Podobnie jak Miłka marzę o takiej kolekcji sasanek, a że marzenia czasem się spełniają -szczególnie kiedy się im pomoże - jest nadzieja , że za rok, dwa ......

Mam takie powiedzenie, że marzenia są po to by się spełniały a też marzę o takiej kolekcji

Serduszki jak spod igły

Jaką masz ziemię Krzysiu..?

A ja mam takie powiedzenie: marzenia są po to, żeby je spełniać. Dlatego moje Kochane, do dzieła

Zakupiłam 4 sztuki wiosną... 2 nie wiedzieć czemu po prostu padły.. dwie pokazały nawet kolorki, ale kwiatki
się nie rozwinęły w pełni... w dodatku z nasionek od Very nic nie wzeszło ani w gruncie, ani w kuwecie..

Dlatego liczę na jakąś siłę wyższą w spełnianiu moich marzeń

A ja mam przygotowane miejsce , nawet wysiałam tam już tegoroczne nasionka.

nelu-pelu napisał:
Słyszałam, że nasionka muszą być bardzo świeże. Tak po dojrzeniu - od razu do ziemi. Krzysiu! Koniecznie zbierz i wysiej nasionka, zobaczymy, czy miałam rację

Sporo zmian w Twoim ogrodzie, myślę że rośliny na tym skorzystają. Tworzysz cudowne miejsce, podobają mi się takie leśne klimaty W dodatku rośnie i pięknie kwitnie u Ciebie wszystko to, co u mnie nie chce. Kolekcja sasanek raczej pozostanie marzeniem.

Nie wiem czy po 2 miesiącach jest sens odpisywać na komentarze , ale ciągle szkoda mi czasu na pisanie , wolę przejrzeć Wasze wątki i choć nie zawsze daję znać, że bywam u Was to zapewniam, że bywam .

Ewo, Miłko, Aniu, Nelu, serduszka uwielbiam i na szczęście u mnie rosną, a nawet się sieją, choć jest ktoś kto je systematycznie niszczy sroki ? sójki? zaczynam podejrzewać kogoś większego, bo zamocowane ochronne walce z siatki bywają podważone. Mam w planach jeszcze dwie odmiany: White Gold zachwyciła mnie u Tomka i widziana w necie Cupid, o ile pierwsza jest dostępna, to drugiej nie mogę namierzyć.

Nelu, ziemię mam słabą, zasadową, przepuszczalną, suchą, przerośniętą korzeniami świerków, sosen i tuj, ale serduszkom to chyba nie przeszkadza.

Mam też serduszkę pnącą Dicentra macropoda albo Dicentra formosana, miałam obie, ale nie wiem czym się różnią, bo druga powinna mieć czerwone ogonki, a nie miała. U mnie nie zimują, zbierałam nasiona, siałam, a potem zapomniałam, aż kilka lat temu znalazłam siewkę w ogrodzie i teraz zimuję ją w donicy w chłodnym wiatrołapie. Nie rośnie tak intensywnie jak pierwsze sadzonki, ale jest, dopiero zaczyna kwitnąć.







Sasanek nie wysiałam, ale zostawiłam dużo nasienników, może będą samosiejki. Najlepiej rozsiewają się na bardzo ubogim skalniaku, za rok bardziej się postaram .

Gabrielu, leśne klimaty same się zrobiły , trudno iść pod prąd, kiedy w ogrodzie rośnie wiele sosen i świerków, gleba naturalnie się ściółkuje, spadają szyszki, igliwie, gałązki, ale jest coraz trudniej, korzenie przerastają podwyższone rabaty, przedostają się przez ścieżki i donice w poszukiwaniu wilgoci i wiele roślin zamiast przybierać na sile zaczyna marnieć.


Wspominałam już, że zamierzamy wyciąć kilka drzew, długo do tej decyzji się przymierzałam, bo ogród całkiem straci swój klimat, dzięki drzewom nawet upały u nas zaczynają dokuczać dopiero, kiedy trwają dłużej. Trzeba będzie wiele zmienić, a na to nie byłam przygotowana, myślałam, że ogród już pozostanie taki jak jest. Moje nasadzenia donicowe trochę to ułatwi, ale nie mam jeszcze końcowej wizji.

W czerwcu mocno przycięliśmy tuje od ulicy, tzn. tuje zostały mocno przycięte tylko od strony ogrodu, od płotu tylko je wyrównaliśmy. Wyglądają teraz koszmarnie, ale liczę, że za 2-3 lata odrosną i nie trzeba będzie ich wymieniać. Zyskałam dużo przestrzeni, wcześniej miałam wrażenie, że wdzierają się przez okno do domu. Gdybyśmy sami je cięli, to pewnie aż tak radykalnie byśmy ich nie potraktowali, ale fizycznie nas wspomógł pracowity nasz kolega Leszek, któremu jestem bardzo wdzięczna i za pracę, i za pomysł na mocne cięcie.




























Nie zagospodarowałam jeszcze tej przestrzeni, nie będzie to jednak trudne, bo i tak wszystko zostanie wsadzone w donicach.

Nie przejmuj się Krzysiu odpowiedziami! czasami wystarczy taka zbiorcza odpowiedź. Wiadomo, że nie zawsze mamy wenę na twórczość pisarską
Fajnie obejrzeć szersze kadry z Twojego tajemniczego ogrodu. Jest taki trochę leśny, uroczy.

Teraz to dopiero widzę jak naprawdę wygląda Twój ogród.
Sporo drzew-nawet widzę Moją ulubioną brzozę.Bardzo klimatycznie.
U Mnie pojawiła się samosiejka. Na razie jej nie usuwam.
Serduszek nie mam.Fajne są, ale Mnie nie lubią.

Krzysiu spaceruję po Twoim leśnym ogrodzie i podziwiam hosty
ale wpadła mi w oko też serduszkę pnącą Dicentra macropoda ciekawi mnie, czy sama ją siałaś
bo wpisując ja w gogle wyświetla sie tylko, że można kupić tylko nasiona .
Czy długo ją masz i czy jest wytrzymała na mrozy.
Przesyłam pozdrowienia

Krzysiu, tuje się zazielenią na pewno. Ja też dojrzewam powoli do tej decyzji, bo długaśne gałęzie zabierają dużo miejsca.

Miłko, leśny klimat robią stare iglaki, ja już niewiele mogę zrobić , ale zaczęliśmy przycinanie i wycinanie, bo już zaczyna być niebezpiecznie.


Jurku, to część między domem, a ulicą, popularnie zwana przedogródkiem, ale ja nie lubię tego określenia, mój ogród to całość, choć w kilku częściach . Brzozę będziemy wycinać, pewnie w przyszłym roku, rośnie za blisko domu, jest porośnięta jemiołą, bardzo śmieci, nasiona dostają się w każdy zakamarek, ale brzozy też lubię, po wycince świerków chciałabym posadzić karłowe.


Majko, serduszkę pnącą kupiłam kilka lat temu od pewnego Stanisława Czerwińskiego ze Szczecina, twierdził, że zimuje, u mnie niestety nie, ale zebrałam nasiona i siałam, znajduję też casami samosiejki. Teraz przetrzymuję w donicy w nieogrzewanym wiatrołapie, może w szklarni by przetrwała. Jeśli chcesz zbiorę nasiona i przywiozę na zlot, albo wyślę .


Ewo, chyba bym się nie zdecydowała na takie cięcie, ale Leszek mnie przekonał , a dziś wywaliliśmy dwie z korzeniami, z drugiej strony, ile miejsca się zrobiło i może wreszcie azalie ruszą. Jeszcze kilka czeka w kolejce do wycinki.

Krzysiu, wycinanie drzew boli, ale i u nas w tym roku trzeba było pozbyć się kilku bo jakoś tak za gęsto mi się posadziło - miejscami nie dało się już przejść.
Nie sądziłam, że tak szybko porosną kolosy
Bardzo podoba mi się Twój ogród, taki klimatyczny, nastrojowy..........................................

Vero, u Ciebie już wycinki , niesamowicie szybko wszystko Ci rośnie, zawsze mnie to dziwi, bo u mnie wręcz przeciwnie .


Jeszcze trochę zieleniny, alejka przed domem, zwana przeze mnie rododendronową rozwidla się na kilka rabatek,






obracając się lekko w lewo, wzdłuż szczytowej ściany domu, mamy największą cienistą część ogrodu.







Prosta ścieżka kończy się niewielkim murkiem, za którym jest kompostownik i miejsce składowania różnych odpadów przydatnych w ogrodzie. Od strony murku młodszy syn wymyślił ułożenie starej cegły, którą pewien pan wynajmujący od nas miejsce na postawienie auta pozostawił na drugiej działce. Pomysł bardzo mi się podoba, tylko młody wyjechał i nie ma kto dokończyć ścieżki.




Widok z przeciwnej strony domu.









Dwa świerki, rosnące na środku zostaną jesienią wycięte, chorują, sięgają dużo ponad dach, rosną za blisko domu, więc zrobiło się niebezpiecznie. Dlatego zostawiłam wszelkie porządki w tej części na po wycince, nawet już wykładanie ceglanej ścieżki sobie darowałam. Prawie wszystkie hosty tu rosnące są w donicach, nie będzie wielkiego problemu z ich przeniesieniem na czas wycinki. Muszę usunąć bluszcz i barwinek, chcę posadzić kilka drzewek na wysokim pniu, a co więcej .

Krzysiu, po wycince to miejsce będzie zupełnie inaczej wyglądać, więc na pewno wtedy łatwiej będziesz miała z doborem nowych nasadzeń.
Drzewa duże są piękne, ale faktycznie, czasem są też zagrożeniem i jedynym wyjściem jest ich wycięcie.

Bardzo mi się podoba klimat Twojego ogrodu Krzysiu , pewnie nieco się zmieni po planowanej wycince ale z pewnością taki jego klimat pozostanie . U mnie drzewa dopiero teraz pozwalają mi na tworzenie cienistych zakątków a z niektórych fragmentów już się cieszę . Serduszki lubię bardzo ale jakoś słabo się u mnie aklimatyzują a największa która mogłaby już być widowiskowa regularnie jest niszczona przez jakieś stwory których jeszcze nie przyuważyłam

Bardzo mi się podoba ścieżka ze starej cegły. Ja nie mam ścieżek, chodzimy po trawie, ale pewnie kiedyś zrobię coś podobnego, bo tam, gdzie chodzimy jest wydeptane, bo sucho jest.

Bardzo urokliwe miejsca w ogrodzie. Też miałam ścieżkę z cegieł, ale pękały po zimie. Teraz są na podłodze w drewutni, a jak ścieżki robię to tylko granitowe. Chodzenie na bosaka skończyło się użądleniem w stopę w dniu kiedy przeczytałam o ofierze śmiertelnej ukąszenia owada. To raczej chodzę w klapkach i skarpetkach, gdyby jakaś zbita butelka się pojawiła na drodze.

Krzysiu gdybym mogła prosić o kilka nasion serduszki ,to
spotkamy się na zlocie /jak nic sie nie przyplącze/ i już bardzo sie cieszę .
Podziwiam ogród leśny uzyskanie takich efektów kolorami zieleni, to naprawdę sztuka
Spacerując po ścieżkach leśnych naprawdę można się wyciszyć.
Pozdrawiam i do zobaczenia na zlocie