wtorek - bo nie wiedział czy będzie dostęp do prądu, wczoraj przyjechał na godzinkę i stwierdził, że ręczną piłka za dużo nie zdziała i pojechał w piz*u (fachowiec kurna, bez sprzętu wybiera się na robotę?!? ), a dziś napisał, że spędził upojną noc w miejscu odosobnienia i jest za słaby, żeby pracować. Ciekawe co jutro wymyśli... Coś mi się wydaje, że z zapowiadanego miesiąca robót yzrobi się pół roku i do jesieni o sadzeniu mogę zapomnieć...

Aktualnie mam urlop. Siedzimy od 2 tygodni na nowym i codziennie myślę co dziś zrobię w ogrodzie, ale jak dotąd udało mi się popracować może jeden dzień... A to leje, a to za gorąco, a to znowu pilna robota we wnętrzu i czas mija... A takie miałam plany, co to ja nie zrobię przez te 3 tygodnie. Jutro z kolei wyjeżdżamy na weekend i wrócimy dopiero w poniedziałek wieczorem albo we wtorek. I znowu nic nie zdziałam. Pociesza mnie jedynie prognoza na przyszły tydzień, raczej ma być chłodno, co stwarza perspektywę na możliwe prace ogrodowe. Musiałabym tylko znów ziemi domówić...

Aktualne widoczki, tzw. zdiśki, ciągle to samo, bo i fotografować nie ma co...

Więc Jowey Joshua, Lake Carey i Goldorange mogę dopisać do listy na wystawę, żeby zrobić plakietki?
Ale piękne zdjęcia, cieszę się, że odkurzyłaś aparat!

Ale pieknie kwitnie Boutelua!
A koledze się należało.

Asia fajnie, że aparat znowu poszedł w ruch... śliczne fotki..

Dobrze Asiu, że wideł nie miałaś, bo by się raczej w kostnicy skończyło, nie na pogotowiu
Podziwiam szklarnię, dla męża brawa, bo to mnóstwo pracy