Moniko -serdeczności poświąteczne przesyłam, też jestem sową ,ale rozsądną o 24 muszę być w łóżku ,za to jak mogę to rano pośpię- ostatnio w te wolne dni do 10.30

Dzięki, że zaglądacie... melduję, że w końcu dotarłam w domowe pielesze... jestem w stopniu masakrycznym świątecznie przejedzona... a kaszlę sobie dalej... na szczęście już bez bólu

Tymczasem zostawiam świętokrzyskie pozdrowienia z leśnych ostępów... bo jutro znów wybywam... tym razem w mazowieckie niziny





















Punktem kulminacyjnym spaceru było... ja na ten czas oglądałam sobie paproty... zanurzenie stopy latorośli młodszej w wyżej przedstawionym zbiorniku wodnym... powrót był szybki

Moniko co prawda czasami podglądałam Twoją Strefę cienia, ale tak cichutko i znikałam bez pozostawienia śladu więc najwyższy czas się ujawnić
Pięknie w tych zakątkach Świętokrzyskiego tylko szkoda że powrót był szybki mam nadzieję że obędzie się bez choroby najmłodszego
Sowy tak mają - świat postawiony na głowie, ale troszkę rozsądku nie zawadzi
Pomyślności, więcej czasu dla siebie i oby wszystko szło jak najlepiej w Nowym Roku

Trzeba czasem przystopować
To był ciężki czas, bo pogoda nietypowa jak na tę porę roku.
A może już typowa? Tylko organizmy nie przystosowane
Dużo zdrówka w Nowym Roku i więcej spokoju

Czytam, że zmęczona, chora i niedospana a po lasach biegasz . Ja cały tydzień między świętami a nowym rokiem spędziłam na kompletnym lenistwie . Prawie nie ruszałam się z domu. W domu właściwie tez nie . Mam nadzieję, że teraz będzie lepiej .

Moniś, witaj w klubie kaszlących!
U mnie kilka rodków pączkow nie na wcale. Taki zdyscyplinowany do tej pory Edelweiss!
Życzę miłych wycieczek!
Na poprawę zdrowia fotka z Rogowa z maja. Podpisana jako Toucan

Cześć Moniczko wszystkiego dobrego w nowym roczku
piękne słońce u mnie ostatnio ,ciekawe co to z tego wyjdzie Zamówiłam sobie dwie nowe azalki .
Jedna to Peggi Ann a druga to Fire Kopfen ,której nie znam ,bo to jakaś nowa podobno .Ale szalenie ma piękne kuliste kwiatostany pewnie w tym tygodniu będę sadzić .Jałowiec już wycięty i miejscówka czeka .Nie włócz się po lasach ,tylko wychoruj te katary i resztę .Buziaki

Cudowne zwabiło mnie dziś do ogródka, stąd melduję, że... wszystkie hosty, jakie miałam zasadzić bądź zadołować tej... ekhm... jesieni znalazły się w końcu w gruncie... taa... pozostały 4 hosty z odzysku, ale że one duże a ja nie mam już gdzie wykopać dołu, zdaję się w ich przypadku na łaskawość Natury i spróbuję je przezimować w donicach... także uff! moje ogrodnicze sumienie odnalazło w końcu spokój... ofkoz, jakie i gdzie hosty posadziłam, pojęcia nie mam... znaczniki też mi się gdzieś podziały... wiosną czeka mnie duuużo zabawy




Żaneto... ja niestety sową rozsądną nie jestem... na wyjeździe chodziłam spać o 23, więc odpoczęłam... no ale wróciłam i najpierw sobie rzekłam, że zamykam kompa o 1... następnego dnia, że góra o 2... a dziś... na szczęście jutro córka ma do szkoły na 12.15... bo syn to się sam organizuje i wychodzi... się wyśpimy


Majko... bardzom rada Cię gościć w mych progach... i korzystając z okazji pięknie dziękuję Ci za uprzyjemnienie przełomu roku Twoim różanym alfabetem... mi róże póki co pisane nie są... nie nadajemy na tych samych falach czy jakoś tak... ale co się naoglądam u Ciebie, co się pozachwycam, to moje

Spacer z mokrą nogą nie miał na szczęście... dla najmłodszej, bo to ona że jest... zdrowotnych konsekwencji... ale zapamiętany w rodzinnych annałach zapewne będzie... zresztą sylwestrowy spacer po polnych, mazowieckich ścieżkach i wertepach również, tyle że... przygoda tym razem dotknęła męża, który to zaraz na początku zaliczył ślizg na błocku... ale po co mu buty zimowe, przecież zimy nie ma, adidaski wystarczą... i lądowanie w pozycji żółwia na skorupce... ale nic to, był twardy i poszedł z nami dalej

Z sylwestrowego spaceru...










Gosiu... prawdę mówisz a życzenia bardzo adekwatne... dziękuję


Edytko... nie biegałam a spacerowałam... cały jeden raz w święta i cały drug raz w sylwestra... i to w tempie narzucanym przez dzieci czyli noga za nogą... ale już bardzo, bardzo potrzebowałam nawet takiej namiastki ruchu, bo świąteczne rozpasanie kulinarne było niebotyczne


Zuza... dziękuję pięknie za słonecznego 'Tukanka' na poprawę nastroju... faktycznie działa teraupetycznie... oczy same się do niego śmieją... bardzo energetyczny!

Szkoda, że 'Edelwaiss' Ci zastrajkował tak bez przyczyny właściwie... ale zapewne wybuchnie w kolejnym sezonie... trzymam kciuki... i zdrówka dla Ciebie!


Ewo... nie przestaniesz mnie zadziwiać... już zakupy? Co tam zakupy... sadzenie azalek w styczniu? Ja wprawdzie bawiłam się dziś z hostami, ale Ty mnie chyba przebiłaś ... ale skoro pogoda sprzyja to... czemu nie?

Japoneczkę 'Peggy Ann' mamy już w bazie... wyróżnia się w różowym tłumie... rozumiem, że nie odstraszyła Cię jej wątpliwa mrozoodporność?
Natomiast drugą azalką zabiłaś mi ćwieka... co się jej w necie naszukałam... ale mam! To 'Feuerköpfchen' od Holgera Hachmanna, krzyżówka 'Nabucco' i 'Jack'a A. Sanda'... piękna

Za prawdziwą włóczęgą to ja tęsknię... to były tylko rodzinne spacery... no i już prawie nie kaszlę... prawie

Monik, powinnaś mieć administracyjny zakaz przedłużania sobie dnia do 3 rano i dłużej!!
Czy to nie było czasem POSTANOWIENIE NOWOROCZNE?!
A 'prawie'... robi duuużą róznicę...

No, pokrzyczałam trochę, teraz mogę pochwalić spacery...

Monia ja długo nie dam rady siedzieć wieczorami bo M sie boi chodzić sam spać na górę z tym sadzeniem to macie dobrze u mnie mimo wszystko sadzić o tej porze sie nie da więc teraz odpoczywam i zaczynam przeglądać sklepy internetowe co może się źle skończyć

Monia mój różany alfabet i ciągłe mieszanie w alfabetycznym spisie dodają Ci tylko pracy i to pewnie przeze mnie musisz siedzieć nocami do tej pory były tylko poprawki, teraz będą nowe różyczki to pracy będzie jeszcze więcej

Siedzenia nocami nie pochwalam, absolutnie powinien M. o przyzwoitej godzinie zaciągać Cię do łóżeczka, mój tak długo czeka aż pierwsza udaję się w piernaty

Spacerki pochwalam, jak najbardziej nawet w tempie dziecięcym
A pro po zmoczenia nogi, przypomniało mi się jak byłam zimą z synami nad morzem, starszy miał 9 lat, młodszy 4 lata, małemu wzięłam drugie buty, a starszy miał tylko jedną parę. I to starszy umoczył się prawie po kolana w morzu i musiał siedzieć w pokoju kilka dni aż mu buty wyschły chory nie był

W końcu do strefy cienia dotarł mróz... o 7 rano mieliśmy -6 °C... w południe zrobiło się 0 °C ale tu i ówdzie nadal było widać, gdzie mróz odcisnął swój pocałunek

Języcznik zwyczajny (Asplenium scolopendrium) 'Crispa'





Paprotnik wielołuskowy (Polystichum polyblepharum)





Co poniektórzy zostali też zmuszeni w te pędy udać się pod kołderkę... jak wietlica uszkowata (Athyrium otophorum var.okanum), której dotąd w ogóle na sen się nie zbierało... generalnie takie kołderki z sosnowego igliwia przewidziane są dla każdej paproty, jednak... nie wszystkim zostały one na czas rozdysponowane... mam wszak nadzieję, że -6 °C to jeszcze nie jest paprotny koniec świata... igły uzupełnię na dniach... ponadto w odwodzie mam także grubsze kołdry z gałęzi jodłowych pozyskanych w niedzielę za pomocą sekatora i piły z recyklingu świątecznej choinki... ale z nimi chcę poczekać do prognozy -10 °C... póki co jej nie widzę... albo też do naszego wyjazdu feryjnego... słuszne to czy nie?



Z mrozem przyszło też ale na jego promyki załapały się tylko najwyższe koniuszki gałązek borówki i kwiatostany 'Vanilki'







Jeszcze chwila musi minąć, by cokolwiek więcej mogło w mym ogródku ze słonka korzystać... jeszcze styczeń, jeszcze luty, jeszcze marzec... i kwiecień też, bo i wtedy tego słońca jest wciąż jak na lekarstwo... dopiero w maju jest ono już na tyle wysoko, że prześwituje ponad jodłami sąsiada... dłuuugie to czekanie... ale z drugiej strony skoro ogrzewania z góry brak, to i nic mi przedwcześnie nosa z ziemi nie wychyla


Nelu... postanowień noworocznych nie podjęłam, bo... zapomniałam... w takim byłam nastroju w ostatni dzień roku, że... może to i lepiej

Zakaz administracyjny?! Sięgasz po mocne argumenty... dzięki za troskę... póki co postanowiłam tak się organizować, by nie przekraczać godziny 2... czasem mi się to udaje


Danusiu... to u Was na górze straszy, że mąż się boi?


Majko... jakiej tam pracy mi dokładasz... ja bym powiedziała, że poszerzasz moje horyzonty, ot co! A że czasem poszerzanie horyzontów bywa niebezpieczne i grozi popadnięciem w... amok to insza inszość! Ale nic to... popędliwa w zamawianiu nie jestem a przy Twoim wsparciu dam radę! Nowe różyczki tylko cieszą!


Na dobranoc kilka obrazków z sobotniej wycieczki, na którą wyciągnęłam dzieciaki... pół godziny rowerem, godzinkę spacerem i pól godziny na powrót... tym razem nikt do wody nie wpadł, choć tej dookoła było duuużo... przedstawiam Górki Szymona o styczniowym zmierzchu

Ale mnie uraczyłaś od rana! Mrożone paprotki - to jest to! Ja mam pecha! Co był szron- zanim wyszłam z aparatem - tam gdzie paprocie już go nie było
A hortensje w słoneczku - miodzio!

Pięknie nad ta wodą! "Motylek" się zrobił! Języcznika muszę sobie kupić bardzo malowniczy jest!

Monisiu no no jak nic straszy w sypialni Przepiękne zdjęcia ze spaceru le hortensjowe

Po 8 latach totalnego różanego zakręcenia wrócił do mnie rozsądek i bardzo długo zastanawiam się nad jakimkolwiek zakupem
W ogrodzie też zaczyna mi się robić miejscami strefa cienia i jak sobie poradzą moje różyczki
Spacer był świetny, my też z niego zyskaliśmy, piękne widoki
Mrożonek nie focę, całkowicie brak mi jakiejkolwiek chęci na ogród wolę ten kolorowy na fotkach

Moniś, ja się podpieram nadzieją, że teraz, po Nowym Roku, każdego dnia przybywa nam minutek jasności a słoneczko coraz wyżej. Niedługo pojawią się pierwsze wiosenne roślinki a potem juz z górki. Mam nadzieję, że Twoje iglaste kołłderki nie będą zbyt długo potrzebne.

P.S. Widoczki klimayczne

Postanowiłam się przenieść do Ciebie z poradnictwem różanym, bo chcę Ci pokazać zdjęcie mojej Baronesse . Ona naprawdę nie ma wątku ??? To poważne niedopatrzenie postaram się dziś nadrobić

Moniu, spacer bardzo udany
Ja pod lasem ma cień cały dzień, niezależnie od pory roku, no, ale za to na stoku mam cały dzień słońce. Oczywiście, jak ono jest
Baronesse to piękna róża, taka jak lubię najbardziej, ale czy ona nie jest za duża do donicy?

W donicy taka duża nie urośnie , a Monika dużo większe planowała w niej upchać

Bo to duża donica jest... i nie jedną a dwie róże moja pazerność... bo jak to nazwać... w niej zasadziła

'Comte de Chambord' po prawej... zdjęcia z 17.06





'Rose de Resht' rośnie po lewej... zdjęcie z 31.07... coś rozmijały mi się i w pierwszym i w drugim kwitnieniu



Zdjęcia dedykuję ich nowej właścicielce... Danusi


Marto... dziękuję za różane poradnictwo... 'Baronesse' urzekająca... ale podobno jej mrozoodporność sięga jednak tylko do -23 °C... Ula tak powiedziała... ze swej strony zaś zaproponowała mi do przetestowania w donicy 'Leonardo da Vinci' a ja przeczytałam, że jego kwiaty są bardzo trwałe i mogą się utrzymywać na pędzie nawet do 2 tygodni! No to by była miła odmiana po doświadczeniach z 'CdC' i 'RdR'... a ile się utrzymują kwiaty 'Baronesse'? Chciałabym też poznać Twoje zdanie 'za' bądź 'przeciw' odnośnie 'Leonarda'


Efciu... mieć cień i słońce to mieć pole do popisu... strasznie zazdraszczam słońca w tych pierwszych miesiącach wiosennych a nawet i późniejszych... wychodzę z domu do sklepu czy gdziekolwiek i mam na sobie koszulkę na krótki rękaw, bo... słońce praży a wychodzę do ogrodu i... wciągam polar, bo... zim, jak to mówiła moja córka, gdy była młodsza... taka jest różnica w odczuwaniu tej samej temperatury... normalnie jakbym miała ogródek w innszej strefie klimatycznej


Poll... ja też się cieszę z każdej minutki jasności dłużej... tymczasem igiełki dosypane i kołderki nałożone, bo dziś i jutro rankiem ma być -10 °C... ofkoz śniegu brak... za to we wtorek ma śnieżyć cały dzień przy +2... zwariować idzie z tą pogodą
Zasypałam sosnowym igliwiem wszystkie paproty + liriope + tą czarną trawkę, której nazwa mi teraz uciekła... ale się zastanawiam, jak długo je tak trzymać, żeby nie przedobrzyć z tym ogrzewaniem, jeśli mrozów nie będzie... do ustąpienia tych nocnych? Przyznam się, że dotąd w swej ignorancji zimowaniem paprot się wcale nie przejmowałam i żadnej nie okrywałam... i różnie tam im było na wiosnę... no ale teraz... się czyta wątki paprotne


Majko... dobrze wiedzieć, że rozsądek kiedyś na człowieka spływa... jest nadzieja... a póki co... jeszcze trochę Cię pomęczę... to co z tym 'Leonardem'?


Danusiu... zapomniałam, ze Twój dom na poły wiekowy jest... no to faktycznie jakiś duch mógł się w nim zaplatać


Miłko... było już grubo po 12, gdy zdecydowałam się rzucić okiem na ogródek... i tylko te dwie paproty miały srebrne koronki... widać wyraźnie na mnie czekały... teraz 'mrożonki' mogę focić ewentualnie na jakichś gościnnych występach, bo wszystko zasypane igłami... no chyba że... mrożone igły