Polu, masz rację. Dojrzewam stopniowo do takiej myśli. Ratowanie słabych egzemplarzy mija się często z celem, zajmują niepotrzebnie miejsce, nie dając nic w zamian.

Jurku, moja przygoda ze szczawikiem jest trochę przypadkowa. Jak wspomniałem, dostałem je gratis przy okazji innych zakupów, więc wsadziłem do doniczki, bo cóż miałem z darowanymi cebulkami zrobić? Wiem, że nie zimują, a niespecjalnie lubię się bawić w przenoszenie roślin do domu. Ale jeśli mojej żonie będzie się chciało udekorować zimowy parapet albo odpowiednio przechowywać cebulki (bo nie wiem, nie mam jeszcze wiedzy, czy zimą w domu wyrośnie, czy po prostu ma swój czas), a Twoje trójkątne się jej spodobają (rzeczywiście są atrakcyjne, mają fajny kolorek), to się przypomnę. Dzięki.

W tej chwili moje szczawiki spodobały się mrówkom, które sobie założyły w donicy mrowisko. Oczywiście posypałem je od razu po zauważeniu, dzisiaj sprawdzę, z jakim skutkiem. I to akurat wtedy, kiedy pojawiły się pierwsze pąki kwiatowe.

Tomku, Tak jak i u Poli , dla mnie bardziej tolerancyjne są japonki. Jasne, mam takie, które kwitną jak chcą... ale większość jest niezawodna i rok w rok obsypana kwiatami.

Aniu, ja też takie niezawodne japonki mam, ale mam i kilka takich z którymi nie mogę dojść do ładu. Poza tym od pewnego czasu mam problem z powłocznikiem azaliowym. Musiałem toto przywlec z jakimś egzemplarzem ze szkółki i wciąż muszę obrywać, a to i tak mimo oprysków co roku wraca jak zły sen. Nie jest zabójcze dla rośliny, ale ją osłabia i szpeci.

Tomku, azalki, rodki wspaniale się prezentują, ale mi tak jak Ewci wpadła w oko kalina Moja ma już za ciemno i za ciasno... zastanawiam się nad przesadzeniem, ale już jest dość spora i nie wiem czy dam radę... a kwitła co roku niezawodnie i kule kwiatowe miała olbrzymie

Ewo, kaliny dość dobrze znoszą przesadzanie, wiem, bo w 2009 r. jedną z nich musieliśmy przesunąć o jakieś 3 metry, żeby postawić garaż. Była już wtedy spora, trzeba było podkopać ją z dużą bryłą, tak że ręcznie się tego nie dało ruszyć. Mój Tata wpadł na pomysł, żeby rozłożyć grubą folię i dykty między jednym dołem a drugim, przywiązać pień do haka samochodowego i w ten sposób przemieścić krzaczoch. Wlaliśmy potem w nią hektolitry wody, żeby się dobrze przyjęła w nowym miejscu i jak widać z dobrym skutkiem. Na wszystko jest jakiś sposób. Trudno mi oczywiście oceniać, jak duże byłoby to przedsięwzięcie u Ciebie, bo nie wiem, jakich rozmiarów jest krzak (widzę tylko, jaki był w 2019r.), ale jeśli ktoś Ci pomoże, to wszystko jest możliwe.

Kwitną perukowce, dyptam, dzwonek dalmatyński, chiastofil, koniczynka szczęścia, stokrotka afrykańska, czosnek w liczbie dwóch, bo to tak na próbę pierwsze dwa czosnki w moim ogrodzie - miały być trzy, ale jedna cebulka gdzieś wyparowała (mam pewne podejrzenia, ale nie będę się już znęcał nad biedactwem, co to wiecznie głodne chodzi ). Klon jawor Brillantissimum cały czas przyrasta, odbudowując to, co stracił po zimie. Rozkwita też, bardzo powoli, bardzo spóźniona japonka Schneeperle. Bardzo się boję, że jest to jej łabędzi śpiew, ma bowiem typowe objawy zimowego wyziębienia korzeni - dotąd nie wypuściła nowych liści, na starych mnóstwo powłocznika azaliowego, nawet nie wiem, jak sobie poradzić z obrywaniem tegoż. Noszę się z myślą przerwania kwitnienia i radykalnego jej przycięcia, aby odciążyć korzenie i pobudzić uśpione pąki, no i wypryskać na grzyba, bo potem będzie zbyt mało czasu na regenerację. Lato za pasem. To jedyny chyba sposób, by ją odratować, jeśli to jeszcze możliwe. Strasznie mi szkoda, bo od lat niezawodnie rosła i kwitła. To już naprawdę duży okaz. Trochę mnie to przygnębia, ale cóż?
Wyziębiła się chyba też trochę nerecznica czerwonozawijkowa, bo wypuściła na razie jeden, ale jakże piękny frond, a dwa inne pastorały drzemią jeszcze na powierzchni ziemi, bardzo powoli wychylając główki. Ale ona jest nowa, młoda, więc wiele można jej wybaczyć (nawiasem, jak to naprawdę jest z tymi nerecznicami, raz piszą nerecznica, innym razem narecznica? Podobno obie nazwy są wymienne, ale chyba wolałbym jakąś konsekwencję w tej materii).
Pod magnolią zaś próbuje wyrosnąć dąb. Wiadomo, jaki los go czeka, ale co by było, gdybym go nie wyrwał? Magnolia rodząca żołędzie? W takich chwilach często się też zastanawiam, co się stanie z naszymi pięknymi ogrodami, kiedy nas zabraknie? Nie macie tak czasem?

Jak nas nie będzie...? no nie wiem... znaczy, chyba wiem, ale staram się nie myśleć
Tomku, piękna kępa dyptamowa. Mój co roku marny z powodu właścicileki i jej kotów. Albo ja go zadeptam (zadeptany dyptam) wiosną, albo koty ułamią nowe pędy i tak z roku na rok mogę podziwiać tylko jeden kwiatostan
Wczoraj też wyrwałam dębczaka. Nawet ładnie się prezentował już, ale cóż, wyrósł nie tu gdzie trzeba... nie to miejsce i nie ten czas
Schneeperle i u mnie dopiero teraz się rozwinęła i też nie zachwyca, ale to jeszcze młódka, więc może w przyszłym sezonie będzie lepiej.
O! i nerecznica 'Brillance' też w tym roku marnie u mnie. Nie może się zebrać, a nic nie zapowiadało takiego stanu rzeczy wcześniej. Chyba w kwietniu wykopałam wielka kępę liriope, w towarzystwie której rosła. Chciałam jej zrobić więcej miejsca, bo pod liriopowymi liśćmi troszkę miała ciasno, a tu się okazało, że chyba jednak wolała ciasnotę

U mnie nie ma następcy zainteresowanego ogrodem ,ale może z czasem coś się zmieni.....Tomku a co Ty masz takie myśli ?,ja mam zamiar jeszcze długo ogrodować ,chociaż czasami wracam przygięta do ziemi i nie mogę się odprostować .......ale jak wstanie nowy dzień to i nowe siły są

A ja wtrącę swoje trzy grosze na temat szczawików , bo te prezentowane przez Ciebie Tomku to ja bardzo lubię . Mam je na tarasie w donicach a na zimę przenoszę do piwnicy i zasuszam. Wiosną wyciągam dosypuję trochę nowej ziemi podlewam, nawożę i mam znów całe lato ozdobę na tarasie

Ewo, to moje koty bardziej cywilizowane , roślin mi nie łamią. Nawet Wika, choć bardziej masywna, jakoś dyptama oszczędziła, też się cywilizuje dość skutecznie.

Żaneto, cóż, myśli jak myśli, czasem różne człowieka nachodzą, zwłaszcza w pewnym wieku. Szczególnie u ogrodnika to dość normalne, bo jak nikt zdaje sobie sprawę, że bez interwencji wszystko momentalnie czymś zarasta, no więc jak wyrywałem tego dęba, to mi taka przyszła, potem się jeszcze rozwinęła w ogólną refleksję dotyczącą ewentualnego następstwa właśnie. A z tym każdorazowym natchnieniem i nowymi siłami, też tak mam. Wychodzę rano na obchód i już nie pamiętam, że wieczorem padałem na pysk. To raczej norma u zielonozakręconych.

Wiesiu, pięknie dziękuję za wskazówki. Rzeczywiście jest dość atrakcyjny i chyba warto się koło niego zakręcić.

Mnie podobne myśli nachodzą przy wyrywaniu jesionków
Ja się skupiłem na Twoim dyptamie.Mój niestety cieszył Mnie długie lata.
Piszę "cieszył" ,bo w ty roku nie wylazł.
Moje szczawiki też wyłażą.Muszę je sfocić.

Jurku, dziwne trochę z tym dyptamem, bo to bardzo odporna roślina. Może zamordował go nadmiar wilgoci wiosną?

Świetne ujęcia
Upraszam o dodanie fotek do krzewów liściastych
Podwiązujesz hosty, aby się liście nie rozłaziły?

Basiu, nie wszystkie, skądże. Tę akurat (tzn. Blue Angel) musieliśmy podeprzeć (to jest metalowa obręcz wbita w ziemię jeszcze w fazie rozwijania liści - teraz byłoby to trudne), bo mamy w jej pobliżu zraszacz, a ona sama stoi na lekkiej pochyłości. Gdyby się jej liście zwiesiły nad nim, woda zamiast dotrzeć tam, gdzie powinna, rozpraszałaby się o liście.
Fotki powolutku dodam, gdzie się da.

o! a co to takiego fajnego niebieskiego płożącego masz na drugim zdjęciu od dołu? Bo na barwinek to raczej za późno ? Na płożące się przetaczniki raczej teź.

Janko, to dzwonek Poszarskiego.. Rozrasta się w szybkim tempie. Świetnie nadaje się do zadarniania.

Miła porcja cudnych fotografii z Twojego ogrodu. Podoba mi się ten pełny jaśmin. Taki nostalgiczny.
A widzisz, tego szczawika nie mam jako jedynego. Miałam, ale mi zmarzł, bo zapomniałam schować na czas (tak jak eukomisów ).

Tomku -fotki cudne ,wpadła mi w oko kalmia -śliczna jest, to nowy nabytek czy dłużej rosnąca?