> Ilustrowany wykaz roślin cebulowych i bulwiastych


Bardzo lubiane, jedne z najwcześniej kwitnących wiosennych roślin. Sadzone zarówno w ogrodach jak też pędzone w doniczkach. Wiosna bez krokusów? – niemożliwe! Sadzimy te o mniejszych kwiatach zwane przez handlowców botanicznymi, jak też te o kwiatach większych, nazywane szumnie wielkokwiatowymi czy ogrodowymi, a które tak naprawdę są nie mniej botaniczne niż ich krewniacy o mniejszych kwiatach. Ogrodnicy mieszkający w cieplejszej części kraju mogą cieszyć się też jesiennym kwitnieniem krokusów. Gatunki kwitnące jesienią w centralnej i wschodniej Polsce udają się w zasadzie raz, potem niestety ich małe cebulobulwki zanikają.

Dlaczego informacja o tym, że szafran wyrasta z bulwy, a nie z cebuli jest tak istotna?
Ponieważ cebule są wieloletnie i w przypadku utraty (ucięcia, urwania) pędu mogą, choć osłabione przetrwać do następnego sezonu wegetacyjnego i wypuścić wtedy nowy mniejszy pęd.
Bulwocebule są corocznie odtwarzane przez roślinę ze zgrubiałych dolnych części liści. Jeśli liście zostaną zniszczone bulwocebula się nie odtworzy – roślina zginie.
Tak się stanie w przypadku np. szafranów (krokusów), zimowitów, mieczyków.

Szafrany, bo taka jest ich prawidłowa botaniczna polska nazwa, to rodzaj należący do rodziny kosaćcowatych. Roślina stara i bardzo zasłużona, w kulturę wpleciona. Już starożytni korzystali z krokusowych dobroci - Fenicjanie, Asyryjczycy, Grecy i Rzymianie uważali pyłek zebrany ze znamion słupka kwiatów gatunku Crocus sativus za jeden z najsilniejszych afrodyzjaków. Być może słusznie. Jak wiadomo szafran uzyskiwany z tego gatunku do dziś jest najdroższą przyprawą świata, a nic tak na płeć przeciwną (jedną i drugą) silnie nie wpływa jak otoczka luksusu. Arabowie a także XVI-wieczni Europejczycy również wierzyli w magiczne, cuda na polu alkowianym czyniące, właściwości szafranu. Cena prawdziwego szafranu sprawiała że szafranowy proszek był bezczelnie podrabiany kurkumą, co może tłumaczyć okresowe niże demograficzne, he, he. Swoją łacińską nazwę rodzaj zawdzięcza Grekom , to oni wymyślili Krokosa, młodzieńca zamienionego w kwiat (zdaje się że w starożytnej Grecji młodzieńcy lub ich krew była stale zagrożona możliwością botanicznej transformacji ).

Jak uprawiamy krokusy
Prosto - cebulobulwki odmian wiosennych sadzimy jesienią do gruntu a odmian kwitnących jesienią w naszym klimacie powinniśmy sadzić w końcu lipca lub na początku sierpnia. Nie sadzimy zbyt głęboko - 5-10 cm wystarczy. Odstęp pomiędzy poszczególnymi cebulobulwkami nie powinien być mniejszy niż 5 cm.
Krokusy można uprawiać prawie w każdej glebie ogrodowej, nie tolerują tylko gleb zbyt ciężkich i zbyt kwaśnych. optymalna będzie gleba przepuszczalna, obojętna lub z lekko zasadowym odczynem. Przed sadzeniem bulwocebulki zaprawiamy środkiem przeciwgrzybiczym na sucho lub mokro.
Krokusy kochają słońce, więc sadźmy je na stanowiskach słonecznych, krokusy jesienne w naszym klimacie udają się najlepiej na stanowiskach zwanych „patelniami”. Po kwitnieniu krokusy wypuszczają trawiaste liście, których pod żadnym pozorem nie należy ścinać (piszę to dla tych, którzy sadzą krokusy w trawniku, zero koszenia póki listki nie uschną). W tym czasie krokus wytwarza nowe cebulobulwki, które wyrosną i zakwitną w następnym roku (stara cebulkobulwa obumiera). Po zaschnięciu liści roślina przechodzi w stan spoczynku i zasypia do następnej wiosny. Raz na parę lat, rozkopujemy krokusowe stanowisko i rozsadzamy zbyt zagęszczone bulwki.

Nawożenie
Rozpoczynamy w 2–3 tygodnie po ich posadzeniu tzw. nawozami jesiennymi, czyli takimi z przewagą fosforu (P) i potasu (K), a małą zawartością azotu (N mniej niż 10%), w dawce około 10 dag/m². Wiosną nawozimy azotem (N) w ilości około 15 dag/m² (w 2 dawkach). Pierwszy raz nawozimy bardzo wczesna wiosną, gdy tylko rośliny się pojawią, a drugi raz po przekwitnięciu kwiatów. Przy nawożeniu naturalnym przysypujemy kompostem po kwitnieniu.

Szkodniki - zdarzają się niszczyciele. Głównie ptaki (u mnie głównie sroki uwielbiają wyciągać cebulkobulwki „za szczypiorek”) i niejaki węgorek narcyzowiec. Objaw jego obecności to zbyt szybko żółknące liście. Po wykopaniu cebulobulwki dostrzeżemy na jej powierzchni pęcherzyki i zmarszczenia - tak wraży nicień niszczy cebulobulwkę. Jedyna rada - cebulobulwkę wywalić i to czym prędzej a na stanowisku posadzić coś czego nicienie nie znoszą. Dobrze jest też sprawdzać jakość kupionych cebulobulwek, źle przechowywane mogą podłapać tzw. szarą pleśń. Profilaktycznie możemy moczyć je w zaprawie antygrzybowej - sklepowej lub własnego wykonania.

Gatunkami uprawnymi szafranu (krokusa) są m.in.:
• kwitnące wiosną
– szafran złoty, krokus złocisty (Crocus chrysantus)
– szafran żółtokwiatowy, krokus żółty (Crocus flavus Hav.)
– szafran Siebera, krokus Siebera (Crocus sieberi L.)
– szafran wiosenny (Crocus vernus [L.] Hill)
– szafran Tommasiniego (Crocus tommasinianus Herb.)
– szafran drobny (Crocus minimus DC)
• kwitnące jesienią
– szafran uprawny, szafran siewny, krokus uprawny (Crocus sativus L.)
– szafran okazały, krokus okazały (Crocus speciosus)

Hejka!
Moje łączki z "vernusów"





Pozdrówka
Tabs

Różne odmiany

To moje krokusy, różne odmiany.

Znalazłam jeszcze takie krokusy. Myślałam, że to Ard Schenk, ale teraz nie jestem pewna, chyba raczej Miss Vain.



No i jeszcze takie.

Kilka odmian rosnących u mnie, odmiany niestety NN.

U mnie najlepiej się sprawdzają botaniczne,




ale przeprowadzkę przeżyły chyba tylko ciemne.







Rok temu skusiłam się i kupiłam kilka odmianowych, niestety prawdopodobnie za wcześnie je posadziłam i choć szczypiorek pojawił się gęsty do wiosny przetrwało tylko kilka.

Blue Pearl



Victor Hugo(ciemny) i Vanguard



Pickwick

Krokus Blue Pearl rok temu rozwinął kwiaty akurat 8 marca, czyli w Święto Kobiet To był piękny słoneczny dzień i wokół krokusów aż roiło się od owadów. Przyszło mi leżeć na brzuchu na ziemi z pół godziny I dobrze, bo potem nadeszła gorsza aura i krokusy juz sie tak nie prezentowały.















,

Poll, to nie jest "Blue Pearl" tylko chyba "Yalta".
"Blue Pearl" wygląda na prawdę niesamowicie - biały z połyskującym perłowym błękitem. "Yalta" z resztą też jest śliczna.
Na tym zdjęciu "Blue Pearl" jest na dole. Wpadłam na idiotyczny pomysł zrobienia trójkolorowej plamy.

Gosiu, kupiłam, jako Blue Pearl, ale i Yalta może być

Ja "Yalta" kupowałam kilka razy i ani widu, ani słychu.

Na ilustracji z całą pewnością nie jest przedstawiony Crocus sativus

O którą ilustrację Crocus sativus chodzi? Z tego wpisu?

Dziękuje, przekażę moderatorowi działu.

Wiesław G napisał:
Dziękuję Wiesławie za cenną uwagę. Nie mam tego krokusa w ogrodzie stąd brak uwag.
Przeniosłam Twoje zdjęcia do odpowiedniego wątku
Pozostaje mi tylko oznaczyć istniejąca tam roślinę i odpowiednio przenieść.
Podejrzewam, że to 'Xantholamos' albo inny. Musiałby się wypowiedzieć ktoś posiadający już oznaczona poprawnie roślinę.

Październik to pora kiedy kwitną krokusy jesienne. Według ostatniej literatury obecnie opisano ponad 230 gatunków z tej liczby nieco ponad 80 to krokusy kwitnące jesienią. Niestety w naszym klimacie możemy uprawiać zaledwie kilka. Chciałbym przedstawić kilka rosnących w moim ogródku. Jako pierwszy bo już w połowie września zakwita Crocus banaticus o ciekawej budowie kwiatu, gdyż jego płatki są zróżnicowane. Trzy zewnętrzne są typowe dla krokusów, natomiast trzy płatki wewnętrzne są bardzo krótki i tworzą coś w rodzaju rurki. Kolejnym gatunkiem jest krokus okazały Crocus speciosus. Zakwita na przełomie września i października, ale najlepiej prezentuje się w w połowie tego miesiąca. Krokus ten posiada kilka odmian, z których najlepiej rozpoznawalna jest odmiana o białych kwiatach. Pozostałe odmiany są bardzo trudne do odróżnienia i choć je posiadam i widzę różnicę to na podstawie literatury nie jestem w stanie określić odmiany. Gatunek ten w moim ogródku sam się rozsiewa. Najbardziej znanym jest krokus siewny (Crocus sativus), z którego znamion pozyskuje się przyprawę o nazwie szafran. Krokus ten zakwita około 10 października. Charakterystyczną cechą tego gatunku są jego bardzo długie płaskie znamiona zwisające do dołu pomiędzy płatkami. U tego gatunku kwiaty i liście wyrastają jednocześnie, a liście są zimozielone. Jest gatunkiem kapryśnym i nie we wszystkie lata zakwita. Jeszcze jednym gatunkiem jest Crocus ligusticus, którego mam dopiero od dwóch lat, ale zarówno w zeszłym roku jak i w tym kwitnie bez problemów choć na dobrą sprawę jeszcze nie zimował w srogą zimę. Posiadam jeszcze kilka gatunków, ale one jeszcze nie kwitną. Można u nas kupić także Crocus ochroleucus, ale podejrzewam, że pod tą nazwą jest sprzedawana biało kwitnąca odmiana krokusa okazałego, gdyż wszystkie bulwki jakie dotąd kupiłem pod tą nazwą okazały się źle oznaczone. Crocus kotschyanus, także sprzedawany u nas zakwita bardzo późno i zwykle nie zdąży u nas zakwitnąć. I jeszcze na koniec jeden, ale już nieznany mi gatunek, którego mam od kilku lat i do tej pory nie udało mi się go określić.
Zdjęcia umieściłem w kolejności ich opisania.

Przedstawiam jeszcze kolejne dwa krokusy jesienne, które w ostatnich dniach zakwitły w moim ogródku. Pierwszy to Crocus pulchellus 'Zephyr'. Crocus pulchellus jest ciekawym gatunkiem występujących w Turcji, oraz na Bałkanach. Z grupy krokusów jesiennych, rozwijających liści po kwitnieniu lub wiosną, jako jeden z trzech gatunków odznacza się białymi pręcikami. Rośnie on u mnie już od kilku lat i co roku kwitnie, niestety nie chce się rozrastać, ale nie sprawia też zbytnich kłopotów.
Drugim gatunkiem jest Crocus cartwrightianus f. alba. Krokus ten naturalnie występuje w Grecjii, na Krecie i na wielu wysepkach śródziemnomorskich. Jest gatunkiem nieco podobnym do krokusa siewnego. Kwitnie równocześnie z wypuszczaniem liści, które są zimozielone. Gatunek ten posiadam od zeszłego roku. W ubiegłym roku po posadzeniu nie kwitł natomiast w tym roku zakwitł bardzo ładnie.

Czy są jakoś zabezpieczane na czas zimy? Na przykład grubszą warstwą kompostu, lub kory?