Olusia pokazała inne równie piękne zakątki waszego ogrodu .......spokojnego wypoczynku i miłego zwiedzania ......a ja czekam na fotki z wojaży- bo zapewne odwiedzicie jakieś ciekawe miejsca

Halo, Panowie czas wracać na forum .
chyba urlop sie skończył tęsknimy.

Wojtuś troszeczkę ostatnio niedomagał zdrowotnie, ale idzie ku dobremu
Puki co ja Wam pokażę ogród (jak ogarnę zdjęcia), bo miałam przyjemność dziś gościć u chłopaków

Dużo zdrówka Wojtku

O tej porze roku w ogrodzie kolor robią dalie i jeszcze kwitnące róże.

















Fajna kompozycja róży z bodziszkiem i werbeną.



Świetnie dobrane kolorystycznie rośliny i ponownie w kompozycji z różą pojawia się jakaś karłowa werbena.
Wojtuś bardzo proszę o podanie odmiany



Tajemne przejście ...



Kwitną już wrzosy.





Jak zobaczyłam taką paproć w gruncie to kopara mi opadła ale okazało się, że ona tam tylko letniskuje
Zdaje się, że to Phlebodium aureum 'Blue Star', a jak nie to mnie Wojtek poprawi.



W pierwszym momencie myślałam, że gatki suszą na drzewie



... z tych szmatek (szali) na drzewie to już się będą chłopaki tłumaczyć

cdn

basik napisał:
Jak idzie ku dobremu, to wystarczy trzymać kciuki tylko za to, by nie szło, a pędziło.
Mimo czasowego wykluczenia, ogród nie wygląda na zaniedbany. Zazdroszczę.

Troszkę widoczków ogólnych.

















U zdolnych ogrodników dynie nawet na drzewie rosną



Piękna hortensja.





Wszędobylskie rudbekie świetnie prezentują się w towarzystwie traw















cdn

Że pięknie, że kolorowo to wiadomo… No bo inaczej być nie może w tym ogrodzie…
Ale ja jestem ciekawa co z tymi gaciami na drzewie…
Basiu dzięki za śliczne fotki…

No chyba chłopaki zostali buddystami...tak mi się te pomarańczowe szmatki kojarzą .

Przepięknie u chłopaków w ogrodzie jak zwykle Basiu dziękuję ze śliczne zdjęcia

Mały jeżyk wygrzewał się w promieniach zachodzącego słońca





Rzadko używam słowa wow, ale jak zobaczyłam wręcz nienaturalnie błyszczące liście mahonii 'Apollo', to mi się wyrwało





Wojtek twierdzi, że ten metaliczny połysk na liściach spowodowany jest zraszaniem wodą z dużą ilością żelaza.
Chciałam wiaderko tej wody, ale mi nie dał

Cudna Lagerstroemia która ponoć uchodzi za najdłużej kwitnącą roślinę. W naszym klimacie jej mrozoodporność jest pod dużym znakiem zapytania.
U Wojtka w gruncie zimuje już trzeci sezon Bardzo proszę o podanie odmiany tej zjawiskowej rośliny
Kiedyś próbowałam ją uprawiać, ale nie obudziła się po pierwszej zimie



Kilka fotek około tarasowych















Pyszne winogrona wiem co mówię



Dziękujemy za gościnę (leczo przepyszne ), podarunki i mile spędzony czas
Trzymajcie się zdrowo i do miłego zobaczenia...

No gdzie jak gdzie ale u chłopaków to rarytaski muszą być

Basiu dziękuję za piękną relację i ożywienie wątku. Musisz częściej przyjeżdżać

Lagerstroemia to chyba odmiana Coral Filli, ewentualnie Red Filli. Mam obie ale w tym roku na razie kwitnie tylko jedna. Zresztą ta co kwitnie rośnie dużo lepiej, chyba osiągnęła w tym roku ponad jeden metr.
Druga rośnie w trochę gorszym miejscu, słabiej przyrasta i dużo później zakwita. Kupiłem je w Bielsku wczesną wiosną i brałem te które dobrze przezimowały w doniczkach.
Była jeszcze odmiana Violet Filli ale wyglądała najgorzej w tych doniczkach więc nie wziąłem. One wszystkie mają niby strefę mrozoodporności 6.







Niska werbena to werbena żyłkowana( Verbena rigida).



Poll ogród jest zarośnięty chwastami, tylko gęste nasadzenia go ratują. No i oczywiście magia aparatu Basi. Dobrze że zrobiła fotorelację bo ja chodzę od przyjazdu i narzekam na stan ogródka,
a Basia pokazała że jest się z czego cieszyć

Pomarańczowe "gacie" na drzewie to pamiątka z ostatniego wakacyjnego wyjazdu. Takimi szalami witają w himalajskich, buddyjskich księstwach.

Doroto buddystami nie zostaliśmy ale te klimaty bardzo nam odpowiadają i robią wrażenie.



Leh stolica Ladakhu


... wchodzisz na wzgórze klasztorne i już wiesz że będziesz chał tam wrócić

Dziękuję za fotki z wycieczki ,niesamowite gdzie Was nogi poniosły

Michał, a coś Ty taki czarny ? Pomyślałam w pierwszej chwili, że to opalenizna, ale Wojtek przy Tobie jest całkiem bielutki .

Wojtku, a co Cię tak długo trzyma to choróbsko? Wakacje postanowiłeś sobie przedłużyć? Do szkoły masz .

Ogród wygląda wspaniale . Nie widziałam, ze macie aż tyle dalii . I kwitnienie róż imponujące. Moje skromnie powtarzają. Może powinnam jeszcze zredukować ich ilość, bo chyba nie kochają warunków jakie im zapewniam . Lagerstroemie też miałam i też, podobnie jak i Basi, żyła tylko do pierwszej zimy . Wasza wygląda imponująco .

No i podróż cudowna .

Edyto Michał ciemny bo udawał miejscowego
Na tych wysokościach słońce jest bardzo intensywne bo znacznie cieńsza i rozrzedzona warstwa atmosfery dużo słabiej filtruje światło. Aparat przez to głupieje i wychodzą takie kwiatki

Kilka dni po powrocie dopadła mnie jakaś jelitówka, i trzymała prawie dwa tygodnie. Wiadomo że europejskie zarazki są najgorsze na świecie

Jezioro Tso Moriri, a w zasadzie wioska Korzok, było punktem startowym naszego trekingu.
Do tego miejsca da się dojechać autem, szutrową kamienistą drogą. Dalej są już jednak tylko dzikie góry, bez zasięgu i osad ludzkich.















Pierwsze dwa dni to wędrówka brzegiem tego pięknego słonego jeziora.
Jednego z najwyżej położonych na świecie.

Kolejne dni to wędrówka doliną rzeki Pare Chu i stopniowe nabieranie wysokości.
Rzeka mocno dała się nam we znaki, była bowiem po tegorocznych monsunowych opadach wyjątkowo wezbrana.
Zmiany klimatyczne (co widać choćby w Pakistanie) dotarły również w ten region.





Rzeka jest przez miejscowych nazywana dziewięć rzek, i patrząc na jej szerokość nazwa ta dobrze oddaje jej charakter.
Wysoki stan wody i mocny nurt były dla nas problem bo okazało się że trzeba ją było wielokrotnie przekraczać.
Do tego woda podmyła w wielu miejscach brzeg, a osuwiska zniszczyły dotychczasową ścieżkę i trzeba było wspinać się na strome piarżyska.





















Naszym głównym celem na trekingu było przejście przez przełęcz Parang La (wysokość około 5.700 m.n.p.)
Dotarcie do ostatniego biwaku przed nią to jakieś 5 dni wędrówki. Widoki na miejscu są jednak tego warte



Na tej wysokości jest już oczywiście himalajski lodowiec. By go bezpiecznie przejść trzeba wyjść wcześnie wcześnie rano, najlepiej jeszcze przed wschodem słońca, gdy lód jest zamrożony.
Można wówczas w miarę sprawnie pokonać długi lodowcowy jęzor, nie wpadając w płynące strumienie wody roztapianej przez słońce.









Przełęcz to jednak nie koniec atrakcji. Choć góry wydają się surowe i dzikie to himalajska przyroda oszałamia swym bogactwem.

Ale surowe krajobrazy. Robią wrażenie!

Dzięki Basi dowiedziałam się, że macie kaktusy! Ale jakoś niszowo je chyba traktujecie, bo nic nie chwalicie się w 'Kaktusiarn'i. .

Widok jeża w ogrodzie bardzo optymistyczny

Niesamowite widoki .